Анша

А́нша (Санскрит телендә - अंश, aṅça - «өлеш») — Һинд динендә Адитьялар сыйныфаннан Ходай.
Бу Ходай "Ригведа"да ук искә алына, әмма Ведаларда Аншаның образы үзе конкретлаштырылмаган. Функцияләре буенча Анша Дакша һәм Бхага белән якынлаша.^[1]^[2]. Ул корбан өләшүе вакытында өлеш бирә (РВ II, 1, 4)^[3], Ашвиннарны Анша кебек милек бирергә сорыйлар. (РВ Х, 106, 9)^[4].

Соңгырак әдәбиятта Анша бары тик Адитиның адитьялар дип аталган 12 улларының берсе булып тора. Ул хәтта Сканданың кабул итүендә була һәм аңа Паригха, Вата, Бхима, Дахана дигән биш юлдаш бирә.^[5]. Коралдан Анша кыска саплы сөңгене ярата.^[6].

Искәрмәләр

↑ Мифы народов мира / Ред. С. А. Токарев. — М.: Советская энциклопедия, 1991. — Т. 1, с. 90.
↑ Ригведа. Мандалы I—IV. / Подг. изд. Т. Я. Елизаренкова. — М.: Наука, 1999. — С. 758.
↑ Ригведа. Мандалы I—IV. / Подг. изд. Т. Я. Елизаренкова. — М.: Наука, 1999. — С. 237.
↑ Ригведа. Мандалы IX—X. / Подг. изд. Т. Я. Елизаренкова. — М.: Наука, 1999. — С. 262.
↑ Махабхарата. Книга 9. Шальяпарва. / Изд. подгот. В. И. Кальянов. — М.: Ладомир, 1996. — С. 152. — ISBN 5-86218-259-4.
↑ Махабхарата. Книга первая. Адипарва. / Пер. с санскр. и коммент. В. И. Кальянова. — Л.: Наука, 1950. — С. 569.

[1] Мифы народов мира / Ред. С. А. Токарев. — М.: Советская энциклопедия, 1991. — Т. 1, с. 90.

[2] Ригведа. Мандалы I—IV. / Подг. изд. Т. Я. Елизаренкова. — М.: Наука, 1999. — С. 758.

[3] Ригведа. Мандалы I—IV. / Подг. изд. Т. Я. Елизаренкова. — М.: Наука, 1999. — С. 237.

[4] Ригведа. Мандалы IX—X. / Подг. изд. Т. Я. Елизаренкова. — М.: Наука, 1999. — С. 262.

[5] Махабхарата. Книга 9. Шальяпарва. / Изд. подгот. В. И. Кальянов. — М.: Ладомир, 1996. — С. 152. — ISBN 5-86218-259-4.

[6] Махабхарата. Книга первая. Адипарва. / Пер. с санскр. и коммент. В. И. Кальянова. — Л.: Наука, 1950. — С. 569.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]