İçeriğe atla

Kaset

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Aynı isimli tiyatro oyunu için Kaset (oyun) sayfasına bakınız.
Compact Cassette
Compactcassette.jpg
TDK marka SA90 Tip II Kompakt Kaset
KapasiteEn yaygını taraf başında 30, 45 ve 60 dakika (C60, C90, C120)[1]
GeliştiriciPhilips, 1963
KullanımıSes ve veri depolama (yeri CD tarafından alındı)
Bazı Kasetler

Kaset, bir manyetik analog ses kayıt ortamıdır. Bir kutu içinde iki makaraya sarılı bir manyetik bant, küçük rehber makaralar ve bant yatağından oluşur. İlk kompakt kaset Philips çalışanı olan Hollandalı Lou Ottens tarafından geliştirilmiştir ve 1963'te tanıtılmıştır.[2] Boyutları ortalama olmasına karşın daha iyi ses kalitesi ve anında kayıt gibi özellikleri nedeniyle zaman zaman kompakt kaset olarak anılırlar. Zaman içinde kompakt kasetler, ilk ev bilgisayarları için veri saklamak amacıyla da kullanılmışlardır. 1960'lardan 2000'lerin başına kadar kullanılmış, önce gramafonlarla sonra CD'lerle rekabet etmiştir. Fransızcadan gelen cassette kelimesi küçük kutu anlamına gelmektedir. "Kaset" kelimesi kutu içinde iki makaraya sarılı diğer manyetik bant ortamları (örn. El Caset, mikrokaset, videokaset) için de kullanılır. "Kaset" genel terimi, yaygınlığı nedeniyle normal olarak Kompakt Kaset'e atıfta bulunmak için kullanılır.[3]

Kompakt Kasetler, içeriği önceden kaydedilmiş kaset (Müzik Kaseti, MC) olarak veya tamamen kaydedilebilir "boş" kaset olarak içeren iki biçimde gelir. Her iki formun da iki tarafı vardır.[4]

Kompakt Kasetler, aralarından manyetik malzeme ile kaplanmış, poliester filmin (manyetik bant) geçirildiği ve sarıldığı iki minyatür makaradan oluşur[5]- esasen makaradan makaraya ses bandını minyatürleştirir ve makaralarıyla birlikte küçük bir kutuda birleştirir.[6] Bu makaralar ve ilgili parçaları, en büyük boyutları 10,2 cm x 6,35 cm x 1,27 cm olan koruyucu bir plastik kutunun içinde tutulur. Bant, 3,81 mm (0,15 inç) genişliğindedir. Kaset üzerinde iki stereo çift parça (toplamda dört) veya iki mono ses parçası mevcuttur; bant bir yönde hareket ederken bir stereo çift veya bir monofonik parça çalınır veya kaydedilir ve ikincisi (çift) diğer yönde hareket ederken çalınır veya kaydedilir. Bu geri dönüş, bant sona erdiğinde kasetin manuel olarak çevrilmesiyle veya mekanizma bandın bittiğini algıladığında "auto-reverse" olarak bilinen bant hareketinin ve okuyucunun tersine çevrilmesiyle gerçekleştirilir.[7]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Öncülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wollensak taşınabilir makaralı teyp
Kompakt kaset ve RCA bant kartuşu

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra manyetik bant kayıt teknolojisi dünya çapında yaygınlaştı. Amerika Birleşik Devletleri'nde Ampex, başlangıç noktası olarak Almanya'da elde edilen ekipmanı kullanarak kayıt cihazlarının ticarî üretimine başladı. İlk olarak stüdyolarda radyo programlarını kaydetmek için kullanılan kayıt cihazları, kısa sürede okullara ve evlere de girdi. 1953'e gelindiğinde ABD'de 1 milyon evde bant makinesi vardı.[8]

1958'de, dört yıllık geliştirme sürecinin ardından, RCA Victor stereo, çeyrek inçlik, ters çevrilebilir, makaradan makaraya RCA bant kartuşunu piyasaya sürdü.[9][10]

Mono kasetin tanıtımı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bir kasetin içi

1960'ların başında Philips Eindhoven, makaradan makaraya kayıt cihazlarında kullanılanlara kıyasla daha ince ve daha dar bantlar için bir bant kartuşu tasarlamak üzere iki farklı ekibe görev verdi. 1962'ye gelindiğinde, Philips'in Viyana bölümü, Almanca Einloch-Kassette adı verilen tek delikli bir kaset geliştirdi.[11]

Philips, iki makaralı kartuşu kazanan olarak seçti. 2 kanallı ve 2 yönlü mono versiyonunu Avrupa'da, 28 Ağustos 1963'te Berlin Radio Show'da[19] ve Amerika Birleşik Devletleri'nde, Kasım 1964'te Norelco markası altında tanıttı. Kompakt Kaset ticari markası bir yıl sonra geldi. Philips'teki Hollanda ve Belçika kökenli ekip, Belçika'nın Hasselt kentinde Hollandalı Lou Ottens tarafından yönetiliyordu.[20][21][22]

Philips ayrıca kasetleri oynatmak ve kaydetmek için bir makine olan Philips Typ EL 3300ü tanıttı. Daha güncel bir model olan Typ EL 3301, Kasım 1964'te ABD'de Norelco Carry-Corder 150 adıyla sunuldu. 1966'ya gelindiğinde ABD'de 250.000'den fazla kayıt cihazı satıldı. Yalnızca ABD ve Japonya kısa sürede kayıt cihazlarının ana kaynağı hâline geldi. 1968'e gelindiğinde 85 üretici 2,4 milyondan fazla oynatıcı satmıştı.[18][23] 1960'ların sonunda kaset piyasasının değeri tahminen 150 milyon dolardı.[18] 1970'lerin başlarında kompakt kaset oynatıcıları, diğer türdeki bant oynatıcılarından büyük bir farkla daha çok satıyordu.[24]

Philips, kasetini dünya çapında standart hâline getirme yarışında Telefunken ve Grundig (DC International formatıyla)[25] ile rekabet ediyordu ve Japon elektronik üreticilerinden destek istiyordu.[26] Philips'in Kompakt Kaset formatı, Sony'nin Philips'e formatı kendilerine ücretsiz olarak lisanslaması için baskı yapması sonucunda baskın hâle geldi.[27]

İlk yıllarda ses kalitesi vasattı, ancak 1970'lerin başında 8 kanallı kartuşun kalitesini yakalayıp gelişmeye devam ettiğinde dramatik bir şekilde gelişti.[28] Kompakt Kaset, 1970'lerin sonlarında 12 inçlik vinil LP'ye popüler (ve yeniden kaydedilebilir) bir alternatif hâline geldi.[28]

Stereo kasetler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Önceden kaydedilmiş makara kayıtları ve 8 kanallı kartuş satışlarında olduğu gibi, satışların başlaması yavaştı, ancak 70'lerin başında yerini almadan önce 8 kanallı kartuşlara yetişerek hızla toparlandı. 1968'e gelindiğinde 85 üretici 2,4 milyondan fazla mono ve stereo kasetçalar satmıştı.[18][23] 1960'ların sonunda kaset işinin değeri tahminen 150 milyon dolardı.[18] 1970'lerin başında kompakt kaset makineleri, diğer türdeki bant makinelerini büyük bir farkla geride bırakıyordu.[29]

Müzik kasetlerinin yaygınlaşması

[değiştir | kaynağı değiştir]

Boş (henüz kaydedilmemiş) Kompakt Kasetlerin seri üretimi 1964 yılında Almanya'nın Hannover kentinde başladı.[18] Önceden kaydedilmiş müzik/albüm kasetleri (Müzik Kasetleri olarak da bilinir ve daha sonra sadece Musicassettes; kısaca M.C.) 1965'in sonlarında Avrupa'da piyasaya sürüldü. Philips'in ABD'deki bir bağlı kuruluşu olan Mercury Record Company, müzik kasetlerini Temmuz 1966'da ABD'ye tanıttı. İlk tanıtım 49 isimden oluşuyordu.[30]

Bununla birlikte, sistem başlangıçta dikte ve taşınabilir kullanım için tasarlanmıştı ve ilk oynatıcıların ses kalitesi müzik için pek uygun değildi. Bazı eski modellerin de güvenilmez bir mekanik tasarımı vardı. 1971'de Advent Corporation, Dolby tip B gürültü azaltma ve krom(IV) oksit (CrO
2) bandı, 3M Corporation'ın Wollensak kamera bölümü tarafından sağlanan ticari sınıf bant taşıma mekanizmasıyla birleştiren Model 201 kasetçaları tanıttı. Bu, formatın müzikal kullanım için daha ciddiye alınmasıyla sonuçlandı ve yüksek kaliteli kasetler ve oynatıcılar çağını başlattı.[31]

İngiliz plak şirketleri Ekim 1967'de müzik kasetlerini piyasaya sürmeye başladı ve kasetler vinil plakların sağlayamadığı taşınabilirliği sağladığından, ilk Walkman TPS-L2nin 1 Temmuz 1979'da satışa sunulmasından sonra kitlesel pazar aracı olarak patlama yaşadı. Taşınabilir radyolar ve müzik setlerinin bir süredir ortalıkta olmasına rağmen Walkman, kullanıcıların yalnızca evden uzakta müzik dinlemelerine değil, aynı zamanda bunu özel olarak yapmalarına da olanak tanıyan ilk gerçek kişisel taşınabilir müzik çalardı. Teknoloji haber sitesi The Vergeʼe göre, TPS-L2'nin piyasaya sürüldüğü gün "dünya değişti".[32][33][34] Kullanıcıların müziklerini her yere kolaylıkla[18] yanlarında götürebilmeleri dünya çapında popülerlik kazanmasını sağladığından, stereo kasetçalarlar ve taşınabilir müzik setleri son iki on yılda en çok aranan tüketici ürünlerinden biri hâline geldi.[18][35]

Sony Walkman TPS-L2

1950'li ve 1960'lı yıllarda transistörlü radyo, 1990'lı yıllarda taşınabilir CD çalar ve 2000'li yıllarda MP3 çalar gibi Walkman de 80'li yıllarda taşınabilir müzik pazarını domine etti; kaset satışları plak satışlarını geride bıraktı.[28][36] Toplam vinil plak satışları, single satışlarının artması nedeniyle 1980'lerde de yüksek kaldı, ancak kaset single'ları 1990'larda bir süre popülerlik kazandı.[36] Satışlarda kasetlerin plağı geçmesinin önündeki bir diğer engel de mağaza hırsızlığıydı; kompakt kasetler, bir hırsızın kasetleri kolaylıkla cebine koyabileceği ve fark edilmeden mağazadan çıkabileceği kadar küçüktü. Bunu önlemek için, ABD'deki perakendeciler kasetleri büyük boyutlu "spagetti kutusu" kaplarının veya kilitli vitrinlerin içine yerleştirecek; bunların her biri, göz atmayı önemli ölçüde engelleyecek ve böylece kaset satışlarını azaltacaktı.[37]

1980'lerin başında bazı plak şirketleri, kasetler için plaklar ve kompakt disklerin yanında sergilenmelerine olanak tanıyan yeni, daha büyük paketler sunarak veya bonus parçalar ekleyerek onlara plak üzerinde daha fazla pazar avantajı sağlayarak bu sorunu çözmeye çalıştı.[37] Willem Andriessen, teknolojideki gelişmenin "donanım tasarımcıları, dünyanın her yerindeki insanoğlunun bölge, iklim, din, kültür, ırk, cinsiyet, yaş ve eğitimden bağımsız ortak arzularından birini keşfedip tatmin edecek: her zaman, her yerde müzikten keyif alma arzusu, istenilen ses kalitesinde ve neredeyse istenilen fiyata" olduğunu yazdı.[38] 1981'de The New York Timesʼta yazan eleştirmen Robert Palmer, kasetlerin popülaritesindeki artışın nedenleri olarak kişisel stereoların çoğalmasını ve plakta bulunmayan ekstra parçaları gösterdi.[39]

Kasetlerin, kullanıcıların umumî içerik kaydetmesine izin verme yeteneği, 1980'lerde konserlerde yapılan kaçak kasetlerde de patlamaya yol açtı.[40] Walkman, 350 milyon adede kadar satışla on yıla damgasını vurdu. "Walkman" adı tüm taşınabilir müzik çalarlarla o kadar eşanlamlı hâle geldi ki (bir noktada Sony'ye atıfta bulunmadan terimi bu şekilde tanımlayan bir Almanca sözlükle birlikte), Avusturya Yüksek Mahkemesi 2002'de Sony'nin bu adı taşımaya çalışmadığı kararına vardı. Sözlüğün yayıncısının bu tanımı geri çekmesi, artık jenerik hâle geldiği için diğer şirketlerin bu adı kullanmasını engelleyemedi.[41][42][43] Bunun sonucunda Sony'nin bazı rakipleri kendi Walkman versiyonlarını ürettiler. JVC, Panasonic, Sharp ve cihazların ikinci büyük üreticisi olan Aiwa gibi diğerleri kendi markalı kasetçalarlarını ürettiler.[44]

Kasetlerin plağı geride bıraktığı 1985 ile, daha fazla depolama kapasitesi ve daha doğru ses sunan bir format olarak 1983'te tanıtılan[45] CD'lerin gerisinde kaldığı 1992[34] arasında kaset Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık'ta en popüler formattı.[34]

Plak şirketleri yenilikçi ambalaj tasarımlarını denedi. Dönemin bir tasarımcısı şöyle açıkladı: "O zamanlar sektörde o kadar çok para vardı ki, tasarımla ilgili her şeyi deneyebilirdik." "Cassingle" adı verilen kaset single'ın piyasaya sürülmesi de bu dönemin bir parçasıydı ve Kompakt Kaset formunda bir müzik single'ı içeriyordu. 2005 yılına kadar, gelişmekte olan bazı ülkelerde kasetler müzik satın almak ve dinlemek için baskın araç olmaya devam etti, ancak bu zamana kadar dünya çapındaki müzik pazarlarının büyük çoğunluğunda kompakt disk (CD) teknolojisi, Kompakt Kasetin yerini almıştı.[46][47]

Kaset kültürü

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Kaset kültürü

Kompakt kasetler sosyal değişim için katalizör görevi gördü. Küçük boyutları, dayanıklılıkları ve kopyalama kolaylıkları, yeraltı rock ve punk müziğinin Demir Perde'nin arkasına taşınmasına yardımcı oldu ve genç nesiller arasında Batı kültürü için bir dayanak noktası oluşturdu.[48] Örneğin Mısır'da kasetler, internet kamuya açık hâle gelmeden önce benzeri görülmemiş sayıda insana kültür yaratma, bilgi yayma ve iktidardaki rejimlere meydan okuma yetkisi verdi.[49] Kasetlerin siyasi kullanımlarından biri, Humeyni'nin Şah Muhammed Rıza Pehlevi rejimini devirmeye teşvik ettiği 1979 İran Devrimi'nden önce, sürgündeki Ayetullah Humeyni'nin İran genelinde vaazlarının yayılmasıydı.[50] Şili'nin askerî diktatörlüğü sırasında (1973–1990), kara listeye alınmış müzik veya başka nedenlerden dolayı plaklar paylaşıldığında mevcut olmayan müziklerin olduğu bir "kaset kültürü" ortaya çıktı.[51][52][53] Bazı korsan kaset üreticileri, geçmişte popüler müziğe katkılarından dolayı övgü alan Cumbre y Cuatro gibi markalar yarattılar.[53] Manuel Rodriguez Yurtsever Cephesi (FPMR) ve Devrimci Sol Hareket (MIR) gibi silahlı gruplar mesajlarını yaymak için kasetlerden yararlandı.[52]

Kaset teknolojisi Hindistan'da pop müzik için gelişen bir pazardı; muhafazakârların eleştirilerine maruz kalırken, meşru kayıt şirketleri ve korsan kasetler için de büyük bir pazar yarattı.[54] Bazı satış kanalları kasetlerle ilişkilendirildi: İspanya'da benzin istasyonlarında genellikle kaset satan bir vitrin bulunurdu. Ana akım müziği de sunan bu kasetler, 1970'lerde ve 1980'lerde yaygın olan Gipsy rhumba, hafif müzik ve şaka kasetleri gibi türlerle ilişkilendirilmeye başlandı.[55]

Düşüş

[değiştir | kaynağı değiştir]

ABD'de 1990'ların başında CD satışlarının önceden kaydedilmiş kasetleri geride bırakmasına[56] rağmen, format, araba ses sistemi, kişisel stereolar, telefon telesekreterleri, dikte, saha kaydı, ev kaydı ve karışık kasetler gibi belirli uygulamalar için on yıl kadar popülerliğini korudu. Kasetçalarlar genellikle darbelere karşı CD çalarlara göre daha dayanıklıdır. Elektronik atlama korumasının kullanıma sunulmasıyla birlikte, taşınabilir CD çalarları hareket hâlindeyken kullanmak mümkün olunca otomotiv CD çalarları da kullanılabilir hâle geldi. CD-R sürücüleri ve ortamları da aynı dönemde tüketiciler için uygun fiyatlı hâle geldi.[57]

1993 yılına gelindiğinde yıllık CD çalar satışı bir önceki yıla göre ! artışla 5 milyona ulaştı; kaset satışları 3,4 milyona geriledi.[58] ABD'de, önceden kaydedilmiş müzik kasetlerinin satışı 1990'da 442 milyondan 2007'de 274.000'e düştü.[59] Sesli kitaplar açısından, kasetlerin toplam pazar satışlarının P'sinden fazlasını temsil ettiği son yıl, baskın medya olarak kasetlerin yerini CD'lerin aldığı 2002 yılıydı.[60]

Kasetçalara sahip son yeni araba 2014 model TagAZ AQUiLA'ydı.[61] Sony, bundan dört yıl önce kişisel kaset çalarların üretimini durdurmuştu.[62]

2011 yılında Oxford İngilizce Sözlüğü, "cassette player" (kasetçalar) ifadesini 12. baskı Concise versiyonundan kaldırdı,[63] bu da bazı medya kaynaklarında hatalı olarak "cassette tape" (kaset) teriminin kaldırıldığı şeklinde bildirildi.[64]

Hindistan'da müzik, düşük maliyeti nedeniyle 2009 yılına kadar kaset formatında yayınlanmaya devam etti.[65]

21. Yüzyıl

[değiştir | kaynağı değiştir]
Yangon, Myanmar'da satılık kasetler (2006)

Taşınabilir dijital kayıt cihazları günümüzde en yaygın olanı olmasına rağmen, analog kasetler bazı sanatçılar ve tüketiciler için tercih edilen bir seçenek olmaya devam etmektedir.[32][66] Underground ve punk toplulukları, formata olan düşkünlüklerinden dolayı, özellikle deneysel müzik çevrelerinde ve daha az ölçüde hardcore punk, death metal ve black metal çevrelerinde düzenli olarak ve bazen yalnızca kaset formatında yayın yapıyor. Büyük plak şirketlerinin yıldızları arasında bile bu formun en az bir fanatiği var: Thurston Moore 2009'da "Ben sadece kaset dinliyorum." demiştir.[67] 2019 yılına gelindiğinde hâlâ çok az şirket kaset üretiyordu. Bunlar arasında ABD'den National Audio Company ve Fransa'dan Recording The Masters olarak da bilinen Mulann yer alıyor.[68][69] 2010 yılında, Botsvana merkezli Diamond Studios, korsanlıkla mücadele amacıyla kasetlerin seri üretimine yönelik bir tesis kurma planlarını duyurdu.[70] Tesis, 2011 yılında açıldı.[71]

Sony, Apple'ın iPod'u gibi MP3 çalarların ortaya çıkışının bir sonucu olarak[72] 22 Ekim 2010'da kasetli Walkman üretiminin sona erdiğini duyurdu.[73] 2022 itibarıyla Sony, Walkman markasını yalnızca dijital medya oynatıcıları serisinde kullanıyor.[74]

Güney Kore'de, küçük çocuklar için erken İngilizce eğitim patlaması, uygun maliyet nedeniyle 2011 yılı itibarıyla İngilizce dil kasetlerine yönelik sürekli bir talep bulunuyordu.[75]

Bant tipleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaset bantları, manyetik kaplamalı poliester tip plastik filmden yapılmıştır. Orijinal manyetik malzeme ferrik oksitten (Fe
2O
3) oluşuyordu.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Museum Of Obsolete Media". 19 Kasım 2015. 3 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2016. 
  2. ^ a b Dormon, Bob (30 Ağustos 2013). "Are You for Reel? How the Compact Cassette Struck a Chord for Millions". The Register (İngilizce). 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2022. 
  3. ^ "How to Identify Your Audio Cassette Tape Formats". digitalcopycat.com. 13 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2022. 
  4. ^ "Learn about Tabs-In or Tabs-Out Shells and Leaders". nationalaudiocompany.com. 9 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2017. 
  5. ^ Brian, Marshall (April 2000). "How Tape Recorders Work". HowStuffWorks. 8 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2015. 
  6. ^ "Car Cartridges Come Home" 11 Kasım 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., pp.18-22, HiFi / Stereo Review's Tape Recorder Annual 1968, retrieved 22 May 2023. (Detailed diagram of a Fidelipac cartridge on p.20, with comparison to Lear Jet 8-track cartridge and Phillips cassette diagrams on p.21; extensive expert discussion of cassette, and comparisons to competitors, on pp.21-22.)
  7. ^ "Part 7: Cassette for commercial tape records and domestic use". International standard IEC 60094-7: Magnetic tape sound recording and reproducing systems. International Electrotechnical Commission, Geneva. 
  8. ^ "Brew Disk-To-Tape Revolution". Variety. 16 Eylül 1953. s. 1. Erişim tarihi: 6 Ekim 2019. 
  9. ^ "videointerchange.com". videointerchange.com. 7 Ağustos 2010. 14 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2010. 
  10. ^ "dianaschnuth.com". Blog.dianaschnuth.com. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2010. 
  11. ^ Radio Elektronik Schau (Almanca). 41. 1965. 
  12. ^ Daniel et al, p.102-4.
  13. ^ David Morton, Sound recording: the life story of a technology. Greenwood Publishing Group, 2004, p.161.
  14. ^ John Shepherd, Continuum Encyclopedia of Popular Music of the World. Continuum International Publishing Group, 2003, p.506
  15. ^ "Cassette Rampage Forecast". Billboard. 79 (44). Nielsen Business Media, Inc. 4 Kasım 1967. ss. 1, 72. ISSN 0006-2510. 
  16. ^ "European Mfrs. Bid for Market Share". Billboard. 79 (14). Nielsen Business Media, Inc. 8 Nisan 1967. s. 18. ISSN 0006-2510. 
  17. ^ Jan Drees, Christian Vorbau, Kassettendeck: Soundtrack einer Generation. Klappenbroschur, 2011Drees, Jan; Vorbau, Christian (23 Mayıs 2011). Kassettendeck: Soundtrack einer Generation. Eichborn Verlag. ISBN 978-3821866147. 
  18. ^ a b c d e f g h Millard, Andre (2013). "Cassette Tape". St. James Encyclopedia of Popular Culture. 2.1. s. 529. 
  19. ^ [2][12][13][14][15][16][17][18]
  20. ^ Rothman, Lily. "Rewound: On its 50th birthday, the cassette tape is still rolling". Time. 2 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2013. 
  21. ^ "Gouden jubileum muziekcassette". NOS. 30 Ağustos 2013. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2013. 
  22. ^ "Compact Cassette supremo Lou Ottens talks to El Reg". 2 Eylül 2013. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2020. 
  23. ^ a b Hans-Joachim Braun, Music and technology in the twentieth century. JHU Press, 2002, p.161.
  24. ^ The Dolby stretcher — new boon for tape (PDF). Tape Recording ##11-12, 1970. s. 11. 20 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Mayıs 2024. 
  25. ^ "Grundig C 100 and the early history of the Compact Cassette". 7 Mart 2016. 24 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024. 
  26. ^ Nathan, John (1999). Sony: The Private LifeÜcretsiz kayıt gerekli. Houghton Mifflin. s. 129. 
  27. ^ Nathan, John (1999). Sony: the Private Life. Houghton Mifflin. s. 129. ISBN 978-0618126941. Erişim tarihi: 8 Kasım 2015. 
  28. ^ a b c Eric D. Daniel; C. Dennis Mee; Mark H. Clark (1999). Magnetic Recording: The First 100 Years. The Institute of Electrical and Electronics Engineers. ISBN 978-0-7803-4709-0. 
  29. ^ The Dolby stretcher — new boon for tape (PDF). Tape Recording ##11-12, 1970. s. 11. 20 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Mayıs 2024. 
  30. ^ "Mercury Issues 49 'Cassettes'". Billboard. 78 (29). Nielsen Business Media, Inc. 16 Temmuz 1966. s. 69. ISSN 0006-2510. 
  31. ^ Marvin Camras, (Ed.) (1985). Magnetic Tape Recording. Van Nostrand Reinhold. ISBN 978-0-442-21774-7. 
  32. ^ a b Lynskey, Dorian (29 Mart 2010). "Return of the audio cassette". The Guardian. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  33. ^ "40 years ago, the Sony Walkman changed how we listen to music". The Verge. July 2019. 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  34. ^ a b c "The first Sony Walkman goes on sale". History.com. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  35. ^ Hoogendoorn, A (1994). "Digital Compact Cassette". Proceedings of the IEEE. 82 (10). ss. 1479-1489. doi:10.1109/5.326405. 
  36. ^ a b Paul du Gay; Stuart Hall; Linda Janes; Hugh Mackay; Keith Negus (1997). Doing Cultural Studies: The Story of the Sony Walkman. Sage Publications Ltd. ISBN 978-0-7619-5402-6. 
  37. ^ a b Gans, David (June 1983). "Packaging Innovations Raise Cassettes' In-store Profile". Record. 2 (8). s. 20. 
  38. ^ Andriessen, Willem (1999). ""THE WINNER": Compact Cassette. A Commercial and Technological Look Back at the Greatest Success Story in the History of Audio Up to Now". Journal of Magnetism and Magnetic Materials. 193 (1–3). s. 12. doi:10.1016/s0304-8853(98)00502-2. 
  39. ^ Palmer, Robert (29 Temmuz 1981). "The Pop Life; Cassettes Now Have Material Not Available On Disks". The New York Times. 30 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2021. 
  40. ^ "Total rewind: 10 key moments in the life of the cassette". The Guardian. 30 Ağustos 2013. 14 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  41. ^ "As Apple kills off the iPod ... here are 5 other pieces of beloved tech we've said goodbye to in the past 20 years". We Forum. 16 Ağustos 2017. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  42. ^ "'Walkman' has become generic, rules Supreme Court". World Trademark Review. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  43. ^ "Sony loses Walkman trade mark as too generic". Pinsent Masons. 5 Haziran 2002. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2023. 
  44. ^ "Rewind! A guide to the best portable cassette players". The Vinyl Factory. 24 Mart 2017. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  45. ^ "In a digital age, vinyl's making a comeback". Los Angeles Times. 26 Nisan 2009. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  46. ^ "Not long left for cassette tapes". BBC. 17 Haziran 2005. 29 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2006. 
  47. ^ Jude Rogers (30 Ağustos 2013). "Total rewind: 10 key moments in the life of the cassette". The Guardian. 14 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2014. 
  48. ^ Robin James (1992). Cassette Mythos. Brooklyn, NY: Autonomedia. ISBN 978-0-936756-69-1. 
  49. ^ Simon, Andrew (2022). Media of the Masses: Cassette Culture in Modern Egypt. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-1-5036-2943-1. 16 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2024. 
  50. ^ S. Alexander Reed (2013). Assimilate: A Critical History of Industrial Music. Oxford University Press. s. 113. ISBN 978-0199832606. 
  51. ^ Jordán González, Laura (2019). "Chile: Modern and Contemporary Performance Practice". Sturman, Janet (Ed.). The SAGE International Encyclopedia of Music and Culture. SAGE Publications. ss. 509-511. ISBN 978-1-4833-1775-5. 
  52. ^ a b Jordán, Laura (2009). "Música y clandestinidad en dictadura: la represión, la circulación de músicas de resistencia y el casete clandestino" [Music and "clandestinidad" During the Time of the Chilean Dictatorship: Repression and the Circulation of Music of Resistance and Clandestine Cassettes]. Revista Musical Chilena (İspanyolca). 63 (Julio-Diciembre). s. 212. doi:10.4067/S0716-27902009500200006 Özgürce erişilebilir. 18 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024. 
  53. ^ a b Montoya Arias, Luis Omar; Díaz Güemez, Marco Aurelio (12 Eylül 2017). "Etnografía de la música mexicana en Chile: Estudio de caso". Revista Electrónica de Divulgación de la Investigación (İspanyolca). Cilt 14. ss. 1-20. 
  54. ^ Peter Manuel (1993). Cassette Culture: Popular Music and Technology in North India. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-50401-8. 
  55. ^ Arenas, Guillermo (16 Ağustos 2019). "Las cintas de casete pasan de la gasolinera a la Biblioteca Nacional". El País (İspanyolca). 21 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2020. 
  56. ^ "U.S. Sales Database". RIAA. 10 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2022. 
  57. ^ "1995: Consumer CD-R Drive Priced Below $1000". Computer History Museum. 21 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2022. 
  58. ^ "Record and prerecorded tape stores". Gale Encyclopedia of American Industries. 2005. 26 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2006. 
  59. ^ "Tape Echo: Specialty labels keep cassettes alive". Billboard. 11 Ekim 2008. 25 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  60. ^ Audio Publishers Association Fact Sheet 26 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (also includes some historical perspective in the 1950s by Marianne Roney)
  61. ^ "Tagaz Aquila". Wroom.ru (Rusça). 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2021. 
  62. ^ "Sony kills the cassette Walkman on the iPod's birthday". 23 Ekim 2010. 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2020. 
  63. ^ Shea, Ammon (10 Kasım 2011). "Reports of the death of the cassette tape are greatly exaggerated". Oxford English Dictionary. 12 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2015. 
  64. ^ Moye, David (22 Ağustos 2011). "Oxford Dictionary Removes 'Cassette Tape,' Gets Sound Lashing From Audiophiles". Huffington Post. 6 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024. 
  65. ^ Kohli-Khandekar, Vanita (2013). The Indian Media Business. 4. New Delhi: Sage India. ss. 184-90. ISBN 9788132118015. 14 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2022 – Google Books vasıtasıyla. 
  66. ^ Segal, Dave (9 Mart 2016). "Baby, I'm for Reel: Unspooling the Affordable, Accessible Microeconomy of the Cassette Revival". The Stranger. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2016. 
  67. ^ "Articles: This Is Not a Mixtape". Pitchfork. 22 Şubat 2010. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2010. 
  68. ^ "French firm opens factory making first cassettes since 1990s after artists like Taylor Swift go retro". 22 Mart 2019. 31 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  69. ^ "National Audio Company now has a cassette-making competitor. They're in France". 28 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024. 
  70. ^ Butaumocho, Ruth (19 Nisan 2010). "Zimbabwe: Diamond Studios to Commission Cassette Plant". 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2017 – AllAfrica vasıtasıyla. 
  71. ^ Curnow, Robyn (7 Haziran 2011). "Pause and Rewind: Zimbabwe's Audio Cassette Boom". CNN. 12 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2011. 
  72. ^ "Original Walkman is RiP (replaced by iPod)" (İngilizce). 26 Ekim 2010. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  73. ^ "End Of An Era: Sony Stops Manufacturing Cassette Walkmans". Tech Crunch. 22 Ekim 2010. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  74. ^ "Do You Still Love the Walkman?". The New York Times. 10 Mart 2022. 12 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2023. 
  75. ^ Choi (최), Yeon-jin (연진) (31 Mayıs 2011). 멸종 중인 카세트, 한국선 '장수 만세. Hankook Ilbo (Korece). 14 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2011. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kaset&oldid=34166772" sayfasından alınmıştır