İçeriğe atla

Kıtlık Sonrası

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Kıtlık sonrası, çoğu malın minimum insan emeğine ihtiyaç duyularak büyük miktarda üretilebildiği ve bu sayede malların herkes tarafından çok ucuza ve hatta ücretsiz olarak elde edilebildiği hakkında bir teorik ekonomik durumdur.[1][2]

Kıtlık sonrası, tüm mallar ve hizmetler için kıtlığın sona erdiği anlamına gelmez. Bununla birlikte, tüm insanların temel hayatta kalma ihtiyaçlarıyla birlikte önemli bir mal ve hizmet talebinin de kolayca karşılanabildiği anlamına gelir.[3] Konuyla ilgili yazarlar genellikle kıtlık sonrası bir dünyada bazı malların yine de kıt kalmaya devam edeceğini vurgulamaktadır.[4][5][6][7]

Modeller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Spekülatif teknoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]

"Kıtlık sonrası" dönemden söz eden fütüristler, otomasyonlu üretim teknolojilerindeki gelişmelere dayanan ekonomiler önermektedir.[4] Genellikle kendi kendini çoğaltabilen makineler fikri, yeterli hammadde ve enerji sağlandığında teorik olarak neredeyse tüm malları bol miktarda üretebilen iş bölümünün benimsenmesi anlamına gelmektedir.[8]

Şu anda mevcut olmayan moleküler birleştiriciler veya nanofabrikalar gibi nanoteknolojinin daha spekülatif formları, doğru talimatlarla gerekli hammadde ve enerji verildiğinde belirtilen herhangi bir ürünü kendiliğinden üretebilecek araçların ortaya çıkma ihtimalini yükseltmektedir [9] ve birçok nanoteknoloji meraklısı bunun kıtlık sonrası bir dünyanın müjdecisi olacağını öne sürmektedir.[10][11]

Daha yakın bir gelecekte, robotlar kullanılarak fiziksel emeğin artan oranda otomasyonu, kıtlık sonrası bir ekonomi yaratmanın yolu olarak sıklıkla tartışılmaktadır.[12][13]

Hızlı prototipleme makinelerinin giderek daha çok yönlü biçimlerinin ve RepRap olarak bilinen bir makinenin varsayımsal olarak kendi kendini kopyalayan versiyonunun da, kıtlık sonrası bir ekonomi için ihtiyaç duyulan mal bolluğunun yaratılmasına yardımcı olacağı düşünülmektedir.[14] RepRap projesinin yaratıcısı Adrian Bowyer gibi kendini kopyalayan makinelerin destekçileri, bir kendini kopyalayan makine tasarlandığında, bu makineye sahip olan herkesin daha fazla kopya üretebileceğini ve satabileceğini (ayrıca diğer satıcılardan daha düşük bir fiyat talep edebileceğini) savunmaktadır. Buna göre, piyasa rekabetinin doğal olarak bu tür makinelerin maliyetini kar elde etmek için gereken asgari seviyeye düşüreceği düşünülmektedir.[15][16] Bu durumda, makineye girdi olarak girmesi gereken malzeme ve enerji maliyetinin hemen üstünde ve aynı şey makinenin yapabileceği diğer ürünler için de geçerli olmalıdır.

Tam otomasyonlu üretimde bile, hammadde ve enerji bulunabilirliğinin yanı sıra üretim teknolojilerinin yol açtığı ekolojik hasarlar, üretilecek mal sayısına kısıtlamalar getirecektir.[4] Teknolojik bereketi destekleyenler, gelecekte enerji ve hammadde kaynaklarının tükenmesini önlemek ve ekolojik zararı azaltmak için genellikle yenilenebilir enerjinin daha fazla kullanılmasını ve daha fazla geri dönüşümü savunurlar.[4] Güneş panellerinin maliyeti düşmeye devam ettiğinden [4] özellikle güneş enerjisi sıklıkla vurgulanmaktadır ve bu fikri destekleyenler, yıllık olarak Dünya yüzeyine çarpan toplam güneş enerjisinin bu rakamı fazkasıyla aştığını belirtiyor. Bu mikta uygarlığımızın mevcut yıllık enerji kullanımına kıyasla binlerce kat fazladır.[17][18]

Ayrıca, bazen mevcut enerji ve hammaddelerin Dünya'nın dışındaki kaynaklara da başvurularak önemli ölçüde artırılabileceğini ileri sürmektedirler. Örneğin asteroit madenciliği bazen nikel gibi birçok faydalı metalin kıtlığını büyük ölçüde azaltmanın bir yolu olarak tartışılmaktadır.[19] İlk asteroid madenciliği için mürettebatlı görevler söz konusu olsa da, insanlığın eninde sonunda kendi kendini kopyalayan makinelerle otomasyonlu bir madencilik yapabileceğini umut edenler de bulunuyor.[19][20] Eğer bu yapılırsa, tek sermaye harcaması kendi kendini kopyalayan tek bir birim olacaktır ve bundan sonra birimlerin sayısı daha fazla masraf olmadan kopyalanabilir, sadece daha fazlasını inşa etmek için gereken mevcut hammaddelerle sınırlı kalır.[20]

Sosyal

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dünya Gelecek Derneği'nin bir raporu, kapitalizmin tarihsel olarak kıtlıktan nasıl yararlandığını inceledi. Kaynak kıtlığının artması, fiyatlarda artışa ve dalgalanmalara yol açarak kaynakların daha etkin kullanılmasını teşvik eder ve bu da teknolojide ilerlemeye neden olur. Sonuç olarak, masraflar önemli ölçüde azalır ve neredeyse sıfıra düşer. Bu nedenle, artan kaynak kıtlığı ile birlikte dünya, 2050 ile 2075 arasında kıtlık sonrası bir çağa gireceği iddia edilmektedir.[21]

Murray Bookchin'in 1971 tarihli makale derlemesi Kıtlık Sonrası Anarşizm, sosyal ekolojiye, liberteryen belediyeciliğe ve temel kaynakların bolluğuna dayalı bir ekonominin ana hatlarını çiziyor.Sanayi sonrası toplumların kıtlık sonrası toplumlara dönüşme potansiyeline sahip olabileceğini savunuyor. Böyle bir kalkınma, "bolluk teknolojisinde gizli olan sosyal ve kültürel potansiyelin hayata geçirilmesini" mümkün kılacaktır.[22]

Bookchin, yirminci yüzyıldaki ileri teknolojinin mümkün kıldığı üretim artışının, insanların ihtiyaçlarını ve ekolojik sürdürülebilirliğin göz ardı edilerek piyasa kârının peşinde koştuğunu iddia etmektedir. Sermaye birikimi artık kurtuluşun önkoşulu olarak görülemez ve işçi sınıfının özgürlük mücadelesinde devlet, toplumsal hiyerarşi ve öncü siyasi partiler gibilerinin gerekli olduğu düşüncesini bir efsane olarak çürütülebilir.[23]

Marksizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Karl Marx, Grundrisse'sinin "Makineler Üzerine Parça" olarak bilinen bir bölümünde,[24][25] Post-kapitalist bir topluma geçiş, otomasyondaki ilerlemelerle birlikte zorunlu malların üretimi için gereken işgücünde önemli azalmalara olanak sağlayacak ve nihayetinde tüm insanların bilim, sanat ve yaratıcı faaliyetler için kayda değer miktarda boş zamana sahip olacağı bir aşamaya ulaşılacağını savunmuştur. Bu durum, bazı yorumcular tarafından daha sonra "kıtlık sonrası" olarak tanımlanmıştır.[26] Marx, sermaye birikimine dayalı bir iktisadi büyüme dinamiği olan kapitalizmin işçilerin emek fazlasının sömürüsüne dayandığını, ancak post-kapitalist bir toplumda buna izin verilebileceğini ileri sürmüştür:

Bireylerin özgürce gelişmesi ve dolayısıyla emek fazlasının ortaya çıkması için gereken emek süresinin azaltılması değil, toplumun gerekli emek gücünün genel olarak asgariye indirilmesi ve bunun da bireylerin sanatsal, bilimsel vb. gelişimlerine, hepsi için serbest bırakılan zamanda ve oluşturulan olanaklarla tekabül etmesidir.[27]

Marx'ın post-kapitalist komünist toplum kavramı, otomasyonun sağladığı bolluk sayesinde malların özgürce dağıtımını içermektedir.[28] Tam gelişmiş komünist ekonomik sistemin, bir önceki sosyalist sistemden gelişeceği varsayılmaktadır. Marx, üretim araçlarının kamusal mülkiyetine dayalı bir sistem olan sosyalizmin, üretken teknolojiyi daha da ilerleterek tam gelişmiş komünizme doğru bir ilerleme sağlayacağı görüşündeydi. Sosyalizm altında, giderek artan otomasyon düzeyleriyle birlikte, artan oranda mal ücretsiz olarak dağıtılacaktır.[29]

Marx, kapitalist bir toplumda yalnızca teknolojik ilerlemeler yoluyla fiziksel işgücünün çoğunun ortadan kaldırılacağına inanmadı, çünkü kapitalizmin içinde artan otomasyona karşı çıkan ve sınırlı bir noktadan sonra gelişmesini engelleyen belirli eğilimlerin olduğuna inanıyordu, bu yüzden kapitalizm yıkılana kadar kol emeği ortadan kalkamazdı.[30] Marx'la ilgili bazı eleştirmenler, Grundrisse'yi yazdığı dönemde, bu karşı yönelimlere karşın, gelişen otomasyon nedeniyle kapitalizmin yıkılmasının artık önlenemez olduğunu sandığını, oysa büyük eseri Kapital'e gelince bu düşünceden vazgeçerek, kapitalizmin devrilmediği takdirde kendini sürekli yenileyebileceğine inandığını ileri sürmüşlerdir.[31][32][33]

Kurguda Kıtlık Sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Edebiyat

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Frederik Pohl'un Midas Vebası adlı kısa romanında, robotların insanlığın zevk aldığı malları aşırı derecede ürettiği bir dünyayı anlatır. Alt sınıftaki "yoksullar", robotların aşırı üretimine ayak uydurmaya çalışarak hayatlarını çılgınca tüketimle geçirmek zorunda kalırken, üst sınıftaki "zenginler" sade bir hayat yaşayamaktadır.
  • Kim Stanley Robinson'un Mars üçlemesi, Mars'ın bir insan kolonisi olarak yaşanabilir hale getirilmesini ve kıtlık sonrası bir toplumun kurulmasını anlatmaktadır.[34]
  • Iain M. Banks'in Kültür serisinde, teknolojinin tüm üretimi otomatikleştirmesi sonucunda,[35] paranın ya da paranın kullanımının olmadığı bir kıtlık sonrası ekonomiye [34][36][37] odaklanmaktadır.[38] Kültürdeki insanlar açık ve sosyal açıdan hoşgörülü bir toplumda kendi çıkarlarının peşinden gitmekte de özgürdür.
    • Kültür romanlarında tasvir edilen toplum, bazı yorumcular tarafından "komünist" [39] veya " anarko-komünist " olarak tanımlanmıştır.[40] Banks'in yakın arkadaşı ve bilimkurgu yazarı arkadaşı Ken MacLeod, Kültür'ün Marx'ın komünizminin hayata geçirilmesi olarak görülebileceğini söyler ama şunları ekler: "Radikal solla ne kadar dostane olursa olsun, Iain'in uzun vadeli olasılıklarla bağlantı kurmaya pek az ilgisi vardı." Radikal sola ne kadar yakın olursa olsun, Iain'in ütopyanın uzun vadeli ihtimalini şimdi ve burada radikal siyasetle ilişkilendirmekle pek ilgisi olmadı. Onun gözünde önemli olan, teknolojik ilerlemeyi, özellikle de uzay gelişimini sürdürerek ütopik ihtimali canlı tutmak ve bu arada gerçek dünyada rasyonel ve insancıl olan her türlü politika ve siyaseti sonuna kadar desteklemekti." [41]
  • Cory Doctorow ve Charles Stross'un yazdığı The Rapture of the Nerds, kıtlık sonrası bir toplumda geçmektedir ve "yıkıcı" teknolojiyi vardır.[34] Kitap ismi, bilimkurgu yazarı Ken MacLeod tarafından üretilen teknolojik tekillik konusunda bir aşağılamayı içerir.
  • Con Blomberg'in 1959 tarihli kısa öyküsü Satış Konuşması, toplumun aşırı üretimin yükünü azaltmak için tüketimi teşvik ettiği kıtlık sonrası bir toplumu tasvir etmektedir. Üretimi daha da azaltmak amacıyla, insanların yaratma ihtiyaçlarını karşılamak için sanal gerçeklik kullanılmaktadır. [42]
  • Cory Doctorow'un romanı Walkaway, kıtlık sonrası fikrine farklı modern bir bakış sunuyor. 3 boyulu baskının ortaya çıkışıyla ve özellikle bunları daha iyi imalatçılar üretmek için kullanılmasıyla atık veya atılmış malzemeleri arayıp yeniden işleyebilen makinelerin de ortaya çıkışıyla birlikte, kahramanların artık yaşamın temel ihtiyaçlarına gerek kalmayan bir düzeni ortaya çıkarıyor.[43][44]

Televizyon ve film

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Uzay Yolu: Yeni Nesil ve Uzay Yolu: Derin Uzay Dokuz adlı televizyon dizilerinde tasvir edilen 24. yüzyıl insan toplumu, enerjiyi anında maddeye dönüştüren bir makine olan " replikatör(çoğaltıcı) "nın icadıyla beraber ortaya çıkan bir kıtlık sonrası toplumdur.[45] Uzay Yolu: İlk Temas filminde Kaptan Jean-Luc Picard şunları söylüyor: "Servet edinmek artık hayatımızın lokomotifi değil. Kendimizi ve insanlığın geri kalan kısmını daha iyi hale getirebilmek için çabalıyoruz." [46] Bu evrende (en azından Birleşik Gezegenler Federasyonu'nda ), 22. yüzyıldan itibaren paranın Dünya'daki geçerliliği sona ermiştir.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Sadler, Philip (2010), Sustainable Growth in a Post-Scarcity World: Consumption, Demand, and the Poverty Penalty, Surrey, England: Gower Applied Business Research, s. 7, ISBN 978-0-566-09158-2, 9 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Aralık 2023 
  2. ^ Robert Chernomas. (1984). "Keynes on Post-Scarcity Society 13 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.." In: Journal of Economic Issues, 18(4).
  3. ^ Burnham, Karen (22 Haziran 2015), Space: A Playground for Postcapitalist Posthumans, Strange Horizons, 27 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 14 Kasım 2015, By post-scarcity economics, we're generally talking about a system where all the resources necessary to fulfill the basic needs (and a good chunk of the desires) of the population are available. 
  4. ^ a b c d e Frase, Peter (Kış 2012). "Four Futures". Jacobin, 5. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ Sadler, Philip (2010). Sustainable Growth in a Post-Scarcity World: Consumption, Demand, and the Poverty Penalty. Surrey, England: Gower Applied Business Research. s. 57. ISBN 978-0-566-09158-2. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. 
  6. ^ Das, Abhimanyu; Anders, Charlie Jane (30 Eylül 2014). "Post-Scarcity Societies (That Still Have Scarcity)". io9. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2015. 
  7. ^ Drexler 1986, See the first paragraph of the section "The Positive-Sum Society" (archived December 20, 2011) in Chapter 6.
  8. ^ Peters, Marginson & Murphy 2009, pp. 11
  9. ^ Drexler 1986
  10. ^ Sparrow, Rob (2007), "Negotiating the nanodivides", Hodge, Graeme A.; Bowman, Diana; Ludlow, Karinne (Ed.), New Global Frontiers in Regulation: The Age of Nanotechnology, Cheltenham, England: Edward Elgar Publishing Limited, s. 98, ISBN 978-1-84720-518-6, 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Aralık 2023 
  11. ^ Barfield, Thomas (2 Eylül 2010), Get ready for a world of nanotechnology, Guardian US, 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Aralık 2016 
  12. ^ Wohlsen, Marcus (8 Ağustos 2014), "When Robots Take All the Work, What'll Be Left for Us to Do?", Wired, 10 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 11 Mart 2017 
  13. ^ Merchant, Brian (18 Mart 2015), Fully automated luxury communism, Guardian US, 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Aralık 2016 
  14. ^ Peters, Marginson & Murphy 2009, pp. 75–76
  15. ^ Gordon, Stephen; Bowyer, Adrian (22 Nisan 2005). "An Interview With Dr. Adrian Bowyer". 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2015. 
  16. ^ Biever, Celeste (18 Mart 2005), 3D printer to churn out copies of itself, New Scientist, 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Eylül 2017 
  17. ^ Diamandis, Peter H. (2012), Abundance: The Future is Better Than You Think, New York, New York: Free Press, s. 6, ISBN 978-1-4516-1421-3, 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Aralık 2023 
  18. ^ Drexler 1986. See the section "The Limits to Resources" 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in Chapter 10.
  19. ^ a b Thomson, Iain (24 Ocak 2013), Asteroid mining and a post-scarcity economy, The Register, 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Eylül 2017 
  20. ^ a b Drexler 1986, See the section "Abundance" 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in Chapter 6.
  21. ^ Aguilar-Millan, Stephen; Feeney, Ann; Oberg, Amy; Rudd, Elizabeth (2009). "The Post-Scarcity World of 2050–2075" (PDF). The Futurist. World Future Society. 28 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. 
  22. ^ Call, Lewis (2002). Postmodern Anarchism. Lexington: Lexington Books. ISBN 0-7391-0522-1. 
  23. ^ "Post-Scarcity Anarchism". AK Press. 4 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2016. 
  24. ^ Barbour, Charles (2012). The Marx Machine: Politics, Polemics, Ideology. Lexington Books. s. 118. ISBN 978-0-7391-1046-1. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. 
  25. ^ The section known as the "Fragment on Machines" can be read online here 11 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  26. ^ Jessop, Bob; Wheatley, Russell (1999). Karl Marx's Social and Political Thought, Volume 8. Routledge. s. 9. ISBN 0-415-19330-3. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. Marx in the Grundrisse speaks of a time when systematic automation will be developed to the point where direct human labor power will be a source of wealth. The preconditions will be created by capitalism itself. It will be an age of true mastery of nature, a post-scarcity age, when men can turn from alienating and dehumanizing labor to the free use of leisure in the pursuit of the sciences and arts. 
  27. ^ Marx 1973, pp. 706
  28. ^ Wood 1996, pp. 248–249. "Affluence and increased provision of free goods would reduce alienation in the work process and, in combination with (1), the alienation of man's 'species-life'. Greater leisure would create opportunities for creative and artistic activity outside of work."
  29. ^ Wood 1996, pp. 248. "In particular, this economy would possess (1) social ownership and control of industry by the 'associated producers' and (2) a sufficiently high level of economic development to enable substantial progress toward 'full communism' and thereby some combination of the following: super affluence; distribution of an increasing proportion of commodities as if they were free goods; an increase in the proportion of collective goods..."
  30. ^ Marx 1973, pp. 51–52.
  31. ^ Tomba, Massimiliano (2013). Marx's Temporalities. Koninklijke Brill NV. s. 76. ISBN 978-90-04-23678-3. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. 
  32. ^ Bellofiore, Riccardo; Starosta, Guido; Thomas, Peter D. (2013). In Marx's Laboratory: Critical Interpretations of the Grundrisse. Koninklijke Brill NV. s. 9. ISBN 978-90-04-23676-9. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. 
  33. ^ Easterling, Stuart (November–December 2003). "Marx's theory of economic crisis". International Socialist Review (32). 10 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2015. 
  34. ^ a b c Walter, Damien (11 Ekim 2012), Dear Ed Miliband … seek your future in post-scarcity SF, Guardian US, 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi 
  35. ^ Banks, Iain M. "A Few Notes on the Culture". 22 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2015.  Link is to an archived copy of the site that Banks linked to on his own website.
  36. ^ Banks, Iain M. (1987). Consider Phlebas. Orbit. ISBN 978-0316005388. He could not believe the ordinary people in the Culture really wanted the war, no matter how they had voted. They had their communist Utopia. They were soft and pampered and indulged, and the Contact section's evangelical materialism provided their consciencesalving good works. What more could they want? 
  37. ^ Parsons, Michael; Banks, Iain M. (16 Kasım 2012), Interview: Iain M Banks talks 'The Hydrogen Sonata' with Wired.co.uk, Wired UK, 15 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, It is my vision of what you do when you are in that post-scarcity society, you can completely indulge myself. The Culture has no unemployment problem, no one has to work, so all work is a form of play. 
  38. ^ Roberts, Jude; Banks, Iain M. (3 Kasım 2014), A Few Questions About the Culture: An Interview with Iain Banks, Strange Horizons, 24 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 23 Kasım 2015, This is not say that Libertarianism can't represent a progressive force, in the right circumstances, and I don't doubt there will be significant areas where I would agree with Libertarianism. But, really; which bit of not having private property, and the absence of money in the Culture novels, have these people missed? 
  39. ^ Cramer & Hartwell, Kathryn & David G. (10 Temmuz 2007). The Space Opera Renaissance. Orb Books. s. 298. ISBN 978-0765306180. 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2023. Iain M. Banks and his brother-in-arms, Ken MacLeod, both take a Marxist line: Banks with his communist-bloc 'Culture' novels, and MacLeod with his 'hard-left libertarian' factions. 
  40. ^ Poole, Steven (8 Şubat 2008), "Culture clashes", The Guardian, 24 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi 
  41. ^ Liptak, Andrew (19 Aralık 2014), Iain M. Banks' Culture Novels, Kirkus Reviews, 24 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi 
  42. ^ Blomberg (1959).
  43. ^ Gallagher, Sean (25 Nisan 2017). "Cory Doctorow's Walkaway: Hardware hackers face the climate apocalypse". Ars Technica. Condé Nast. 27 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2017. 
  44. ^ Doctorow, Cory (2017). Walkaway. Head of Zeus. ISBN 978-0-7653-9276-3. 
  45. ^ Fung, Brian; Peterson, Andrea; Tsukayama, Hayley; Saadia, Manu; Salmon, Felix (7 Temmuz 2015), "What the economics of Star Trek can teach us about the real world", The Washington Post, 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Eylül 2017 
  46. ^ Baxter, Stephen (2007), "The Cold Equations: Extraterrestrial Liberty in Science Fiction", Cockell, Charles S. (Ed.), The Meaning of Liberty Beyond Earth, Springer Publishing, s. 26, ISBN 978-3-319-09566-0, 7 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Aralık 2023 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kıtlık_Sonrası&oldid=34350005" sayfasından alınmıştır