İçeriğe atla

Orta Doğu

Bağlantıları değiştir
Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Orta doğu sayfasından yönlendirildi)
Başlığın diğer anlamları için Orta Doğu (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Orta Doğu
Alan7,207,575 km² (2,782,860 sq mi)
Nüfus371 milyon (2010)
Ülkeler
Dil aileleri
60 dil









Büyük şehirlerIrak Bağdat
Türkiye İstanbul
Mısır Kahire
Suudi Arabistan Riyad
İran Tahran
İsrail Tel Aviv
Suriye Şam


Zaman dilimiUTC 02.00, UTC 03.00, UTC 03.30, UTC 04.00, UTC 04.30 ()
()
Afrika, Avrupa, Orta Asya ve Güney Asya arasındaki Orta Doğu haritası.
Orta Doğu hakkında 1957 yapımı bir Amerikan filmi.

Orta Doğu, Afrika-Avrasya'da genellikle Batı Asya'yı (Güney Kafkasya hariç), tüm Mısır'ı (çoğunlukla Kuzey Afrika'da) ve Türkiye'yi (kısmen Balkanlar'da) kapsayan kıtalararası bir bölgedir. Terim, 20. yüzyılın başlarında başlayan Yakın Doğu teriminin (Uzak Doğu'nun aksine) yerini almak üzere daha geniş bir kullanıma girmiştir. Daha geniş "Büyük Orta Doğu" kavramı (diğer adıyla Orta Doğu ve Kuzey Afrika veya ODKA) aynı zamanda Mağrip, Sudan, Cibuti, Somali, Komorlar, Afganistan, Pakistan ve bazen Transkafkasya ve Orta Asya'yı da bölgeye dahil etmektedir. "Orta Doğu" terimi, değişen tanımları konusunda bazı karışıklıklara yol açtı.

Orta Doğu ülkelerinin çoğu (18 ülkeden 13'ü) Arap devletlerinin bir parçasıdır. Bölgedeki en kalabalık ülkeler Mısır, İran ve Türkiye iken, Suudi Arabistan alan bazında en büyük Orta Doğu ülkesidir. Ortadoğu'nun tarihi, bölgenin jeopolitik öneminin binlerce yıldır kabul edilmesiyle eski zamanlara dayanmaktadır.[1][2][3] Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam dahil olmak üzere birçok büyük dinin kökenleri Orta Doğu'dadır. Araplar bölgedeki çoğunluk etnik grubu oluşturuyor,[4] ardından Türkler, Persler, Kürtler, Azeriler, Kıptîler, Yahudiler, Zazalar, Süryaniler, Irak Türkmenleri ve Kıbrıs Rumları izliyor.

Orta Doğu, genellikle sıcak ve kurak bir iklime sahiptir; Mısır'daki Nil Deltası, Mezopotamya'nın Dicle ve Fırat havzaları (Irak, Kuveyt ve Doğu Suriye) gibi sınırlı alanlarda tarımı desteklemek için sulama sağlayan birkaç büyük nehir ve Bereketli Hilal. Basra Körfezi'ni çevreleyen ülkelerin çoğunun, özellikle petrol ihracatından ekonomik olarak yararlanan Arap Yarımadası hükümdarları ile birlikte, büyük ham petrol rezervleri vardır. Orta Doğu, kurak iklim ve fosil yakıt endüstrisine olan yoğun bağımlılık nedeniyle, hem iklim değişikliğine büyük katkıda bulunuyor hem de bundan ciddi şekilde olumsuz etkilenmesi beklenen bir bölgedir.

Terminoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]

"Orta Doğu" terimi 1850'lerde İngiliz Hindistan Ofisi'nden çıkmış olabilir.[5] Bununla birlikte, Amerikalı deniz stratejisti Alfred Thayer Mahan 1902'de[6] "Arabistan ve Hindistan arasındaki bölgeyi belirlemek" için bu terimi kullandığında daha yaygın bir şekilde tanındı.[7][8] Bu süre zarfında Britanya ve Rus İmparatorlukları, Büyük Oyun olarak bilinen bir rekabet olan Orta Asya'da nüfuz için rekabet ediyorlardı. Mahan, bölgenin stratejik öneminin yanı sıra merkezi Basra Körfezi'nin de farkına vardı.[9] Basra Körfezi'ni çevreleyen bölgeyi Orta Doğu olarak etiketledi ve Mısır'ın Süveyş Kanalı'ndan sonra, Rusların Britanya Hindistanı'na doğru ilerlemesini engellemek için İngiltere'nin kontrol etmesi gereken en önemli geçit olduğunu söyledi.[10] Mahan bu terimi ilk kez bir İngiliz dergisi olan National Review'da Eylül 1902'de yayınlanan "Basra Körfezi ve Uluslararası İlişkiler" makalesinde kullandı.

Orta Doğu, görmediğim bir terimi benimseyebilirsem, bir gün onun Malta ve Cebelitarık'a ihtiyacı olacak; o da Basra Körfezi'nde olacağını takip etmiyor. Deniz kuvvetleri, geçici devamsızlık ayrıcalığını da beraberinde getiren hareket kabiliyetine sahiptir; ancak operasyonun her sahnesinde onarım, tedarik ve afet durumunda güvenlik temelleri oluşturması gerekir. İngiliz Donanması, fırsat doğarsa, Aden, Hindistan ve Basra Körfezi hakkında yürürlükte yoğunlaşma imkanına sahip olmalıdır.[11]

Mahan'ın makalesi The Times'da yeniden basıldı ve Ekim ayında Sör Ignatius Valentine Chirol tarafından yazılan "Orta Doğu Sorunu" başlıklı 20 makalelik bir dizi izledi. Bu dizi sırasında, Sör Ignatius Orta Doğu'nun tanımını "Asya'nın Hindistan sınırlarına kadar uzanan veya Hindistan'a yaklaşımlara komuta eden bölgelerini" içerecek şekilde genişletti.[11] Seri 1903'te sona erdikten sonra The Times, terimin sonraki kullanımlarından tırnak işaretlerini kaldırdı.[11]

II. Dünya Savaşı'na kadar, Türkiye ve Akdeniz'in doğu kıyısı merkezindeki bölgelerden "Yakın Doğu" olarak bahsedilirken, "Uzak Doğu" Çin merkezliyken[12] ve Orta Doğu ise bölge anlamına geliyordu. Mezopotamya'dan Burma'ya, yani Yakın Doğu ile Uzak Doğu arasındaki bölge.[kaynak belirtilmeli] 1930'ların sonlarında İngilizler, bölgedeki askeri kuvvetleri için Kahire'de bulunan Orta Doğu Komutanlığı'nı kurdu. O zamandan sonra, "Orta Doğu" terimi, diğer kullanımların yanı sıra 1946'da Washington, DC'de kurulan Orta Doğu Enstitüsü ile Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nde daha geniş bir kullanım kazandı.[13]

"Soutweast Asia" veya "Swasia" gibi Avrupa merkezli olmayan terimler seyrek olarak kullanılırken, bir Afrika ülkesi olan Mısır'ın tanıma dahil edilmesi, bu tür terimleri kullanmanın faydasını sorgulamaktadır.[14]

Eleştiri ve kullanım

[değiştir | kaynağı değiştir]

Orta tanımı, değişen tanımlarla ilgili bazı karışıklıklara da yol açmıştır. I. Dünya Savaşı'ndan önce, İngilizce "Yakın Doğu" terimi Balkanlar ve Osmanlı İmparatorluğu'na atıfta bulunurken, "Orta Doğu" İran, Kafkasya, Afganistan, Orta Asya ve Türkistan'ı kastediyordu. Buna karşılık, "Uzak Doğu" ise Doğu Asya ülkelerini (ör. Çin, Japonya, Kore vb.)

1918'de Osmanlı İmparatorluğu'nun yıkılmasıyla, "Yakın Doğu" büyük ölçüde İngilizcede yaygın kullanımdan çıkarken, "Orta Doğu" İslam dünyasının yeniden yükselen ülkelerine uygulanmaya başlandı. Bununla birlikte, "Yakın Doğu" kullanımı, bu disiplinler tarafından kullanılmayan Orta Doğu terimiyle özdeş bir alanı tanımladığı arkeoloji ve antik tarih de dahil olmak üzere çeşitli akademik disiplinler tarafından muhafaza edildi (bkz. Eski Yakın Doğu).

ABD Hükûmeti tarafından "Orta Doğu" teriminin ilk resmi kullanımı Süveyş Krizi ile ilgili 1957 Eisenhower Doktrini'nde oldu. ABD dışişleri bakanı John Foster Dulles, Orta Doğu'yu "batıda Libya ile doğuda Pakistan, kuzeyde Suriye ve Irak ve güneyde Arap Yarımadasının yanı sıra Sudan ve Etiyopya arasında kalan alan" olarak tanımladı.[12] 1958'de Dışişleri Bakanlığı, "Yakın Doğu" ve "Orta Doğu" terimlerinin birbirinin yerine kullanılabileceğini açıkladı ve bölgeyi yalnızca Mısır, Suriye, İsrail, Lübnan, Ürdün, Irak, Suudi Arabistan, Kuveyt, Bahreyn ve Katar'ı içerecek şekilde tanımladı.[15]

Associated Press Stylebook, Yakın Doğu'nun eskiden daha uzak batı ülkelerine, Orta Doğu'nun ise doğu ülkelerine atıfta bulunduğunu; ancak şimdi eşanlamlı olduklarını söylüyor.

Bir hikayede bir kaynak tarafından Yakın Doğu kullanılmadığı sürece Orta Doğu’yu kullanın. Orta Doğu (Mideast) da kabul edilebilir; ancak Orta Doğu (Middle East) tercih edilir.[16]

Orta Doğu terimi de Hanafi (1998) tarafından Avrupa merkezli olarak ("İngiliz Batı algısına dayalı") eleştirilmiştir.[17][18]

Çeviriler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diğer Avrupa dillerinde Yakın Doğu ve Orta Doğu'ya benzer terimler vardır; ancak göreceli bir tanım olduğu için anlamları ülkeye göre değişir ve genel olarak İngilizce terimlerden farklıdır. Almancada Naher Osten (Yakın Doğu) terimi hâlâ yaygın olarak kullanılmaktadır (günümüzde Mittlerer Osten terimi, İngiliz kaynaklarından çevrilen basın metinlerinde her ne kadar farklı bir anlama sahip olsa da giderek daha yaygındır) ve Rusça Ближний Восток (Blizhniy Vostok), Bulgarca Близкия Изток, Lehçe Bliski Wschód veya Hırvatça Bliski istok (dört Slav dilinin tümünde Yakın Doğu anlamına gelir) bölge için tek uygun terim olarak kalır. Ancak, Fransızca Moyen-Orient, İsveççe Mellanöstern, İspanyolca Oriente Medio veya Medio Oriente ve İtalyanca Medio Oriente gibi bazı dillerin "Orta Doğu" muadilleri vardır.^

Belki de Batı basınının etkisinden dolayı, Orta Doğu'nun Arapça karşılığı (الشرق الأوسط ash-Sharq al-Awsa main), ana akım Arap basınında standart bir kullanım haline geldi ve "Orta Doğu" terimi ile aynı anlamı içeriyor. Doğu'nun Arapça kökünden gelen Mashriq, Arapça konuşulan dünyanın doğu kısmı olan (Mağrip'in aksine, batı kısmı) Levant çevresinde çeşitli tanımlanmış bir bölgeyi ifade eder.[19] Terim Batı'da ortaya çıkmış olsa da, Arapça dışında Orta Doğu ülkelerinin diğer dillerinde de tercümesi kullanılmaktadır. Orta Doğu'nun Farsça karşılığı خاورمیانه (Khāvar-e miyāneh), İbranice המזרח יכון (hamizrach hatikhon) ve Türkçe karşılığı ise Orta Doğu'dur.

Bölgeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Genellikle Orta Doğu'da değerlendirilen bölgeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

İran (Pers), Küçük Asya, Mezopotamya, Levant, Arap Yarımadası ve Mısır geleneksel olarak Orta Doğu'ya dahildir.

Arma Bayrak Devlet Alan

(km2)

Nüfus

(2012)

Yoğunluk

(km2)

Başkent GDP(2018)[20] Kişi başına

(2018)[21]

Para birimi Yönetim şekli Resmî diller
Ağrotur ve Dikelya 254 15,700 N/A Episkopi N/A N/A Euro Anayasal monarşi altında fiilen stratokratik bağımlı bölge İngilizce
Bahreyn Bahreyn 780 1,234,596 1,582.8 Manama $30.355 $25,851 Bahreyn dinarı Mutlak monarşi Arapça
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti 3355 286,257 85.3 Kuzey Lefkoşa Türk Lirası Üniter yarı başkanlık sistemli anayasal cumhuriyet Türkçe
Kıbrıs Cumhuriyeti Kıbrıs Cumhuriyeti 9,250 1,088,503 117 Lefkoşa $24.492 $28,340 Euro Başkanlık sistemi Yunanca,

Türkçe

Mısır Mısır 1,010,407 82,798,000 90 Kahire $249.559 $2,573 Mısır lirası Başkanlık sistemi Arabic
İran İran 1,648,195 78,868,711 45 Tahran $452.275 $5,491 İran riyali İslam cumhuriyeti Farsça
Irak Irak 438,317 33,635,000 73.5 Bağdat $226.07 $5,930 Irak dinarı Parlamenter sistem Arapça,

Kürtçe

İsrail İsrail 20,770 7,653,600 365.3 Kudüsa $369.843 $41,644 Yeni İsrail şekeli Parlamenter sistem İbranice
Ürdün Ürdün 92,300 6,318,677 68.4 Amman $42.371 $4,278 Ürdün dinarı Anayasal monarşi Arapça
Kuveyt Kuveyt 17,820 3,566,437 167.5 Kuveyt $141.05 $30,839 Kuveyt dinarı Anayasal monarşi Arapça
Lübnan Lübnan 10,452 4,228,000 404 Beyrut $56.409 $9,257 Lübnan lirası Parlamenter sistem Arapça
Umman Umman 212,460 2,694,094 9.2 Maskat $82.243 $19,302 Umman riyali Mutlak monarşi Arapça
Filistin Devleti Filistin Devleti 6,220 4,260,636 667 Ramallaha n/a n/a Yeni İsrail şekeli,

Ürdün dinarı

Yarı başkanlık sistemi Arapça
Katar Katar 11,437 1,696,563 123.2 Doha $192.45 $70,780 Katar riyali Mutlak monarşi Arapça
Suudi Arabistan Suudi Arabistan 2,149,690 27,136,977 12 Riyad $782.483 $23,566 Suudi Arabistan riyali Mutlak monarşi Arapça
Suriye Suriye 185,180 23,695,000 118.3 Şam n/a n/a Suriye lirası Başkanlık sistemi Arapça
Türkiye Türkiye 783,562 73,722,988 94.1 Ankara $766.428 $9,346 Türk lirası Başkanlık sistemi Türkçe
Birleşik Arap Emirlikleri Birleşik Arap Emirlikleri 82,880 8,264,070 97 Abu Dabi $424.635 $40,711 BAE dirhemi Federal mutlak monarşi Arapça
Yemen Yemen 527,970 23,580,000 44.7 San'abAden (geçici) $26.914 $872 Yemen riyali Geçici başkanlık sistemi Arapça

Ortadoğu'nun diğer tanımları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana maddeler: Yakın Doğu ve Büyük Orta Doğu Projesi

Çeşitli kavramlar genellikle Orta Doğu'ya paraleldir, özellikle Yakın Doğu, Bereketli Hilal ve Levant. Yakın Doğu, Levant ve Bereketli Hilal, coğrafi anlamda Orta Doğu'ya en yakın olan Yakın Doğu ile modern tanımlanmış Orta Doğu'nun geniş bölümlerine atıfta bulunan coğrafi kavramlardır. Esas olarak Arapça konuşulduğu için, bazen Kuzey Afrika'nın Mağrip bölgesi dahil edilir.

Güney Kafkasya ülkeleri - Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan - zaman zaman Orta Doğu tanımlarına dahil edilmektedir.[22]

Büyük Ortadoğu, 21. yüzyılın ilk on yılında ikinci Bush yönetimi tarafından Müslüman dünyasına ait çeşitli ülkeleri, özellikle İran, Türkiye, Afganistan ve Pakistan'ı ifade etmek için icat edilen siyasi bir terimdi.[23] Bazen çeşitli Orta Asya ülkeleri de dahil edilir.[24]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ayrıca bakınız: Antik Yakın Doğu, Antik Mısır, Anadolu tarihi, İran tarihi ve İslam öncesi Arabistan
Kudüs'teki Ağlama Duvarı ve Kubbetü's-Sahre

Orta Doğu, Avrasya ile Afrika'nın ve Akdeniz ile Hint Okyanusu'nun kesişme noktasında yer almaktadır. Hristiyanlık, İslam, Yahudilik, Maniheizm, Yezidi, Dürzîlik, Ehl-i Hak ve Sâbiîlik gibi dinlerin ve İran'da Mitraizm, Zerdüştçülük, Maniheizm ve Bahâîlik gibi dinlerin doğduğu yer ve manevi merkezidir. Orta Doğu tarihi boyunca dünya meselelerinin önemli bir merkezi olmuştur; stratejik, ekonomik, politik, kültürel ve dini açıdan hassas bir alan. Bölge, tarımın bağımsız olarak keşfedildiği bölgelerden biridir ve Neolitik dönemde Orta Doğu'dan Avrupa, İndus Nehri ve Doğu Afrika gibi dünyanın farklı bölgelerine yayılmıştır.

Medeniyetlerin oluşumundan önce, Taş Devri'nde Orta Doğu'nun her yerinde gelişmiş kültürler oluşmuştur. Tarımcılar tarafından tarım arazileri, çobanlar tarafından kırsal arazi arayışı, bölge içinde farklı göçlerin gerçekleştiği anlamına geliyordu ve bölgenin etnik ve demografik yapısını şekillendirdi.

Orta Doğu, yaygın olarak Uygarlığın beşiği olarak bilinir. Dünyanın en eski uygarlıkları olan Mezopotamya (Sümer, Akad, Asur ve Babil), Antik Mısır ve Levant'taki Kiş, hepsi eski Yakın Doğu'nun Bereketli Hilal ve Nil bölgelerinden kaynaklandı. Bunları Küçük Asya'nın Hitit, Yunan, Hurri ve Urartu uygarlıkları izledi; İran'daki Elam, Pers ve Med medeniyetlerinin yanı sıra Levant medeniyetleri (Ebla, Mari, Nagar, Ugarit, Kenan, Arami, Mitanni, Phoenicia ve İsrail) ve Arap Yarımadası (Magan, Sheba, Ubar). Yakın Doğu, büyük ölçüde Yeni Asur İmparatorluğu altında birleşti, ardından Ahameniş İmparatorluğu, daha sonra Makedonya İmparatorluğu ve bundan sonra bir dereceye kadar İran imparatorlukları (yani Part ve Sasani İmparatorlukları), Roma İmparatorluğu ve Bizans İmparatorluğu tarafından birleştirildi. Bölge, Roma İmparatorluğu'nun entelektüel ve ekonomik merkezi olarak hizmet etti ve Sasani İmparatorluğu üzerindeki çevresi nedeniyle son derece önemli bir rol oynadı. Böylece Romalılar, bölgeyi Sasani ve Bedevi baskınlarından ve istilalarından korumak amacıyla bölgeye beş veya altı lejyon yerleştirdiler.

İslam'da kutsal sayılan Kâbe, Suudi Arabistan'ın Mekke şehrinde bulunur.

MS 4. yüzyıldan itibaren Orta Doğu, o dönemde iki ana gücün, Bizans imparatorluğunun ve Sasani İmparatorluğunun merkezi haline geldi. Bununla birlikte, MS 7. yüzyılda bölgenin İslami fethiyle başlayan, Orta Çağ'ın sonraki İslami Halifelikleri veya İslam'ın Altın Çağı, ilk olarak tüm Orta Doğu'yu ayrı bir bölge olarak birleştirecek ve egemen İslami egemenliği yaratacaktı. Orta Doğu'ya 600 yıldan fazla hakim olan 4 halifelik, Râşidîn Halifeliği, Emevi Halifeliği, Abbasi Halifeliği ve Fatımi halifeliği idi. Ayrıca Moğollar bölgeye hakim olacak, Ermenistan Krallığı bölgenin bazı kısımlarını kendi topraklarına katacak, Selçuklular bölgeyi yönetecek ve Türk-Pers kültürünü yayacak ve Franklar, yer alacak Haçlı devletlerini kuracaklardı.Josiah Russell, "İslami bölge" olarak adlandırdığı bölgenin nüfusunu 1000'de kabaca 12.5 milyon olarak tahmin ediyor - Anadolu 8 milyon, Suriye 2 milyon ve Mısır 1.5 milyon.[25] 16. yüzyıldan itibaren, Orta Doğu'ya iki ana güç olan Osmanlı İmparatorluğu ve Safevîler bir kez daha hakim oldu.

Modern Orta Doğu, I. Dünya Savaşı'ndan sonra, İttifak Güçleri ile müttefik olan Osmanlı İmparatorluğu'nun Britanya İmparatorluğu ve müttefikleri tarafından yenilmesi ve başlangıçta İngiliz ve Fransız Mandaları altında bir dizi ayrı ulusa bölünmesiyle başladı. Bu dönüşümdeki diğer tanımlayıcı olaylar arasında 1948'de İsrail'in kurulması ve 1960'ların sonunda başta İngiltere ve Fransa olmak üzere Avrupalı güçlerin nihai ayrılması yer alıyordu. Bir ölçüde, 1970'lerden itibaren Amerika Birleşik Devletleri'nin artan etkisiyle onların yerini aldı.

20. yüzyılda bölgenin önemli ham petrol stokları ona yeni stratejik ve ekonomik önem verdi. Suudi Arabistan, İran, Kuveyt, Irak ve Birleşik Arap Emirlikleri'nin büyük miktarlarda petrole sahip olmasıyla, 1945 civarında seri petrol üretimi başladı.[26] Özellikle Suudi Arabistan ve İran'daki tahmini petrol rezervleri, dünyadaki en yüksek rezervlerden bazılarıdır ve uluslararası petrol karteli OPEC Orta Doğu ülkelerinin hakimiyetindedir.

Soğuk Savaş sırasında Orta Doğu, iki süper güç ve müttefikleri arasında ideolojik bir mücadele sahnesiydi: bir yanda NATO ve ABD, diğer yanda ise Sovyetler Birliği ve Varşova Paktı, bölgesel müttefikleri etkilemek için rekabet ediyorlardı. Siyasi nedenlerin yanı sıra iki sistem arasında "ideolojik çatışma" da vardı. Dahası, Louise Fawcett'in öne sürdüğü gibi, birçok önemli çekişme alanından veya belki de daha doğrusu kaygı alanlarından ilki, süper güçlerin bölgede stratejik avantaj elde etme arzularıydı, ikincisi, bölgenin yaklaşık üçte ikisini barındırması Batı dünyasının ekonomisi için petrolün giderek daha hayati hale geldiği bir bağlamda dünyanın petrol rezervlerinin %'si [...][27] Bu bağlamsal çerçeve içinde Amerika Birleşik Devletleri, Arap dünyasını Sovyet etkisinden uzaklaştırmaya çalıştı. 20. ve 21. yüzyıllar boyunca bölge, hem nispi barış ve hoşgörü dönemleri hem de özellikle Sünniler ve Şiiler arasında çatışma dönemleri yaşadı.

Demografi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Etnik gruplar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Maunsell'in Orta Doğu'nun Birinci Dünya Savaşı Öncesi İngiliz Etnografik Haritası

Orta Doğu'daki en büyük etnik grubu Araplar oluşturmaktadır, ardından çeşitli İran halkları ve ardından Türk halkları (Türkler, Azeriler ve Irak Türkmenleri) geliyor. Bölgenin yerli etnik grupları arasında Araplar, Ayramiler, Asurlular, Beluciler, Berberiler, Kıptîler, Dürziler, Kıbrıs Rumları, Yahudiler, Kürtler, Lurlar, Mandenler, Persler, Samaritanlar, Şebekler, Tatlar ve Zazalar bulunmaktadır. Bölgede bir diaspora oluşturan Avrupalı etnik gruplar arasında Arnavutlar, Boşnaklar, Çerkesler (Kabardeyler dahil), Kırım Tatarları, Rum, Fransız-Levantenler, İtalyan-Levantenler ve Irak Türkmenleri bulunmaktadır. Diğer göçmen nüfuslar arasında Çinliler, Filipinliler, Hintler, Endonezyalılar, Pakistanlılar, Peştunlar, Romanlar ve Afro-Araplar bulunmaktadır.

Göç

[değiştir | kaynağı değiştir]

"Göç, Orta Doğu'daki işgücü piyasası baskıları için her zaman önemli bir risk oluşturmuştur. 1970'ler ve 1990'lar arasındaki dönem için, özellikle Basra Körfezi'ndeki Arap devletleri, Mısır, Yemen ve Levant ülkelerinden gelen işçiler için zengin bir istihdam kaynağı sağlarken, Avrupa, her ikisi nedeniyle de Kuzey Afrika ülkelerinden genç işçileri çekmişti. yakınlık ve Fransa ile Kuzey Afrika devletlerinin çoğu arasındaki sömürge bağlarının mirası."[28] Uluslararası Göç Örgütü'ne göre dünyada Arap ülkelerinden 13 milyon birinci nesil göçmen var ve bunların %5,8'i diğer Arap ülkelerinde yaşıyor. Arap ülkelerinden gelen göçmenler, bölgedeki mali ve beşeri sermayenin dolaşımına katkıda bulunur ve böylece bölgesel kalkınmayı önemli ölçüde teşvik eder. 2009 yılında Arap ülkeleri, diğer Arap ülkelerinden Ürdün, Mısır ve Lübnan'a gönderilen toplam 35.1 milyar ABD doları havale akışı ve bu ülkeler ile diğer Arap ülkeleri arasındaki ticaret gelirlerinden yüzde 40 ila 190 daha yüksektir.[29] Somali'deki iç savaş, Somali diasporasının boyutunu büyük ölçüde artırdı; çünkü en iyi eğitimli Somalililer, Orta Doğu ülkelerinin yanı sıra Avrupa ve Kuzey Amerika'ya gittiler.

Türkiye, İsrail ve İran gibi Arap olmayan Orta Doğu ülkeleri de önemli göç dinamiklerine tabidir.

Arap ülkelerinden göç edenlerin oldukça büyük bir kısmı, ırksal ve/veya dini zulme maruz kalan etnik ve dini azınlıklardandır ve mutlaka etnik Araplar, İranlılar veya Türkler değildir.[kaynak belirtilmeli] Geçtiğimiz yüzyılda çok sayıda Kürt, Yahudi, Süryani, Rum ve Ermeni ile çok sayıda Sâbi, bu nedenlerle Irak, İran, Suriye ve Türkiye gibi ülkeleri terk etti. İran'da Hristiyanlar, Bahailer ve Zerdüştler gibi birçok dini azınlık 1979'da yaşanan İran İslam Devrimi'nden bu yana ayrıldı.[kaynak belirtilmeli]

Dinler

[değiştir | kaynağı değiştir]
İslam, Orta Doğu'daki en büyük dindir. Burada Müslüman erkekler camide namaz kılarken secde ediyorlar.

Orta Doğu, dinler söz konusu olduğunda çok çeşitlidir ve bunların çoğu Orta Doğu'da doğmuştur. İslam, Orta Doğu'daki en büyük dindir; ancak Yahudilik ve Hristiyanlık gibi Orta Doğu'da ortaya çıkmış dinlere mensup topluluklar bulunmaktadır. Hristiyanlar Lübnan'ın @,5'ini temsil ediyor ve Lübnan Cumhurbaşkanı, kabinenin yarısı ve parlamentonun yarısı çeşitli Lübnan Hristiyan ayinlerinden birini izliyor. Bahâîlik, Ehl-i Hak, Yezidizm, Zerdüştçülük, Mandaeizm, Dürzi ve Şebekizm gibi önemli azınlık dinleri de vardır. Eski zamanlarda Antik Mezopotamya dinlerinde, Kenan dinlerine, Maniheizme, Mitraizm ve çeşitli tektanrıcı gnostik mezheplere ev sahipliği yapmıştır.

Diller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuşanların sayısı bakımından en önemli beş dil Arapça, Farsça, Türkçe, Kürtçe ve İbranicedir. Arapça ve İbranice Afro-Asya dil ailesine, Farsça ve Kürtçe Hint-Avrupa dil ailesine, Türkçe ise Türk dilleri ailesine mensuptur. Ayrıca Orta Doğu'da yaklaşık 20 azınlık dili de konuşulmaktadır.

Arapça, tüm lehçeleriyle Orta Doğu'da en çok konuşulan dillerdir ve Fasih Arapça tüm Kuzey Afrika'da ve Batı Asya ülkelerinin çoğunda resmidir. Arap olmayan komşu Ortadoğu ülkelerindeki bazı komşu bölgelerde de Arapça lehçeleri konuşulmaktadır. Afro-Asya dil ailesinin Semitik kolunun bir üyesidir. Mehri ve Sokotra gibi birkaç Modern Güney Arap dili de Yemen ve Umman'da konuşulmaktadır. Aramice ve lehçeleri gibi başka bir Sami dili, esas olarak Süryaniler ve Mandenler tarafından konuşulmaktadır. Mısır'da ise dilin Siwa olarak da bilindiği Berberi dilleri konuşan bir topluluk da vardır. Ancak bu Sami olmayan bir Afro-Asya dilidir.

Farsça en çok konuşulan ikinci dildir. Öncelikle İran'da ve komşu ülkelerdeki bazı sınır bölgelerinde konuşulurken, ülke bölgenin en büyük ve en kalabalık ülkelerinden biridir. Hint-Avrupa dil ailesinin Hint-İran koluna aittir. Bölgede konuşulan diğer Batı İran dilleri arasında Acemce, Deylemce, Kürt dilleri lehçeleri, Semmani, Luri ve diğerleri bulunmaktadır.

En çok konuşulan üçüncü dil olan Türkçe, büyük ölçüde bölgenin en büyük ve en kalabalık ülkelerinden biri olan Türkiye ile sınırlıdır; ancak Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti gibi komşu ülkelerde de mevcuttur. Kökeni Orta Asya'da olan Türk dillerinin üyesidir. Bir başka Türk dili olan Azerice, İran Azerileri tarafından konuşulmaktadır.

İbranice, İsrail'in iki resmi dilinden biridir, diğeri Arapçadır. İbranice, İsrail nüfusunun �'inden fazlası tarafından konuşulmakta ve kullanılmaktadır, diğer 'si ise Arapça kullanmaktadır.

İngilizce, Ağrotur ve Dikelya'nın resmi dillerinden biridir.[30][31] Mısır, Ürdün, İran, Kürdistan, Irak, Katar, Bahreyn, Birleşik Arap Emirlikleri ve Kuveyt gibi ülkelerde özellikle orta ve üst sınıflar arasında yaygın olarak ikinci dil olarak öğretilmekte ve kullanılmaktadır.[32][33] Aynı zamanda Birleşik Arap Emirlikleri'nin bazı Emirliklerinde de ana dildir.

Fransızca, Lübnan'daki birçok devlet kurumunda ve medyada öğretilmekte ve kullanılmaktadır. Mısır ve Suriye'deki bazı ilk ve orta okullarda da öğretilmektedir. Ağırlıklı olarak Avrupa'da konuşulan bir Sami dili olan Maltaca, Mısır'daki Fransız-Malta diasporası tarafından da kullanılmaktadır.

Bölgede Ermenice ve Yunanca konuşanlar da bulunur. Gürcüce, Gürcü diasporası tarafından konuşulmaktadır. Rusça, 1990'ların sonundaki göç nedeniyle İsrail nüfusunun büyük bir kısmı tarafından konuşulmaktadır.[34] Bugün Rusça, İsrail'de kullanılan ve resmi olmayan popüler bir dildir; Haber, radyo ve tabelalar İbranice ve Arapçadan sonra ülke genelinde Rusça olarak bulunabilir. Çerkes dilleri, bölgedeki diasporalar ve İsrail'de İbranice ve İngilizce konuşan hemen hemen tüm Çerkesler tarafından konuşulmaktadır. Orta Doğu'daki Rumence konuşan en büyük topluluk, 1995 itibarıyla nüfusun %5'i Latince'nin konuşulduğu İsrail'de bulunuyor.[not 2][35][36]

Bengalce, Hintçe ve Urduca, Suudi Arabistan (nüfusun -25'inin Güney Asya olduğu), Birleşik Arap Emirlikleri (nüfusun P-55'inin Güney Asya olduğu) gibi birçok Orta Doğu ülkesindeki göçmen toplulukları tarafından yaygın olarak konuşulmaktadır.

Ekonomi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Orta Doğu'da petrol ve gaz boru hatları

Orta Doğu ekonomileri çok fakir olmaktan (Gazze ve Yemen gibi) aşırı zengin ülkelere (Katar ve BAE gibi) kadar çeşitlilik göstermektedir. Genel olarak, The World Factbook'a göre, 2007 itibarıyla Orta Doğu'daki tüm ülkeler pozitif bir büyüme oranını sürdürüyor.

Dünya Bankası'nın 1 Temmuz 2009'da yayınlanan Dünya Kalkınma Göstergeleri veritabanıına göre, 2008'deki en büyük üç Orta Doğu ekonomisi Nominal GSYİH açısından Türkiye ($794.228), Suudi Arabistan ($467.601) ve İran ($385.143) idi.[37] Kişi başına nominal GSYİH ile ilgili olarak, en üst sıradaki ülkeler ise Katar ($93.204), Birleşik Arap Emirlikleri ($55.028), Kuveyt ($45.920) ve Kıbrıs Cumhuriyeti ($32.745).[38] Türkiye ($1.028.897), İran ($839.438) ve Suudi Arabistan ($589.531) GSYİH-SAGP açısından en büyük ekonomilere sahip ülkelerdir.[39] Kişi başına (PPP) bazlı gelire gelince, en yüksek sıradaki ülkeler Katar ($86.008), Kuveyt ($39.915), BAE (38.894 $), Bahreyn ($34.662) ve Kıbrıs ($29.853) yer almaktadır. Kişi başına gelir (PPP) açısından Orta Doğu'daki en düşük sıradaki ülke ise, Gazze Özerk Filistin Yönetimi ve Batı Şeria'dır ($1.100).

Orta Doğu ülkelerinin ekonomik yapısı, bazı ülkeler yalnızca petrol ve petrolle ilgili ürünlerin (Suudi Arabistan, BAE ve Kuveyt gibi) ihracatına büyük ölçüde bağımlıyken diğerlerinin oldukça çeşitli bir ekonomik temele sahip olması anlamında farklıdır. (Kıbrıs, İsrail, Türkiye ve Mısır gibi). Orta Doğu bölgesinin endüstrileri arasında petrol ve petrolle ilgili ürünler, tarım, pamuk, sığır, süt ürünleri, tekstil, deri ürünleri, cerrahi aletler, savunma teçhizatı (silahlar, mühimmat, tanklar, denizaltılar, savaş uçakları, İHA'lar ve füzeler) bulunmaktadır. Bankacılık, özellikle BAE ve Bahreyn durumunda ekonomilerin önemli bir sektörüdür.

Kıbrıs, Türkiye, Mısır, Lübnan ve İsrail haricinde turizm, kısmen bölgenin sosyal açıdan muhafazakar doğası ve Orta Doğu'nun belirli bölgelerindeki siyasi kargaşadan dolayı, ekonominin görece gelişmemiş bir alanı olmuştur. Bununla birlikte, son yıllarda BAE, Bahreyn ve Ürdün gibi ülkeler, turistik tesislerin iyileştirilmesi ve turizmle ilgili kısıtlayıcı politikaların gevşetilmesi nedeniyle daha fazla sayıda turist çekmeye başladı.

Orta Doğu ve Kuzey Afrika bölgesinde, özellikle 15-29 yaş arası gençler arasında işsizlik oldukça yüksektir ve bu, bölgenin toplam nüfusunun 0'unu temsil eden bir demografiktir. Uluslararası Çalışma Örgütü'ne göre 2005 yılında toplam bölgesel işsizlik oranı ,2 idi[40] ve gençler arasında %,[41] Fas'ta 7 ve Suriye'de s gibi yüksek bir orandadır.[42]

İklim değişikliği

[değiştir | kaynağı değiştir]
Köppen iklim sınıflandırmasının Orta Doğu haritası.

Orta Doğu ve Kuzey Afrika'daki (ODKA) iklim değişikliği, ODKA bölgesinin iklimindeki değişiklikleri ve bölgedeki ülkelerin müteakip müdahale, uyum ve azaltma stratejilerini ifade eder. 2018'de ODKA bölgesi 3,2 milyar ton karbondioksit saldı ve küresel nüfusun yalnızca %6'sını oluşturmasına rağmen[43] küresel sera gazı emisyonlarının (GHG) %8,7'sini üretti.[44] Bu emisyonların çoğu, bölgede bulunan geniş petrol ve doğalgaz rezervleri nedeniyle birçok Orta Doğu ve Kuzey Afrika ekonomisinin ayrılmaz bir bileşeni olan enerji sektöründen kaynaklanmaktadır.[45][46][47]

Birleşmiş Milletler, Dünya Bankası ve Dünya Sağlık Örgütü tarafından 21. yüzyılın en büyük küresel sorunlarından biri olarak tanınan iklim değişikliği, şu anda Dünya'nın doğal sistemleri üzerinde benzeri görülmemiş bir etkiye sahip.[48] Keskin küresel sıcaklık ve deniz seviyesi değişiklikleri, değişen yağış modelleri ve aşırı hava olaylarının artan sıklığı, Hükûmetler arası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) tarafından tanımlanan iklim değişikliğinin ana etkilerinden bazılarıdır.[49] ODKA bölgesi, kurak ve yarı kurak ortamı nedeniyle bu tür etkilere karşı özellikle savunmasızdır ve düşük yağış, yüksek sıcaklıklar ve kuru toprak gibi iklimsel zorluklarla karşı karşıyadır.[49][50] ODKA için bu tür zorlukları besleyen iklim koşullarının, IPCC tarafından 21. yüzyıl boyunca kötüleşeceği öngörülüyor.[49] Sera gazı emisyonları önemli ölçüde azaltılmazsa, ODKA bölgesinin bir kısmı 2100 yılından önce yaşanmaz hale gelme riski taşır.[51][52][53]

İklim değişikliğinin ODKA bölgesinde halihazırda kıt olan su ve tarım kaynaklarına önemli bir baskı oluşturması ve dahil olan tüm ülkelerin ulusal güvenliğini ve siyasi istikrarını tehdit etmesi bekleniyor.[54] Bu, bazı ODKA ülkelerini Paris Anlaşması gibi çevresel anlaşmalar yoluyla uluslararası düzeyde iklim değişikliği sorunuyla ilgilenmeye sevk etti. Politika ayrıca ODKA ülkeleri arasında, yenilenebilir enerjilerin geliştirilmesine odaklanılarak ulusal düzeyde oluşturulmaktadır.[55]

Galeri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Orta Afrika ve Orta Doğu hakkındaki bu video, Expedition 29 ekibi tarafından Uluslararası Uzay İstasyonu'nda çekildi.
Sahra Çölü ve Orta Doğu üzerindeki bu video, Uluslararası Uzay İstasyonu'ndaki Expedition 29 ekibi tarafından çekildi.
Türkmenistan üzerinden Hazar Denizi nin doğusundan güneydoğuya Çin, Hong Kong'un hemen kuzeybatısından başlayan bir geçit.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Cairo, Michael F. (18 Ekim 2012). The Gulf: The Bush Presidencies and the Middle East (İngilizce). University Press of Kentucky. ISBN 978-0-8131-3672-1. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  2. ^ History of the Office of the Secretary of Defense: The formative years, 1947-1950 (İngilizce). Government Printing Office. ISBN 978-0-16-087640-0. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  3. ^ Kahana, Ephraim; Suwaed, Muhammad (13 Nisan 2009). Historical Dictionary of Middle Eastern Intelligence (İngilizce). Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-6302-6. 23 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  4. ^ Shoup, John A. (31 Ekim 2011). Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia (İngilizce). ABC-CLIO. ISBN 978-1-59884-362-0. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  5. ^ Beaumont, Peter, 1940- (1988). The Middle East : a geographical study. 2nd ed. Blake, Gerald Henry., Wagstaff, J. Malcolm (John Malcolm), 1940-. New York: Halsted Press. ISBN 0-470-21040-0. OCLC 17300507. 
  6. ^ Koppes, Clayton R. (Ocak 1976). "Captain Mahan, General Gordon, and the origins of the term 'Middle East'". Middle Eastern Studies (İngilizce). 12 (1): 95-98. doi:10.1080/00263207608700307. ISSN 0026-3206. 21 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Lewis, Bernard (1965). The Middle East and the West. p. 9.
  8. ^ Fromkin, David,. A peace to end all peace : creating the modern Middle East, 1914-1922. 1st American edition. New York. ISBN 0-8050-0857-8. OCLC 18909081. 
  9. ^ Palmer, Michael A. (1992). Guardians of the Gulf : a history of America's expanding role in the Persian Gulf, 1833-1992. New York: Free Press. ISBN 0-02-923843-9. OCLC 25712311. 
  10. ^ "Turkish Weekly Opinion - Is There a Place Called 'the Middle East'?". web.archive.org. 20 Şubat 2007. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  11. ^ a b c Roger Adelson (1995). London and the invention of the Middle East. Internet Archive. Yale University Press. ISBN 978-0-300-06094-2. 
  12. ^ a b Davison, H. (1960). "Where is the Middle East". doi:10.2307/20029452. ISSN 0015-7120. 20 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  13. ^ Colbert C. Held (1 Kasım 2000). Middle East Patterns. Internet Archive. Westview Press. ISBN 978-0-8133-3488-2. 
  14. ^ CULCASI, KAREN (2010). "CONSTRUCTING AND NATURALIZING THE MIDDLE EAST". Geographical Review. 100 (4): 583-597. ISSN 0016-7428. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  15. ^ Times, Special to The New York (14 Ağustos 1958). "' Near East' Is Mideast, Washington Explains (Published 1958)". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  16. ^ Stylebook and briefing on media law. 39th ed. Goldstein, Norm., Associated Press. New York: Basic Books. 2004. ISBN 0-465-00488-1. OCLC 56499055. 
  17. ^ "Virtual Conference: Articles". web.archive.org. 12 Mart 2007. 23 Ekim 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  18. ^ "Middle East in whose world?". web.archive.org. 8 Ekim 2006. 5 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  19. ^ Anderson, Ewan W., William Bayne Fisher (2000). The Middle East: Geography and Geopolitics. Routledge. pp. 12–13.
  20. ^ "World Economic Outlook Database". International Monetary Fund. 10 Nisan 2019. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2019. 
  21. ^ "Report for Selected Countries and Subjects". International Monetary Fund. April 2019. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2019. 
  22. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 21 Ağustos 2014. 7 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  23. ^ Ottaway, Thomas Carothers, Marina; Ottaway, Thomas Carothers, Marina. "Greater Middle East Initiative: Off to a False Start". Carnegie Endowment for International Peace (İngilizce). 4 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  24. ^ "Middle East Map / Map of the Middle East - Facts, Geography, History of the Middle East - Worldatlas.com". WorldAtlas (İngilizce). 5 Aralık 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  25. ^ Russell 1985, p. 298.
  26. ^ Goldschmidt (1999), p. 8
  27. ^ Louise, Fawcett. International Relations of the Middle East. (Oxford University Press, New York, 2005)
  28. ^ Hassan, Islam; Studies (CIRS), Center for International and Regional. "The State of Middle Eastern Youth". CIRS Special Issue of The Muslim World (İngilizce). 22 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  29. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 30 Nisan 2011. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2021. 
  30. ^ "Akrotiri - The World Factbook". www.cia.gov. 4 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  31. ^ "Dhekelia - The World Factbook". www.cia.gov. 18 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  32. ^ "Jordan - The World Factbook". www.cia.gov. 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  33. ^ "Kuwait - The World Factbook". www.cia.gov. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  34. ^ Dowty 2004, p. 95.
  35. ^ "Evenimentul Zilei Nr. 5032". web.archive.org. 24 Aralık 2007. 10 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  36. ^ "European Jewish Congress - Romania". web.archive.org. 13 Ağustos 2010. 31 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  37. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 12 Eylül 2009. 23 Haziran 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  38. ^ "World Economic Outlook Databases". IMF (İngilizce). 4 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  39. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 9 Şubat 2014. 23 Haziran 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  40. ^ "PPI: Unemployment Rates are Highest in the Middle East". web.archive.org. 14 Temmuz 2010. 14 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  41. ^ "Middle East Youth Initiative: Publications: Inclusion: Meeting the 100 Million Youth Challenge". web.archive.org. 9 Kasım 2008. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  42. ^ "Middle East Youth Initiative: Publications: Social Exclusion: Comparative Analysis of Europe and Middle East Youth". web.archive.org. 20 Ağustos 2008. 9 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  43. ^ "Population, total - Middle East & North Africa, World | Data". data.worldbank.org. 13 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  44. ^ "CO2 Emissions | Global Carbon Atlas". www.globalcarbonatlas.org. 19 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  45. ^ Abbass, Rana Alaa; Kumar, Prashant; El-Gendy, Ahmed (Şubat 2018). "An overview of monitoring and reduction strategies for health and climate change related emissions in the Middle East and North Africa region". Atmospheric Environment (İngilizce). 175: 33-43. doi:10.1016/j.atmosenv.2017.11.061. 29 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  46. ^ Al-mulali, Usama (1 Ekim 2011). "Oil consumption, CO2 emission and economic growth in MENA countries". Energy (İngilizce). 36 (10): 6165-6171. doi:10.1016/j.energy.2011.07.048. ISSN 0360-5442. 
  47. ^ "The impact of the global energy transition on MENA oil and gas producers". Energy Strategy Reviews (İngilizce). 26: 100397. 1 Kasım 2019. doi:10.1016/j.esr.2019.100397. ISSN 2211-467X. 13 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  48. ^ Bhargava, Viy K., (Ed.) (28 Ağustos 2006). Global Issues for Global Citizens: An Introduction to Key Development Challenges (İngilizce). The World Bank. doi:10.1596/978-0-8213-6731-5. ISBN 978-0-8213-6731-5. 
  49. ^ a b c IPCC, 2014: Climate Change 2014: Synthesis Report. Contribution of Working Groups I, II and III to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Core Writing Team, R.K. Pachauri and L.A. Meyer (eds.)]. IPCC, Geneva, Switzerland, 151 pp.
  50. ^ Climate change in the Mediterranean : socio-economic perspectives of impacts, vulnerability and adaptation. Carlo Giupponi, Mordechai Shechter, Edward Elgar Publishing. Cheltenham: E. Elgar. 2003. ISBN 978-1-78195-025-8. OCLC 987160752. 
  51. ^ Pal, Jeremy S.; Eltahir, Elfatih A. B. (Şubat 2016). "Future temperature in southwest Asia projected to exceed a threshold for human adaptability". Nature Climate Change (İngilizce). 6 (2): 197-200. doi:10.1038/nclimate2833. ISSN 1758-678X. 14 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  52. ^ "How the Middle East is suffering on the front lines of climate change". World Economic Forum (İngilizce). 7 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  53. ^ Gornall, Jonathan (21 Aralık 2018). "With climate change, life in the Gulf could become impossible". www.euractiv.com (İngilizce). 21 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  54. ^ Waha, Katharina; Krummenauer, Linda; Adams, Sophie; Aich, Valentin; Baarsch, Florent; Coumou, Dim; Fader, Marianela; Hoff, Holger; Jobbins, Guy; Marcus, Rachel; Mengel, Matthias (Ağustos 2017). "Climate change impacts in the Middle East and Northern Africa (MENA) region and their implications for vulnerable population groups". Regional Environmental Change (İngilizce). 17 (6): 1623-1638. doi:10.1007/s10113-017-1144-2. ISSN 1436-3798. 
  55. ^ Climate change, human security and violent conflict : challenges for societal stability. Jürgen Scheffran. Berlin: Springer. 2012. ISBN 978-3-642-28626-1. OCLC 794555541. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikipedi'nin kardeş projelerinden
Orta Doğu
hakkında daha fazla bilgi edinin
Vikisözlük'te ara Vikisözlük'te tanımlar
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
Vikihaber'de ara Vikihaber'de haberler
Vikisöz'de ara Vikisöz'de alıntılar
Vikikaynak'ta ara Vikikaynak'ta belgeler
Vikikitap'ta ara Vikikitap'ta kitaplar
Vikigezgin'de ara Vikigezgin'de seyahat bilgileri
Vikiveri'de ara Vikiveri'de veri
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Orta_Doğu&oldid=34530723" sayfasından alınmıştır