Atıf Özbilen
 | Bu maddedeki üslubun, ansiklopedik bir yazıdan beklenen resmî ve ciddi üsluba uygun olmadığı düşünülmektedir. |
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Kasım 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Atıf Özbilen | |
|---|---|
 Atıf Özbilen | |
| Doğum | 1919 Adana, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 7 Nisan 2002 (82-83 yaşlarında) İstanbul, Türkiye |
| Defin yeri | Karacaahmet Mezarlığı, İstanbul |
| Milliyet | Türk |
| Meslek | Yazar Ağaç Oyma Sanatçısı |
Atıf Özbilen (1919 - 7 Nisan 2002), Türk yazar, ağaç oyma sanatçısıdır.
Doğumu ve Sanat Hayatının İlk Yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]1919 yılında Adana’da doğdu. Nazmiye-Saip Özbilen çiftinin üçüncü çocuğudur. İlkokul ve orta öğrenimini Adana’da bitirdikten sonra, lise yıllarında idealleri uğruna ve ailevi zorunluluklardan dolayı İstanbul’a gelir. Adana’lı Atike Özer ile evlendikten sonra ilk kızları Semiramis (1941), toplam üç yıl sürecek yedek subaylığı sırasında da ikinci kızları Semiray (1944) dünyaya gelir. İlk olarak Yeni Adana Gazetesi’nde (1945) yazıları, 1947’de öykü kitabı “İşte Bu!” yayımlanmıştır.
İş Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]İş hayatı çeşitlilik arz eder. Güney illerinde bir süre vekil öğretmenlik ve Millî Eğitim Müfettişliği yapar. Çeşitli özel firmalarda çalışır. 1975 yılında emekli olur. Bu arada yazar ve yayımcılık kimliği çerçevesinde çalışmalarını, Adana’da ilk kıpırtıları başlayan “Güney Hareketleri”, İstanbul’da 1967-1973 yılları arasında aylık “Güney Sanat Dergisi” yöneticiliği ile zirveye ulaşır. Önemli edebiyat sanatçılarımızın yer aldığı bu dergi 72 sayı (6 cilt) yayımlanır.
"Ağaçkurdu"
[değiştir | kaynağı değiştir]Ağaç oyma sanatçılığı, yazar ve yayımcılık kişiliğinin önünde gelmektedir. Bu konudaki ilk öğreticisi ilkokuldaki elişi öğretmeni olmuştur. Bir anlamda çalışmalarına 1932 yılında başlamıştır diyebiliriz. Sanatçı ilk ağaç oyma sergisini Adana Halkevi’nde 1950 yılında açar. Sonrasında; İstanbul Olgunlaşma Enstitüsü (1962, 1976), Beyoğlu Şehir Galerisi (1968, 1969, 1972), Mersin Devlet Güzel Sanatlar Galerisi (1971), İstanbul Paşabahçe Ak Galeri (1975), Ankara Sanat Galerisi ve Adana Kalaba Elsanatları Galerisi (1977). 1979 yılında Turizm ve Tanıtma Bakanlığı’nın katkılarıyla Belçika-Brüksel’de bir sergi açar. Paris’te bu sergiyi yineler: "Oeuvres de Sculpture Sur Bois - Ağaç Üzerine Oyma Yapıtlar" ve "Bois Graves et Sculptes - Ağaç Oyma ve Yontular".
Bursa Güzel Sanatlar Galerisi’nde 1980 yılında bir başka sergiye imza atar. Hemen ardından durup dinlenmeden, 1981 “Dünya Atatürk Yılı” çerçevesinde “Ağaç Oymalarla Atatürk” sergisine hazırlanır. Bu kapsamdaki eserlerinden bir kısmını Anıtkabir Müzesi’ne bağışlar.
Emeklilik Yılları ve Ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]1981 yılında, İstanbul Pendik-Güzelyalı’da aldıkları tek katlı yazlık evi aynı zamanda atölye olarak kullanmaya başlar. Uzun zamandır hayalini kurduğu özlemini gerçekleştirir. Kış aylarında Göztepe’de oturdukları halde, bu atölye/eve her sabah gider. Çalışmalarını yapar ve akşama geri döner.
Kendi çizimleri dışında Tan Oral karikatürleri, ustalığının zirvesinde çalıştığı Güngör Kabakçıoğlu desenleri ve saatler sanatının ölümsüz örneklerini oluşturur. Olgun çağdında da sergilerine devam eden Özbilen, son yıllarında çalışmalarını bırakmak zorunda kalır. 7 Nisan 2002 tarihinde İstanbul’da vefat eder.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Resimli Türk Edebiyatçılar Sözlüğü 1 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Türk Edebiyatında Yazarlar ve Şairler Sözlüğü 1 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Şairler ve Yazarlar Sözlüğü 8 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Tanzimat'tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi 1 Kasım 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.