Bas-klarnet

Bas-klarnet (italyancha: clarinetto basso ; fransuzcha: clarinette basse ; nemischa: Bassklarinette  ;inglizcha: bass clarinet) — yogʻoch puflama musiqa asbobi, klarnetning bas turiga mansub.

Cholgʻuning tarixi

XVIII asr oʻrtalaridan boshlab klarnetga oid bas cholgʻu asbobini yaratishga asos solina boshlangan. Eng qadimgi musiqa asbobi Myunxen muzeyida saqlanadi va 1770-yillarning boshlarida Passau hunarmandlari aka-uka Anton va Maykl Mayrxoferlar bas-klarnetni yasashadi. Tuzilishi boʻyicha u basset-gornga oʻxshaydi, ammo u „do“ ning quyi tovushini chiqarishga imkon beruvchi qoʻshimcha ritmga ega („re“ ni chiqarish uchun klapan yoʻq). 1793-yilda Geynrix Grenzer va 1795-yilda uning amakisi Avgust tomonidan ishlab chiqarilgan bas klarnetlari maʼlum boʻlib, ular B formatida sozlangan va diapazoni A ₁ gacha (haqiqiy tovushda kontra-oktava), gacha kengaytirilgan, klapan mexanizmining quyi qismi esa xromatik emas, diatonik edi. Ushbu musiqiy asboblar shakli boʻyicha fagotlarga oʻxshaydi va ular harbiy orkestrlardagi fagotlarni almashtirish uchun moʻljallangan edi.

Bas-klarnet oʻzining zamonaviy shaklini 1830-yillarning oxirida Adolf Saksning saʼy-harakatlari bilan klapan tizimini, intonasiyani yaxshilagan va diapazonni kengaytirgan va shu bilan toʻliq klassik musiqiy cholgʻu asbobini yaratdi.

1836-yilda bas klarnet ilk marta orkestrga kiritildi, Jakomo Meyerber buni „Gugenotlar“ operasida bajardi va beshinchi avj pardadagi mas’uliyatli yakkaxonlikni ushbu asbobga yordamida amalga oshirildi. XIX-asrning ikkinchi yarmidan boshlab, bas klarnet simfonik orkestrning deyarli doimiy aʼzosi boʻlib, u yerda odatda bass tovushlarini ikki baravar oshiradi. Baʼzida bas klarnetning oʻziga xos yoʻgʻon, biroz maʼyus tovush tembri bastakorlar tomonidan yakkaxon epizodlarda talab qilingan: List — „Tasso“ simfonik sheʼri, Vagner — „Tristan va Izolda“ operasi (ikkinchi parda), Verdi — " Ernani " operasi. "(uchinchi pardaning boshlanishi), Chaykovskiy — " Manfred " simfoniyasi, "Berakaklar malikasi " operasi (kazarmadagi sahna), Bartok — orkestr uchun konsert, Shostakovich — 7, 8, 10- simfoniyalar, 13 va boshqalar. Schoenberg , Stravinskiy va boshqa bastakorlar. Qoidaga koʻra, orkestr bitta bas klarnetdan foydalanadi (baʼzida ikkita, masalan, I. Stravinskiyning „Vesna Svyaщennaya“ baletida) va koʻpincha uning partiyasi klarnetlardan birining birlashtirilgan qismidir (bas klarnet 3-klarnet).

XX asrning boshidan Novovensk maktabi bastakorlari kamera ansambllarida bas klarnetdan foydalana boshladilar va avangard davrining kelishi bilan yakkaxon cholgʻu sifatida (bas-klarnet va pianino uchun birinchi kompozisiya — Otmar Shokning sonatasi 1931-yilda yaratilgan). Mauritsio Kagel, Elliot Karter, Slava Vorlova, Sofiya Gubaydulina, Leonid Karev, Viktor Yekimovskiy va boshqa bastakorlar bas klarnet uchun kompozitsiyalarni ham yozgan. Koʻplab taniqli ijrochi Iosif Xorakga tegishli.

Bas-klarnet jazzda baʼzi ijrochilar tomonidan qoʻllanadi. Uni birinchi boʻlib ijro etgan jazz musiqachilaridan biri Erik Dolfi, zamonaviylari orasida Markus Miller, Jon Serman ham mashhur. Rossiylik bas klarnetchilaridan Nikolay Rubanov ushbu asbobdan oʻzining asosiy guruhi Auksyon chiqishlarida ham, oʻzining sayt loyihalarida ham foydalanadi.

Bas-klarnetni chalish usuli

Bass klarnetini chalish texnikasi oddiy klarnetnikiga deyarli oʻxshash boʻlsada, lekin kattaroq oʻlchami va klapan tizimining bir oz farqli tuzilishi tufayli, bas klarnet harakati sust, garchi klarnetdan katta texnik mahorat talab qiladigan qismlar mavjud. Masalan, D.Shostakovichning 1-sonli skripka konsertining ikkinchi qismidagi bas klarnet shunday ijro etiladi.

Klarnet singari, bas klarnet ham keng ovoz kuchiga ega: pianissimo ham, fortissimo ham mavjud. Chaykovskiyning Oltinchi simfoniyasining birinchi qismi ekspozitsiyasining soʻnggi oʻlchovida fagot uchun pppppp yangi yozilgan toʻrt nota tez-tez bunday dinamikaga oson erisha oladigan bas klarnetida ijro etiladi.

Bas-klarnet asosan B (si -bemolda) notalanadi: notalar yoki baland ovozli nota pardasida haqiqiy tovushdan kattaroq nona yoki bas klarnetda bir ton balandroq yoziladi. XIX-asr kompozisiyalarida C va A dagi bas klarnet partiyalarida uchraydi, ammo bu cholgʻu asboblarida ular bugungi kunda qoʻllanilmaydi. Hozirda paytda bunday partiyalarning barchasi B da ijro etiladi. Istisno tariqasida: S. Raxmaninov — 2-simfoniya, Vagner — „Loengrin“ — „A“ partiyadagi bas-klarnet kabi, skripka kalitida esa yuqori tertsda — haqiqiy tovushdan uchdan bir baravar yuqori tarzda qayd etilgan.

Bas-klarnetining haqiqiy tovushda qoʻllanadigan diapazoni D (d katta oktava; baʼzi modellarda diapazon B ₁ — si-bemol kontr oktavagacha kengaytiriladi) dan b ¹ (si-bemol birinchi oktava) gacha. Yuqori tovushlar yakkaxon ijrochilar tomonidan qoʻllanadi, orkestrda odatda cholgʻuning faqat pastki va oʻrta registrlari talab qilinadi (Richard Shtrausning „Tak govoril Zaratustra“ simfonik poemasi bundan mustasno, bas klarnetda sol notasi uchinchi oktavada koʻrsatilgan, lekin u fa notasi kabi eshitiladi).

Adabiyotlar

• Chulaki M.I. Simfonik orkestr asboblari. — Sankt-Peterburg: Bastakor, 2005-yil

Havolalar

• Butun dunyo boʻylab bas klarnet hamjamiyati Arxivnaya kopiya
• БАС-КЛАРНЕТ