izo
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]i-zo
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]\a. *1lL — azob, ranj
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]esk. kt. Azoblash, ranjitish; ozor, alam. ◆ Zolimlar-dan koʻrding izo, Boʻlmay maqsad ishi bajo. "Tohir va Zuhra" . ◆ Mushtumzoʻrlik omboriga gʻalla berilmas, Uning igʻvo, izosidan hech bir qoʻrqilmas. Gʻ. Gʻulom .
- Izo bermoq Ozor bermoq, azoblamoq, ranjitmoq. ◆ Kimki nasihat bilan tuzalma-sa, hayot unga izo berib, koʻzini ochib qoʻyadi. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ИЗО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.