Vikipedi

Marcellin Berthelot

Pierre Eugène Marcellin Berthelot FRS FRSE ( ; 25 Ekim 1827[1] - 18 Mart 1907), termokimyanın Berthelot prensibiyle tanınan Fransız kimyager ve Cumhuriyetçi politikacıydı. İnorganik maddelerden birçok organik bileşik sentezledi[2] Jöns Jakob Berzelius'un organik bileşiklerin sentezlerinde organizmalara ihtiyaç duyduğu yönündeki teorisine büyük miktarda karşı kanıt sağladı. Berthelot, kimyasal sentezin 2000 yılına kadar gıda endüstrisinde devrim yaratacağına ve sentezlenmiş gıdaların çiftliklerin ve meraların yerini alacağına inanıyordu. "Aynı malzemeleri üretmenin onları yetiştirmekten daha ucuz ve daha iyi olduğu ortaya çıkarsa neden olmasın?" diye sordu.[2][3]

Marcellin Berthelot
DoğumPierre Eugène Marcellin Berthelot
25 Ekim 1827(1827-10-25)
Paris, France
Ölüm18 Mart 1907 (79 yaşında)
Paris, Fransa
Çocuk(lar)
Ödüller
Kariyeri
DalıKimya (Termokimya)
EtkilendikleriAntoine Jérôme Balard

"Dünyanın en ünlü kimyagerlerinden biri" olarak kabul edildi.[3] 1895 yılında Fransız hükûmetinin Dışişleri Bakanı görevine atandığında, Fransa'da "yaşayan en seçkin kimyager" olarak kabul edildi.[4] 1901'de Académie française'nin "Kırk Ölümsüzler"inden biri seçildi.[5][6] Tüm keşiflerini sadece Fransız hükümetine değil insanlığa armağan etti.[7]

Kişisel hayatı

değiştir

Berthelot[8] Ekim 1827'de Fransa'nın Paris kentindeki Rue du Mouton'da bir doktorun oğlu olarak dünyaya geldi. Arkadaşı büyük tarihçi Ernest Renan ile birlikte Fransızca: grande école gitmemeye karar verdi. aydınların büyük çoğunluğunun eğitim gördüğü yer.[9] Okulda tarih ve felsefe alanında başarılı olduktan sonra bilim adamı oldu.

O bir ateistti ama Kalvinist olan karısından çok etkilenmişti[10] (karısı Louis Breguet'in ailesinden geliyordu).[11][12]

Keşifleri

değiştir

Berthelot'un tüm kimyasal çalışmalarının altında yatan temel anlayış, tüm kimyasal olayların belirlenebilen ve ölçülebilen fiziksel kuvvetlerin etkisine bağlı olduğuydu. Aktif kariyerine başladığında, organik maddelerin sentetik üretiminin bazı örnekleri gözlemlenmiş olmasına rağmen, genel olarak organik kimyanın analitik bir bilim olarak kaldığına ve yapıcı bir bilim olamayacağına inanılıyordu; çünkü maddelerin oluşumu ele aldığı şey, bir şekilde yaşamsal aktiviteye müdahaleyi gerektiriyordu. Louis Pasteur'le vitalizm konusunda uzun bir tartışmaya girişti; bu tartışmada Pasteur alkol fermantasyonu üzerine yaptığı çalışmaya dayanarak vitalist bir pozisyon aldı.[13]

Bu tutumuna tavizsiz bir şekilde karşı çıktı ve çok sayıda hidrokarbonun, doğal yağın, şekerin ve diğer maddelerin sentetik üretimiyle, organik bileşiklerin sıradan kimyasal manipülasyon yöntemleriyle oluşturulabileceğini ve inorganik maddelerle aynı prensiplere tabi olabileceğini kanıtladı. "Kimyanın, teorilerinin ve sınıflandırmalarının soyut kavramlarını fiilen gerçekleştirebilmesini sağlayan yaratıcı karakter; bu, şimdiye kadar ne doğa bilimlerinin ne de tarihsel bilimlerin sahip olduğu bir ayrıcalıktır."[14]

Tanınırlığı

değiştir

1863'te Académie Nationale de Médecine'in üyesi oldu; aynı zamanda Legion of Honor'un Büyük Haçı ile ödüllendirildi. 1880'de Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi'nin Yabancı Onursal Üyesi seçildi[15] 1881'de Hollanda Kraliyet Sanat ve Bilim Akademisi'nin yabancı üyesi oldu.[16]

Lyon'daki Avenue Berthelot, 25 Mart 1907'de onun adını almıştır.

Yayınları

değiştir
 
Hidrojen patlaması deneylerinde kullanılan bombalar
 
La Révolution chimique, 1890

Organik bileşiklerin sentezi üzerine yaptığı araştırmalar , Chimie organique fondée sur la synthèse (1860) ve Les Carbures d'hidrogène (1901) dahil olmak üzere çok sayıda makale ve kitapta yayınlandı. Kimyasal olayların kendilerine özel herhangi bir yasa tarafından yönetilmediğini, evrenin her yerinde geçerli olan genel mekanik yasalarıyla açıklanabileceğini belirtti; ve bu görüşü binlerce deneyin yardımıyla Mécanique chimique (1878) ve Thermochimie'de (1897) geliştirdi. Bu çalışma dalı doğal olarak onu patlayıcıların araştırılmasına yöneltmiş ve teorik açıdan Sur la kuvvet de la poudre et des matières patlayıcılar (1872) adlı çalışmasında yayınlanan sonuçlara yol açmış, pratik açıdan ise ona önemli bilgiler vermesine olanak sağlamıştır. Paris kuşatması sırasında (1870-1871) bilimsel savunma komitesinin başkanı ve ardından Fransız patlayıcılar komitesinin başkanı olarak ülkesine hizmet etti.[14] Bir pistonla donatılmış özel bir oda kullanarak hidrojen patlamaları sırasında gaz basıncını belirlemek için deneyler yaptı ve hidrojen ve oksijen karışımlarının yanmasını gerçek patlamalardan ayırt edebildi.

Tarihsel ve felsefi çalışmaları

değiştir

Daha sonraki yaşamında kimyanın erken tarihine ilişkin araştırmalar yaptı ve kitaplar yazdı, bunlardan bazıları şunlardır:

  • Les Origines de l'alchimie (1885)[17]
  • Introduction à l'étude de la chimie des anciens et du moyen âge (1889)[18]

Ayrıca eski Yunanca, Süryanice ve Arapça simya ve kimya tezlerini çevirdi:

  • Collection des anciens alchimistes grecs (1887-1888)[19]
  • La Chimie au moyen âge (1893)[20]

Aynı zamanda aşağıdaki kitapların yazarıdır:

  • Science et philosophie (1886)[21]
  • La Révolution chimique, Lavoisier (1890)[22]
  • Science et morale (1897)[23]

Ayrıca kurulmasına yardımcı olduğu La Grande Encyclopédie'de çok sayıda makale yazmıştır.

Baskıları

değiştir

Ailesi

değiştir
 
Rodin'in Berthelot büstü. Ny Carlsberg Glyptotek, Kopenhag, Danimarka

Berthelot, karısı Sophie Niaudet'nin (1837–1907) Paris'te ölümünün hemen ardından 18 Mart 1907'de aniden öldü.[14] Profesörlüğü Emil Jungfleisch tarafından dolduruldu.

Eşiyle birlikte Panthéon'a gömüldü. Altı çocuğu vardı:[24] Marcel André (1862–1939), Marie-Hélène (1863–1895), Camille (1864–1928), Daniel (1865–1927), Philippe (1866–1934) ve René (1872). –1960).

Sanatta

değiştir

Auguste Rodin, Berthelot'un bir büstünü yarattı.

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Jungfleisch, Émile (1913). "Notice sur la vie et les travaux de Marcellin Berthelot". Bulletin de la Société Chimique de France. 13 (Extrait): 1-260. 
  2. ^ a b Gross, Daniel A. (2015). "Brave New Butter". Distillations. 1 (1): 6-7. 1 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  3. ^ a b Ogle, Maureen (7 Ağustos 2013). "A Century Before the Lab-Grown Burger, This Chemist Imagined "Toothsome" Manufactured Food". Slate/Future Tense. 1 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  4. ^ "Biographies". Bulletin of Pharmacy. 9: 574. 1895. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  5. ^ Hearst, W. R. (1903). The American Almanac, Year-book, Cyclopaedia and Atlas. 1. New York American and Journal, Hearst's Chicago American and San Francisco Examiner. s. 219. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  6. ^ "Contemporary celebrities". Current Literature. 32: 139. 1902. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  7. ^ Talbot, Jean (1995). Les éléments chimiques et les hommes. Paris: SIRPE. 
  8. ^ "Former Fellows of The Royal Society of Edinburgh 1783 – 2002" (PDF). The Royal Society of Edinburgh. 19 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  9. ^ M. Berthelot, Sciences et Morales, On education, Paris, Impr. Nouvelle,
  10. ^ Abraham Louis Breguet on www.hautehorlogerie.com
  11. ^ Robert K. Wilcox (2010). The Truth About the Shroud of Turin: Solving the Mystery. Regnery Gateway. s. 23. ISBN 978-1-59698-600-8. In 1902, Marcellin P. Berthelot, often called the founder of modern organic chemistry, was one of France's most celebrated scientists—if not the world's. He was permanent secretary of the French Academy, having succeeded the giant Louis Pasteur, the renowned microbiologist. Unlike Delage, an agnostic, Berthelot was an atheist—and militantly so. 
  12. ^ Thomas de Wesselow (2012). The Sign: The Shroud of Turin and the Secret of the Resurrection. Penguin. ISBN 978-1-101-58855-0. Although Delage made it clear that he did not regard Jesus as the resurrected Son of God, his paper upset the atheist members of the Academy, including its secretary, Marcellin Berthelot, who prevented its full publication in the Academy's bulletin. 
  13. ^ Friedmann, H C (1997). Cornish-Bowden, A (Ed.). From Friedrich Wöhler's urine to Eduard Buchner's alcohol. Universitat de València, Valencia, Spain. ss. 67-122. ISBN 84-370-3328-4. 
  14. ^ a b c   Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Berthelot, Marcellin Pierre Eugène". Encyclopædia Britannica (11. bas.). Cambridge University Press. 
  15. ^ "Book of Members, 1780–2010: Chapter B" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. 28 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 11 Eylül 2016. 
  16. ^ "M. Berthelot (1827 - 1907)". Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2016. 
  17. ^ Les origines de l'alchemie (Paris, G. Steinheil, 1885).
  18. ^ Introduction à l'étude de la chimie, des anciens et du moyen âge (Paris, G. Steinheil, 1889).
  19. ^ Collection des anciens alchimistes Grec. Volume 1, Volume 2–3 (Paris : G. Steinheil, 1887).
  20. ^ Histoire des sciences: La chimie au moyen âge (Imprimerie nationale, 1893).
  21. ^ Science et philosophie (Levy, 1886).
  22. ^ La révolution chimique: Lavoisier (Paris Germer-Baillière, 1890)
  23. ^ Science Et Morale (Levy, 1897).
  24. ^ Individus 14 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at mapage.noos.fr

Daha fazla okuma

değiştir
  • Graebe, O. (1908). "Marcelin Berthelot". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 41 (3): 4805-4872. doi:10.1002/cber.190804103193. 
  • Jean Jacques, Berthelot 1827-1907, autopsie d'un mythe, Paris, Belin, 1987. (The author, who admits not liking Berthelot, seeks to sort out the chaff and good grain, not only in his political and ideological activity, but also in his scientific work.)

Dış bağlantılar

değiştir
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcellin_Berthelot&oldid=32944621" sayfasından alınmıştır