Chalicotherium
| Chalicotherium | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Fosil buluntuları, Musee d'Histoire Naturelle, Paris | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Türler | |||||||||||||||
| Sinonimler | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Chalicotherium (Antik Yunanca, khalik-: çakıl, thērion: canavar), Perissodactyla (tek toynaklılar) takımından ve Chalicotheriidae familyasından soyu tükenmiş bir memeli cinsi. Cinsin, Avrupa ve Asya'dan, Orta Miyosen'den Messiniyen döneme kadar (16–7 milyon yıl önce), yaklaşık 9 milyon yaşadığı bilinmektedir.
Bu hayvan, diğer chalicotheriid türlerine çok benziyordu. Uzun pençeli ön ayakları ve ağırlık taşıyan arka ayakları olan tuhaf görünümlü bir otoburdu.
Tip türü olan Chalicotherium goldfussi'nin fosilleri, Avrupa'nın orta ve Geç Miyosen çökeltilerinde bulundu. İlk olarak 1833'te Johann Jakob Kaup tarafından tanımlanmıştır.
Açıklama
[değiştir | kaynağı değiştir]
Chalicotherium, birçok tek toynaklı gibi, taramaya (ağaç yapraklarıyla ve meyveleriyle beslenme) uyarlandı, ancak chalicotherler, toynaklılar arasında bunu yapmak için benzersiz bir şekilde evrimleşti. Kolları uzun ve ağır pençeliydi, sadece parmak eklemleri üzerinde yürümelerine izin veriyordu. Kollar, büyük ağaçların dallarına ulaşmak ve onları yapraklardan arındırmak ve uzun kafasına yaklaştırmak için kullanıldı. At benzeri kafanın kendisi, yumuşak bir bitki örtüsü diyetine adaptasyon gösterir, çünkü hayvan cinsel olgunluğa eriştiğinde, kesici dişler ve üst köpek dişleri dökülmüştür, bu da kaslı dudaklarının ve ortaya çıkan sakız yastıklarının, o zamanki yemleri kırpmak için yeterli olduğunu düşündürür.
Ischium üzerindeki çağrışımlar, bu hayvanların muhtemelen beslenirken uzun süre haunches üzerinde oturacaklarını ima eder. Manuel falanjların dorsal tarafında ped destekleyen kemikli büyüme, muhtemelen pençeleri aşındırmaktan kaçınmak, yem toplayan bir tırmık veya zorlu bir savunma silahı olarak veya her ikisini de kullanmak için korumak için yararlı olacak olan eklem yürüyüşünün kanıtı olarak yorumlanır.
Tüm bu özellikler, tembel hayvanlar, büyük insansı maymunlar, ayılar (özellikle dev pandalar) ve therizinosaurlar olarak bilinen bir grup theropod dinozor gibi diğer canlılarla bir miktar yakınsak evrimi gösterir.
Sınıflandırma
[değiştir | kaynağı değiştir]Taksonomik tarih
[değiştir | kaynağı değiştir]
Chalicotherium goldfussi'nin tip örnekleri, Almanya, Hessen Büyük Dükalığı'nda Eppelsheim yakınlarındaki Dinotherien-sande yataklarının Üst Miyosen tabakalarında bulundu. Johann Jakob Kaup, 1833 yılında bu yeni hayvanı tarif ederken, dişlerin çakıl taşı gibi olduğunu bulmuş ve yaratığı buna göre adlandırmıştır. Daha sonra, Güneybatı Fransa'nın Gers bölgesinde Sansan'daki katmanlarda bulunan uzuvlar ilk olarak 1837'de Édouard Lartet tarafından Macrotherium olarak tanımlandı. Bu fosil kalıntılarının daha fazla incelenmesi ve Filhol'un daha sonraki bulguları, Macrotherium olarak tanımlanan materyalin Chalicotherium'a sevk edilmesini garanti etti.[3]
Her bir tür için referans geçmişi, mümkün olan yerlerde morfolojik ve coğrafi verilerle birlikte aşağıdaki tür listesinde detaylandırılmıştır.
Türler
[değiştir | kaynağı değiştir]Geçerli türler:
- Chalicotherium goldfussi JJ Kaup, 1833.
- Tip türü, Almanya'daki Üst Miyosen yataklarında bulunmuştur. Yaklaşık 1500 kg ağırlığında ve omuzda 2,6 m yüksekliğindeydi.
- Chalicotherium brevirostris
- İlk olarak Macrotherium brevirostris (Colbert 1934) olarak tanımlanan bu tür, İç Moğolistan, Çin'deki Üst Miyosen Tung Gur Formasyonu'ndan gelmektedir.
- İlk olarak Macrotherium salinum (Forster Cooper) olarak tanımlanan bu tür, olarak Hindistan'daki Alt Pliyosen Aşağı Siwaliks yataklarında keşfedildi; kronolojik ve coğrafi aralığı daha sonra sırasıyla Orta ve Üst Miyosen'e: Pakistan ve Çin'e kadar genişletildi.
Geçersiz türler:
- Chalicotherium antiquum JJ Kaup, 1833.
- Tip türlerle aynı konumlarda bulunmuş, daha sonra teşhis özelliklerine sahip olmadığı anlaşılmış ve tip türe atanmıştır.
- C. brevirostris Wang ve ark., 2001.
- Kuzey Qinghai - Tibet Platosu, Çin'deki Tsaidam Havzası'ndan.
- "Chalicotherium modicum" Stehlin, 1905.
- Bir nomen nudum, aslında bir Schizotherium priscum dişidir.
- Saskatchewan'ın Oligosen'inden gelen bu çok parçalı örnek, Russel'in Oreinotherium cinsini üzerine diktiği tipti.
- Chalicotherium spp.
- En az iki farklı türe ait olduğu düşünülen iki Tacikistan bölgesinde bulunan örnekler.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "PBDB". paleobiodb.org. 25 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2021.
- ^ "Chalicotherium". paleobiodb.org.
- ^ Anquetin,J.,Antoine,P.-O.,Tassy,P.,2007.Middle Miocene Chalicotheriinae(Mammalia, Perissodactyla)from France, with a discussion on chalicotheriine phylogeny. Zoological Journal of the Linnean Society 151, 577–608.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Grande Enciclopédia Portuguesa e Brasileira, cilt. 5. (1936-1960). Editoryal Ansiklopedi, Lda, Lizbon.
- Atlas Virtual da Pré-História'daki Chalicotherium 23 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. . Erişim tarihi: 22 Mart 2007.
- Butler, PM, 1978: Chalicotheriidae. 368-370. Maglio, VJ & Cooke, HBS, (ed.) 1978: Evolution of African memelilerin içinde. – Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts & Londra, İngiltere, 1978, xiv-641
- Carroll, RL, 1988: Omurgalı paleontolojisi ve evrimi. – WH Freeman ve şirketi, New York, 1988, 698.
- Carroll, RL, 1988: Ek. 863-648. Carroll, RL, 1988: Omurgalı paleontolojisi ve evrimi . – WH Freeman ve şirketi, New York, 1988, 698.
- Coombs, MC, 1989: Chalicotheriidae'de karşılıklı ilişkiler ve çeşitlilik. 438-457. içinde Prothero, DR & Schoch, RM, (ed.) 1989: The Evolution of Perissodactyls . – Oxford University Press, New York, New York & Oxford, İngiltere, 1989, ix-537
- Coombs, MC, Hunt, Jr, RM, Stepleton, E., Albright III, LB & Fremd, TJ, 2001: Kuzey Amerika'daki Erken Miyosen küçük chalikotheres stratigrafisi, kronolojisi, biyocoğrafyası ve taksonomisi. – Omurgalı Paleontolojisi Dergisi: Cilt. 21, #3, s. 607-620
- Geraads, D., Spassov, N. & Kovachev, D., 2001: Bulgaristan'ın Geç Miyoseninden Yeni Chalicotheriidae (Perissodactyla, Mammalia). – Omurgalı Paleontolojisi Dergisi: Cilt. 21, #3, s. 569–606
- Hooker, JJ & Dashzeveg, D., 2004: Chalicotheres'in kökeni (Perissodactyla, Mammalia) – Paleontoloji: Cilt. 47, #6, s. 1363-1386
- Lucas, SG & Schoch, RM, 1989: Batı Amerika Birleşik Devletleri ve Çin'den Eomoropus ve Grangeria, Eosen chalicotheres taksonomisi ve biyokronolojisi. 422-437. içinde Prothero, DR & Schoch, RM, (ed.) 1989: The Evolution of Perissodactyls . – Oxford University Press, New York, New York & Oxford, İngiltere, 1989, ix-537
- McKenna, MC & Bell, SK, (ed.) 1997: Memelilerin sınıflandırılması – tür seviyesinin üzerinde . – Columbia University Press, New York, 1997, xii-631
- Prothero, DR & Schoch, RM, 1989: Perissodactyla'nın Sınıflandırılması. 530-537. içinde Prothero, DR & Schoch, RM, (ed.) 1989: The Evolution of Perissodactyls . – Oxford University Press, New York, New York & Oxford, İngiltere, 1989, ix-537
- Remy, J.-A., Jaeger, J.-J., Chaimanee, Y., Soe, UAN, Marivaux, L., Sudre, J., Tun, ST, Marandat, B. & Dewaele, E., 2005 : Myanmar'ın Pondaung Formasyonu'ndan (geç Orta Eosen) yeni bir chalicothere. – Comptes Rendus de l'Académie des Sciencies, Paris: Palevol: Vol. 4, s. 341–349
- İngiliz Dili Amerika Mirası Sözlüğü . 2004, 2000. Houghton Mifflin Şirketi.
- Wang, Xiaoming; Wang, Banyue (2001): Kuzey Qinghai-Tibet Platosu, Çin'deki Tsaidam Havzasından yeni Chalicotherium malzemesi. Paläontologische Zeitschrift, Cilt 75, Fasikül 2 . Sayfa 219-226.
- Margery Chalifoux Coombs. Ek Schizotherium Çin'den malzeme ve Schizotherium dentisyonda (Perissodactyla Chalicotheriidae) bir yorum. 24 Nisan 1978. Amerikan Müzesi Novitates nr 2647 . 1-18. sayfalar. Amerikan Doğa Tarihi Müzesi. New York, NY
- Edwin H. Colbert. Hint fosil memelileri üzerinde dağılım ve filogenetik çalışmalar. III - Chalicotherioidea'nın bir sınıflandırması. 8 Mayıs 1935 American Museum Novitates nr 798, 56.9 (54) . Amerikan Doğa Tarihi Müzesi. New York City.
- www.angellis.net/Web/PDfiles/ungperis.pdf 25 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.