Ulusal Savunma Kuvvetleri (Suriye)
| Ulusal Savunma Kuvvetleri National Defence Forces قوات الدفاع الوطني | |
|---|---|
 Ulusal Savunma Kuvvetleri - NDF Bayrağı | |
| Etkin | 2012-2024 |
| Dağılması | 8 Aralık 2024 |
| Ülke |  Suriye Arap Cumhuriyeti |
| Bağlılık | Suriye Silahlı Kuvvetleri Baas Partisi (de facto)  |
| Tipi | Milis Kontrgerilla |
| Görevi | Suriye Hükûmet Güçleri'ne destek olmak |
| Büyüklük | 100.000 [1] |
| Karargâh | Şam, Suriye (Ana Üs) |
| Takma Adı | NDF |
| Renkleri | Siyah, Beyaz ve Kırmızı |
| Savaşları | Suriye İç Savaşı |
| Komutanlar | |
| Komutan | Tuğgeneral Hevaş Muhammed |
Ulusal Savunma Kuvvetleri (Arapça: قوات الدفاع الوطني - Kuvvet ed-Difa el-Vatani), Suriye hükûmet yanlılarından oluşan ve Suriye Silahlı Kuvvetleri'ne bağlı gönüllü silahlı gruptu. 2012 yazından sonra Suriye hükûmeti tarafından tasarlandı.[2] Suriye İç Savaşı'nda, hükûmet güçleriyle birlikte savaşarak Suriye'yi bir tutmayı hedefler.[3]
Kuruluşu
[değiştir | kaynağı değiştir]Suriye hükûmeti 2013 yılında Ulusal Savunma Kuvvetleri adlı bir silahlı grubu resmîleştirmeyi ve uzmanlaştırmayı düşünmüştür.[2][4][5]
Amaç; her bölgeden insanlarla oluşturulabilecek bir milis ordu ile hükûmet yanlısı bir örgüt kurabilmekti. NDF üyeleri Şebbiha milislerinin aksine hükûmet kaynaklarından maaş ve teçhizat desteği almaktaydı.[6][7]
Birçok genç işsiz için Ulusal Savunma Kuvvetlerine katılmak, Suriye ordusuna katılmaktan daha cazip gelir, zira orduya isyancıların, dengesizlerin, çapulcuların sızdığı düşünmekteydi.[8] Alevi bölgelerindeki neredeyse bütün orta yaşlı erkekler bu milis ordunun bir üyesiydi. Birçok kişi ailesinin isyancı gruplar tarafından öldürüldüğü için intikam amacıyla orduya katıldığını söylemiştir.[8]
İran'ın Rolü
[değiştir | kaynağı değiştir]Ulusal Savunma Kuvvetleri bizzat İran Kudüs Gücü komutanı Kasım Süleymani tarafından denetlenmekteydi. İran'ın kesin desteği olup, Hizbullah ile işbirliği yapılmaktaydı.[2][6][9][10]
Savaştaki Rolü
[değiştir | kaynağı değiştir]Piyade birlikleri olarak operasyonlarda Suriye Ordusu'na destek vermekteydi. İsyancılara karşı kontrgerilla operasyonları yürütmek ve ordunun yükünü hafifletmek, amaçlarından biriydi.
NDF'nin laik bir oluşum olduğu iddia edilmiştir. NDF içinde birçok Alevi, Sunni, Dürzi veya Ermeni, Türk, Arap bulunmaktaydı.[7][11]
Haziran 2013'te 60.000 kişilik ɡücü olduğu açıklandı. 2013 sonunda bu sayı 100.000'i geçmişti.[12]
Grubun bazı mensupları Zeytin Dalı Harekâtı'nda Türk Silahlı Kuvvetleri ve Türkiye destekli Özgür Suriye Ordusu ile çatışmalara girmek üzere Şubat 2018'de, tek taraflı olarak kantonu yönetimi ilan edilen Afrin'deki Suriye-Türkiye sınırı'na hareket etti.[13]
Örgüt
[değiştir | kaynağı değiştir]Her ildeki NDF güçlerini her ile atanan NDF komutanları kontrol etmekteydi.
Örgütte gönüllü kadın milisler de bulunuyordu. Sıcak çatışmalar yerine çoğunlukla yol kontrolü ve asayişi sağlamakla görevliydi. Kalaşnikof, ağır makineli tüfekler ve patlayıcı ile donatılmışlardı.[14][15]
Eğitim
[değiştir | kaynağı değiştir]Eğitim 2 hafta ile 1 ay arasında farklılıklar gösterebilmekteydi. Bazıları yeteneğine göre istihbarat ve nişancılık gibi ayrı eğitimler almıştır.[7]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "The Shia crescendo". The Economist (İngilizce). 28 Mart 2015. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2016.
- ^ a b c Will Fulton, Joseph Holliday, and Sam Wyer, Iranian Strategy in Syria 22 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Institute for the Study of War, May 2013
- ^ "SYRIA UPDATE: THE FALL OF AL-QUSAYR" 13 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Institute for the Study of War. RetrievedJun 7, 2013.
- ^ Michael Weiss (18 May 2013). "Rise of the Militias in Syria" 10 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. RealClearWorld.
- ^ Lund, Aron (2013-08-27). "The Non-State Militant Landscape in Syria" 9 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CTC Sentinel. Retrieved 2013-08-28.
- ^ a b Kozak, Christopher (26 May 2015). "The Regime's Military Capabilities: Part 1" 27 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. ISW. Retrieved 31 May 2015.
- ^ a b c "Insight: Battered by war, Syrian army creates its own replacement" 13 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Reuters. 21 April 2013. Retrieved 31 October 2015.
- ^ a b "Syria's Alawite Force Turned Tide for Assad" 5 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Wall Street Journal. 26 August 2013. Retrieved 2 September 2013.
- ^ Siegel, Jacob (5 June 2015). "The Myth of Iran's Military Mastermind" 6 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Daily Beast. Retrieved 5 June 2015.
- ^ "Signs of Strain on Syria's Military Build" 27 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 13 March 2013.
- ^ Racha Abi Haidar (8 February 2014). "Armenians in Syria, After the Conflict" 16 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Al Akhbar. Retrieved 13 February 2014.
- ^ "Syria's civil war: The regime digs in" 20 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Economist. 15 June 2013.
- ^ Editorial, Reuters. "Pro-Syrian government fighters start to enter Afrin - Hezbollah..." 20 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2018.
- ^ Adam Heffez (28 November 2013). "Using Women to Win in Syria" 11 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Al-Monitor (Eylül). Retrieved 28 November 2013.
- ^ Sly, Liz (2013-01-25). "The all-female militias of Syria" 8 Temmuz 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Washington Post. Retrieved2014-06-28.