Yeni Kültür Hareketi
1910'lar ve 1920'lerdeki Yeni Kültür Hareketi (Çince (basitleştirilmiş): 新文化运动; Çince (geleneksel): 新文化運動; pinyin: Xīn Wénhuà Yùndòng), Çin Cumhuriyeti'nin başarısızlığının ardından Çin'deki problemleri ele almak için geleneksel Çin kültüründen uzaklaşma hareketi. Chen Duxiu, Cai Yuanpei, Li Dazhao, Lu Sin, Zhou Zuoren, He Dong ve Hu Shih gibi Çinli entelektüeller, geleneksel bir Çin eğitimini görmüş olmakla birlikte Konfüçyüsçülüğe karşı bir isyana önderlik etmeye başladılar. Başta demokrasi ve bilim dahil olmak üzere küresel ve Batı standartlarına dayalı yeni bir Çin kültürünün oluşması yönünde çağrılarda bulundular. Hareketin genç takipçileri, bu amaçlarla çağrılarda bulundu:
- Konuşma dilinde yazılan edebiyat
- Bireysel özgürlük ve kadın kurtuluşu lehine ataerkil aile yapısına son
- Dünya'dan ayrı Konfüçyüsçü bir kültür olmaktan çok, Çin'in uluslararasında bir ulus olduğu görüş
- Modern ve eleştirel metin çözümleme yöntemleriyle Konfüçyüsçü ve antik/klasik metinlerin yeniden incelenmesi (Antikite'den Şüphelilik Okulu)
- Demokratik ve eşitlikçi değerler
- Geçmişten çok geleceğe doğru bir yönelim
4 Mayıs 1919 tarihinde Pekinli öğrenciler, Almanya'nın Şantung'daki toprak haklarını Japon İmparatorluğu'na devreden Paris Barış Konferansı'na karşı protesto etti. Yeni Kültür Hareketi böylece bir kültür hareketinden "4 Mayıs Hareketi" ismiyle bilinen siyasi bir hareket haline evrimleşti.[1]
Ayrıca bakınız
değiştirKaynakça
değiştir- ^ Nishi, Masayuki. "March 1 and May 4, 1919 in Korea, China and Japan: Toward an international History of East Asian Independence Movements" (İngilizce). The Asia Pacific Journal: Japan Focus. 16 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2010.
 | Çin tarihi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |