bun

Ayrıca bakınız: BUN, Bun, bun-, bún, bùn, bûn, bün, bűn

Türkçe

Köken

Eski Türkçe bung‎ (bung).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈbun/
• Heceleme: bun

Ad

bun (belirtme hâli bunu, çoğulu bunlar)

1. sıkıntı, kaygı

Çekimleme

bun adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		bun	bunlar
belirtme		bunu	bunları
yönelme		buna	bunlara
bulunma		bunda	bunlarda
ayrılma		bundan	bunlardan
tamlayan		bunun	bunların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	bunum	bunlarım
	belirtme	bunumu	bunlarımı
	yönelme	bunuma	bunlarıma
	bulunma	bunumda	bunlarımda
	ayrılma	bunumdan	bunlarımdan
	tamlayan	bunumun	bunlarımın
2. tekil	yalın	bunun	bunların
	belirtme	bununu	bunlarını
	yönelme	bununa	bunlarına
	bulunma	bununda	bunlarında
	ayrılma	bunundan	bunlarından
	tamlayan	bununun	bunlarının
3. tekil	yalın	bunu	bunları
	belirtme	bununu	bunlarını
	yönelme	bununa	bunlarına
	bulunma	bununda	bunlarında
	ayrılma	bunundan	bunlarından
	tamlayan	bununun	bunlarının
1. çoğul	yalın	bunumuz	bunlarımız
	belirtme	bunumuzu	bunlarımızı
	yönelme	bunumuza	bunlarımıza
	bulunma	bunumuzda	bunlarımızda
	ayrılma	bunumuzdan	bunlarımızdan
	tamlayan	bunumuzun	bunlarımızın
2. çoğul	yalın	bununuz	bunlarınız
	belirtme	bununuzu	bunlarınızı
	yönelme	bununuza	bunlarınıza
	bulunma	bununuzda	bunlarınızda
	ayrılma	bununuzdan	bunlarınızdan
	tamlayan	bununuzun	bunlarınızın
3. çoğul	yalın	bunu	bunları
	belirtme	bununu	bunlarını
	yönelme	bununa	bunlarına
	bulunma	bununda	bunlarında
	ayrılma	bunundan	bunlarından
	tamlayan	bununun	bunlarının

Türetilmiş kavramlar

• bunamak, bunak, bunalmak

Çeviriler

bun

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "bun" maddesi

Çağatayca

Söyleniş

• Heceleme: bun

Ad

1. ağaclık tepe, çengel, geçid, kenar, köşe, orman ve yol

Somalice

Söyleniş

• Heceleme: bun

Ad

bun

1. (botanik) kahve

Zazaca

Söyleniş

• Heceleme: bun

Ad

bun e

1. kulube
2. oda