Galip Dede Caddesi
Galip Dede Caddesi, İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde yer alan, İstiklal Caddesi’nin sonudaki Tünel Meydanı’ndan Kuledibi’ne doğru inen bir cadde. Cadde, Türk divan edebiyatı şairi Şeyh Galip’e atfen isimlendirilmiş olup, şairin mezarı caddenin başında yer alan Galata Mevlevîhânesi’nde bulunmaktadır.[1]
Tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]Galata Mevlevîhânesi, II. Bâyezîd döneminde vezirlik ve akıncı kumandanlığı görevini üstlenmiş İskender Paşa’nın Galata sırtlarında bulunan av çiftliğinde 1491’de inşa edilmiştir. Bu dönemde M-mevlevîhânenin bulunduğu bölge ormanlık ve kırsal bir alan olmuş, Galata Surları'nın dışında kalan bu bölgede şehirleşme yer almamıştır.[1] 16. ve 17. yüzyılda mevlevîhânenin etrafında şehirleşme başlamış, 19. yüzyılda ise Pera'da bir Levanten bölgesi haline gelmiştir.[2]
Cadde, 1800'lerin ortalarında şekillenmeye başlamıştır. Bu dönemde çekilmiş fotoğraflara dayanarak yol üzerinde kitapçılar, kahvehaneler, pastaneler, antikacılar ve pulcuların varlığı kaydedilmiştir. Yol, 20. yüzyılın başında şu anki halini almıştır. Kafe ve pastaneler kapanmış olmak ile birlikte 2009 itibarıyla 1950’lerde sayıları 35 olan pulculardan 3'ü hâlâ varlığını korumaktadır. Caddede işletilen en eski dükkân 1920’lerde Alman Adolph Platner'in açmış olduğu Librairie de Pera adlı sahafçıdır. Bu sahaf nadir ve değerli kitap satışı yapmakta ve kitap müzayedeleri düzenlemektedir.[1]
1980'lerden beri sokak boyunca müzik aleti satışı gerçekleştiren pek çok dükkân açılmıştır. Bu nedenden ötürü cadde "İstanbul’un en büyük müzik marketi" olarak da anılmaktadır. Bu dükkanlardan en büyüğü olan Zuhal Müzik ise "Türkiye’nin en büyük müzik dükkânı" olarak nitelendirilmiştir. Caddede belediye izni altında sokak şarkıcılarının performansları da gerçekleşmektedir.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d KALKAN, Ersin. "Galip Dede'nin hazineleri". Hürriyet. 25 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2020.
- ^ "GALATA MEVLEVÎHÂNESİ - TDV İslâm Ansiklopedisi". islamansiklopedisi.org.tr (İngilizce). 22 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2020.