Lejyon IV Macedonica
Lejyon IV Macedonica (Dörcüncü Makedonya Lejyonu), Jül Sezar tarafından MÖ 48 yılında İtalyan lejyonerlerlerden oluşturulan Roma lejyonu. Lejyon MS 70 yılında İmparator Vespasian tarafından terhis edilmiştir. Sembolü, diğer tüm Sezar lejyonlarında olduğu gibi, boğa ve oğlaktır.[1]
MÖ 48'de Roma Cumhuriyeti hızla sona yaklaşıyordu. Bir yıl önce Sezar Rubicon Nehrini geçerek iç savaşın başlamasına neden olmuştu. Aralarında Pompey, Genç Cato ve senatonun muhafazakâr fraksiyonuna dahil diğer senatörlerin de olduğu muhalifler Yunanistan'a kaçmıştı. Kaçanların peşinden gitmeye hazırlanan Sezar, diğer savaş hazırlıklarına ilave olarak, IV. Lejyon'u da toplamıştı. Lejyonun ilk savaşları Sezar'ın Pompey'e üstünlük sağladığı Dyrrhachium ve Pharsalus muharebeleridir. Bu savaşların ardından cognomen olarak adını taşıyacağı Makedonya eyaletine konuşlandırılmıştır.
IV Macedonica, ilki Sezar'ın katilleriyle olan MÖ 42'deki Filippi savaşı, ikincisi ise Marcus Antonius'a karşı yapılan MÖ 31'deki Aktium Savaşı olmak üzere, her defasında Sezar'ın evlatlık oğlu olan Octavian'ın tarafında yer almıştır.
Artık Augustus olan Octavian, lejyonu MÖ 30 yılında Hispania Tarraconensis eyaletine gönderdi. Augustus'un bölgede kontrolü sağlamasının ardından eyalette kalmaya devam eden lejyonun etkisi tüm İberya yarımadasına kadar yayıldı.
43 yılında Germania Superior eyaletine gönderilen lejyon, XIV Gemina ile yer değiştirdi ve Moguntiacum kentini (modern Mainz) üs olarak seçti. XXII Primigenia ile birlikte Dört İmparator Yılı olarak bilinen 69 yılında Germania Superior valisi Vitellius'u önce Otho, ardından da Vespasian'a karşı desteklediler.
Batavi isyanı (69/70) sırasında, IV Macedonica Mainz kentini korudu ve Potillius Cerealis komutasında isyancılara karşı mücadele etti. Lejyon 70 yılında terhis edilerek dağıtıldı ancak kısa bir süre sonra Lejyon IIII Flavia Felix adıyla yeniden oluşturuldu.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Legionlar ve Veteranlar: Roma Ordu Dokümanları 1971-2000, L. J. F. Keppie sayfa 128