infaz

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

infaz (belirtme hâli infazı, çoğulu infazlar)

1. (hukuk) bir kararı, bir yargıyı yerine getirme, uygulama, yürütüm

   İnfaza, vazifeli şahıslardan başka, kimse kabul edilemez." - N. F. Kısakürek

2. birine sözünü geçirme

Çekimleme

infaz adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		infaz	infazlar
belirtme		infazı	infazları
yönelme		infaza	infazlara
bulunma		infazda	infazlarda
ayrılma		infazdan	infazlardan
tamlayan		infazın	infazların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	infazım	infazlarım
	belirtme	infazımı	infazlarımı
	yönelme	infazıma	infazlarıma
	bulunma	infazımda	infazlarımda
	ayrılma	infazımdan	infazlarımdan
	tamlayan	infazımın	infazlarımın
2. tekil	yalın	infazın	infazların
	belirtme	infazını	infazlarını
	yönelme	infazına	infazlarına
	bulunma	infazında	infazlarında
	ayrılma	infazından	infazlarından
	tamlayan	infazının	infazlarının
3. tekil	yalın	infazı	infazları
	belirtme	infazını	infazlarını
	yönelme	infazına	infazlarına
	bulunma	infazında	infazlarında
	ayrılma	infazından	infazlarından
	tamlayan	infazının	infazlarının
1. çoğul	yalın	infazımız	infazlarımız
	belirtme	infazımızı	infazlarımızı
	yönelme	infazımıza	infazlarımıza
	bulunma	infazımızda	infazlarımızda
	ayrılma	infazımızdan	infazlarımızdan
	tamlayan	infazımızın	infazlarımızın
2. çoğul	yalın	infazınız	infazlarınız
	belirtme	infazınızı	infazlarınızı
	yönelme	infazınıza	infazlarınıza
	bulunma	infazınızda	infazlarınızda
	ayrılma	infazınızdan	infazlarınızdan
	tamlayan	infazınızın	infazlarınızın
3. çoğul	yalın	infazı	infazları
	belirtme	infazını	infazlarını
	yönelme	infazına	infazlarına
	bulunma	infazında	infazlarında
	ayrılma	infazından	infazlarından
	tamlayan	infazının	infazlarının

Deyimler

infaz etmek

Çeviriler

çeviriler

• Kürtçe: bicihanîn (ku)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "infaz" maddesi