Konradin

Konradin
Konradin
	Genç Kral Konrad, ; Codex Manesse (Folio 7r), y. 1304
Kudüs kralı
Hüküm süresi	21 Mayıs 1254 – 29 Ekim 1268
Önce gelen	II. Konrad
Sonra gelen	I. Hugues
Sicilya kralı
Hüküm süresi	21 Mayıs 1254 – 1258
Önce gelen	I. Konrad
Sonra gelen	Manfredo
Svabya dükü
Hüküm süresi	21 Mayıs 1254 – 29 Ekim 1268
Önce gelen	III. Konrad
Sonra gelen	Rudolph II of Austria (titular)
Doğum	25 Mart 1252; Wolfstein Kalesi, Landshut, Bavyera, Kutsal Roma İmparatorluğu
Ölüm	29 Ekim 1268 (16 yaşında); Napoli, Sicilya Krallığı
Defin	Basilica di Santa Maria del Carmine, Napoli
Hanedan	Hohenstaufen
Babası	IV. Konrad
Annesi	Elisabeth von Bayern

III. Konrad (25 Mart 1252 - 29 Ekim 1268), Genç veya Oğlan olarak anılır ancak genellikle küçültülmüş Konradin (Almanca: Konradin, İtalyanca: Corradino) olarak bilinir. Hohenstaufen Hanedanı'nın son varisiydi. Svabya dükü (1254-1268) ve Kudüs'ün (1254-1268) ve Sicilya'nın (1254-1258) sözde kralıydı. Hohenstaufen hanedanı adına Sicilya Krallığı'nı geri alma girişimi başarısız olduktan sonra yakalanmış ve kafası kesilerek idam edilmiştir.

İlk yılları

Konradin, Almanya kralı IV. Konrad ile Elisabeth von Bayern'in oğlu olarak Wolfstein, Bavyera'da doğdu. Her ne kadar hiçbir zaman Roma-Germen kralı olarak babasının yerini almamış olsa da, 1254'te Hohenstaufens'in destekçileri tarafından Sicilya ve Kudüs'ün kralı olarak tanınmıştır.

1254'te babasını kaybettkyen sonra amcası ve vasisi Bavyera Dükü II. Ludwig'in sarayında büyümüştür.^[1] Koruyucuları Svabya'yı onun adına tutabildiler. Kudüs, Kıbrıs kraliyet ailesinden bir akrabanın vekili olarak elinde bulunuyordu. Sicilya'da babasının üvey kardeşi Manfredo naip olarak görevine devam etti, ancak krallığı gasp etme planları geliştirmeye başladı.

Görünüşü ve karakteri hakkında "Abşalom kadar güzel olması ve iyi Latince konuşması" dışında çok az şey biliniyor.^[1] Babası onu kilisenin koruyuculuğuna emanet etmiş olsa da, Papa IV. Alexander, Konradin'in Roma-Germen kralı seçilmesini yasakladı ve Almanya'daki Hohenstaufen topraklarını Kastilya kralı X. Alfonso'ya teklif etti.^[1]^[2]^[3]

Siyasi ve askeri kariyeri

Kudüs ve Sicilya kralı unvanını alan Konradin, 1262'de Svabya Dükalığı'nı ele geçirdi ve bir süre düklüğünde kaldı.^[1] Konradin'in İtalya'ya ilk daveti Floransalı Guelfolardan geldi: Konradin'in ölümüyle ilgili asılsız bir söylenti üzerine 1258'de Sicilya kralı olarak taç giyen Manfred'e karşı silaha sarılmasını istediler. Ludwig yeğeni adına bu daveti reddetti. 1266'da, yeni papa IV. Clemens tarafından çağrılan Anjoulu Kont I. Charles, Benevento'da Manfredo'yu yendi ve öldürdü, güney İtalya'yı ele geçirdi: Ghibellinolar şehirlerinden gelen elçiler daha sonra Bavyera'ya gitti ve Konradin'i gelip İtalya'yı kurtarmaya çağırdı. Roma Senatörü Kastilya Henry'yi temsilen Kont Guido de Montefeltro, ona ebedi şehrin desteğini teklif etti. Topraklarını taahhüt eden Konradin, Alpleri geçti ve Verona'da Sicilya üzerindeki iddiasını ortaya koyan bir manifesto yayınladı.^[1]

Amcası Ludwig'in ve Almanya'ya dönen diğer arkadaşlarının ihanetine, IV. Clemens'in tehditlerine ve para eksikliğine rağmen davası başarılı olmuş gibi görünüyordu.^[1] Onu Sicilya kralı ilan eden destekçileri, aralarında Kastilya Prensi Henry'nin de bulunduğu, İtalya'nın hem kuzeyinde hem de güneyinde silaha sarıldı. Roma elçisini coşkuyla karşıladı; ve genç kral da Pavia, Pisa ve Siena'da karşılandı. Eylül 1267'de Kastilyalı Friedrich komutasındaki bir İspanyol filosu ve Pisa'dan bir dizi şövalye ve Tunus'tan askerlik yapan İspanyol şövalyeleri Sicilya'nın Sciacca şehrine karaya çıktı ve adanın çoğu Angevin yönetimine karşı isyan etti. Yalnızca Palermo ve Messina Charles'a sadık kaldı. İsyan Calabria ve Apulia'ya yayıldı. Aynı yılın Kasım ayında Papa onu aforoz etti. Filosu, Anjoulu I. Charles'a karşı bir zafer kazandı ve Temmuz 1268'de Konradin, Roma'ya büyük ve popüler bir giriş yaptı.

Güçlerini güçlendirdikten sonra, büyükbabasının zamanından beri oraya yerleşmiş olan Sarazen^[1] birliklerine katılmak için Lucera'ya doğru yürüdü. 23 Ağustos 1268'de İtalyan, İspanyol, Roma, Arap ve Alman birliklerinden oluşan çok uluslu ordusu, orta İtalya'nın dağlık bir bölgesindeki Tagliacozzo'da Charles'ın ordusuyla karşılaştı. Konradin'in güçlerinin, özellikle de muzaffer bir saldırı düzenleyen ve Angevin sancağını ele geçiren Kastilya'lı Piyade Henry liderliğindeki İspanyol şövalyelerinin hevesi, başlangıçta zaferi garantilemiş gibi görünüyordu. Ancak Charles'ın hilesini görememeleri, ordusunun seçkinleri, yani bir tepenin arkasına sakladığı kıdemli Fransız şövalyeleri, düşmanı şaşırtacak şekilde savaşa girdiğinde, Charles'ın sonuçta galip çıkmasına olanak tanıdı. Konradin savaş alanından kaçarak Roma'ya ulaştı, ancak şehri terk etme tavsiyesi üzerine Sicilya'ya doğru yelken açmak için Astura'ya doğru yola çıktı. Ancak varış noktasına vardığında tutuklandı ve onu ayrılmaz Badenli Friedrich ile birlikte Napoli'deki Castel dell'Ovo'ya hapseden Charles'a teslim edildi. 29 Ekim 1268'de Konradin ve Friedrich'in başları kesildi.^[2]^[3]^[4]

Mirası

Konradin'in 16 yaşında ölümüyle Hohenstaufen Hanedanı'nın doğrudan (erkek) soyu tükendi.^[a]^[5] Onun kalıntıları, Badenli Friedrich'inkilerle birlikte, annesi tarafından ruhunun iyiliği için kurulan Napoli'deki Our Lady of Mt. Carmel manastırının kilisesinde yatıyor; ve burada 1847'de Bavyera'nın veliaht prensi Maximilian, anısına Bertel Thorvaldsen'in mermer bir heykelini dikti. Heidelberg'de saklanan, Orta Çağ Alman şarkı sözlerinden oluşan bir koleksiyon olan 14. yüzyıl Codex Manesse'de Konradin tarafından yazılan iki şarkı yer alıyor ve onun kaderi birçok dramanın konusunu oluşturuyor.

Onun kalıtsal Kudüs Krallığı, büyük-büyük-büyükannesi Kudüslü I. Isabella'nın mirasçılarına geçti ve aralarında bir veraset anlaşmazlığı çıktı. Primogeniture'ın kıdemli varisi, Konradin'in babasının ikinci kuzeni olan Brienne'li Hugh'du, ancak başka bir ikinci kuzeni Kıbrıslı Hugh III zaten naiplik görevini yürütüyordu ve krallığı Kudüslü Hugh I olarak tutmayı başardı. Konradin'in büyükannesinin ilk kuzeni Antakyalı Mary de kan yakınlığına dayanarak iddiasını üstlendi ve daha sonra bunu Konradin'in celladı Anjoulu Charles'a sattı.

Katı bir meşruiyet anlayışına göre,^[b] Sicilya Krallığı ve Svabya Dükalığı'nın genel mirasçısı, babası IV. Konrad'ın (II. Friedrich (Kutsal Roma imparatoru)'nin en genç ama hayatta kalan tek çocuğu) üvey kız kardeşi olan teyzesi Margaret'ti . ve üçüncü eşi İngiltere'li Isabella) ve 1255'ten beri Thüringen'in Landgrave'si Albert ile evlendi. Oğulları Friedrich, sağında Sicilya ve Svabya'yı talep etti.

Ancak bu iddialar pek olumlu karşılanmadı. Konradin'in son seferinden önce rehin bıraktığı Svabya, bölgesel bir birim olarak parçalanıyordu. Outremer'da tanınmadı ve Anjoulu Charles, Güney İtalya'da iktidara derinden yerleşmişti. Uçbeyi Friedrich, 1269'da İtalya'nın işgal edilmesini önerdi ve Lombard Ghibelline'lerden bir miktar destek aldı, ancak planları hiçbir zaman gerçekleştirilmedi ve artık İtalyan meselelerinde rol oynamadı.

Sonunda Sicilya, Anjoulu Charles'a geçti, ancak 1282'deki Sicilya Vesperleri Krallık üzerinde ikili hak iddialarını doğurdu; Manfredo'nun Aragonlu varisleri Sicilya adasını elinde tutuyor ve Angevin hizbi halk arasında Napoli Krallığı olarak adlandırılan İtalya'nın güney kısmını elinde tutuyor.^[2]^[3]

Edebiyatta

Konradin, on dokuzuncu yüzyılda ve yirminci yüzyılın başlarında sanatsal yorumların konusuydu. Birçok resim ve edebiyat eseri, özellikle de şiir, onun askeri kampanyasını ve idamını tasvir ediyordu. En çok "Yanan güvertede duran çocuk" ile tanınan Felicia Hemans, 1824'te "Konradin'in Ölümü"nü yazdı. Charles Swain, 1832'de Justin Henry Rubin'in "Solo Piyano için Üç Tonlu Şiirler"inin ilkine ilham veren bir şiir olan "Konradin"i yazdı.^[6] Konradin : CR Ashbee tarafından patronu ve arkadaşı Albay Shaw Hellier'e ithaf edilen felsefi bir balad, 1908'de Essex House Press tarafından yayınlandı, " Arts and Crafts akımı sırasında iş başında olan en önemli özel matbaalardan biri".^[7]

Karl Ristikivi'nin (1961; Estonca) Põlev lipp (Yanan Bayrak) adlı romanı Konradin'in İtalya seferini anlatır. Jean Pascal Ollivry'nin Fransızcaya L'étendard en flammes başlıklı çevirisi 2005 yılında Paris'te yayımlandı.^[8]

Notlar

^ After Conradin's demise, the remaining members of the Staufer dynasty were his half-aunts Margaret and Anna and the offspring of his-uncle Manfred. Both Anna and Manfred were the children of Frederick II by his mistress and fourth wife, Bianca Lancia. However, despite being born out of wedlock, they were legitimised by the posterior marriage of their parents on their mother's deathbed (which is attested in at least two medieval sources, the Chronicles of Salimbene di Adam and Mathew of Paris). This means that upon the deaths of Margaret in 1270 and Anna in 1307, Manfred's issue were the only ones who could have claimed dynastic rights to the House of Hohenstaufen, whose last member was indeed his son, Henry [Enrico], deceased on 31 October 1318 (as referenced by source n. 5).
^ Despite the fact that he usurped his nephew's crown, if Manfred is deemed legitimate, his sons and after them the offspring of his eldest daughter would have been Conradin's natural successors in Sicily and Swabia.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Conradin". Encyclopædia Britannica. 6 (11. bas.). Cambridge University Press. ss. 968-969.
^ ^a ^b ^c Sandra Benjamin (20 Nisan 2010). Sicily: Three Thousand Years of Human History - 7 - Hohenstaufens. Steerforth Press. ss. 292-. ISBN 978-1-58642-181-6.
^ ^a ^b ^c Christopher Kleinhenz (2 Ağustos 2004). Medieval Italy: An Encyclopedia. Routledge. s. 247. ISBN 978-1-135-94880-1.
^ Lukas Strehle (19 Ekim 2011). Die Hinrichtung Konradins von Hohenstaufen – Reaktionen der Zeitgenossen und Rezeption der Nachwelt. Grin. 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.
^ Gregorovius, Ferdinand (2010) [1897], History of the City of Rome in the Middle Ages, Vol.
^ "Three Tone Poems for Solo Piano" (PDF). 14 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Nisan 2024.
^ Conservation, Icon-The Institute of. "Assessment of The Essex House Press collection, Court Barn Museum". Icon - The Institute of Conservation (İngilizce). 17 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2023.
^ Karl Ristikivi. L'étendard en flammes 5 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Traduit de l'estonien par Jean Pascal Ollivry. Paris: Alvik, 2005.

Bibliography

F. W. Schirrmacher, Die letzten Hohenstaufen (Göttingen, 1871)
K. Hampe, Geschichte Konradins von Hohenstaufen (Berlin, 1893)
del Giudice, Il Giudizio e la condanna di Corradino (Naples, 1876)
G. Cattaneo, Federico II di Svevia (Rome, 1992)
E. Miller, Konradin von Hohenstaufen (Berlin, 1897)

Resmî unvanlar
Önce gelen I. Konrad	Sicilya kralı 1254 – 1258	Sonra gelen Manfredo
Önce gelen II. Konrad	Kudüs kralı	Sonra gelen I. Hugues

[5] After Conradin's demise, the remaining members of the Staufer dynasty were his half-aunts Margaret and Anna and the offspring of his-uncle Manfred. Both Anna and Manfred were the children of Frederick II by his mistress and fourth wife, Bianca Lancia. However, despite being born out of wedlock, they were legitimised by the posterior marriage of their parents on their mother's deathbed (which is attested in at least two medieval sources, the Chronicles of Salimbene di Adam and Mathew of Paris). This means that upon the deaths of Margaret in 1270 and Anna in 1307, Manfred's issue were the only ones who could have claimed dynastic rights to the House of Hohenstaufen, whose last member was indeed his son, Henry [Enrico], deceased on 31 October 1318 (as referenced by source n. 5).

[7] Despite the fact that he usurped his nephew's crown, if Manfred is deemed legitimate, his sons and after them the offspring of his eldest daughter would have been Conradin's natural successors in Sicily and Swabia.

[EB1911-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Conradin". Encyclopædia Britannica. 6 (11. bas.). Cambridge University Press. ss. 968-969.

[Benjamin2010-2] Sandra Benjamin (20 Nisan 2010). Sicily: Three Thousand Years of Human History - 7 - Hohenstaufens. Steerforth Press. ss. 292-. ISBN 978-1-58642-181-6.

[Kleinhenz2004-3] Christopher Kleinhenz (2 Ağustos 2004). Medieval Italy: An Encyclopedia. Routledge. s. 247. ISBN 978-1-135-94880-1.

[4] Lukas Strehle (19 Ekim 2011). Die Hinrichtung Konradins von Hohenstaufen – Reaktionen der Zeitgenossen und Rezeption der Nachwelt. Grin. 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.

[6] Gregorovius, Ferdinand (2010) [1897], History of the City of Rome in the Middle Ages, Vol.

[8] "Three Tone Poems for Solo Piano" (PDF). 14 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Nisan 2024.

[9] Conservation, Icon-The Institute of. "Assessment of The Essex House Press collection, Court Barn Museum". Icon - The Institute of Conservation (İngilizce). 17 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2023.

[10] Karl Ristikivi. L'étendard en flammes 5 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Traduit de l'estonien par Jean Pascal Ollivry. Paris: Alvik, 2005.

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[5]

[b]

[6]

[7]

[8]

g t d Kudüs kral ve kraliçeleri
Kudüs başkent (1099-1190)	Godfrey (1099-1100) I. Baudouin (1100-1118) II. Baudouin Bourglu (1118-1131) Melisende ve kocası Fulk (1131-1143) Melisende ve oğlu III. Baudouin (1143-1162) I. Amalrik (1162-1174) IV. Baudouin Cüzzamlı (1174-1185) V. Baudouin (1185-1186) Sibylla (1186-1190) ve kocası Guy Lüzinyanlı (1186-1192)
Akka başkent (1190-1324)	I. İsabella (1190-1206) ve kocası Corrado del Monferrato (1190-1192), I. Henri (1192-1197) ve II. Amalrik (1197-1205) Maria (1206-1212) ve kocası Jean de Brienne (1210-1225) II. Isabella (1225-1228 II. Konrad (1228-1254) III. Konrad (1254-1268) I. Hugues (1268-1284) I. Joan (1284-1285) II. Henri (1285-1324)