Vikipedi

Jerry Cantrell

Amerikalı gitarcı ve şarkıcı

Jerry Fulton Cantrell Jr. (18 Mart 1966 doğumlu), grunge grubu Alice in Chains'in kurucusu, baş gitaristi, yardımcı vokalisti ve ana söz yazarı olarak tanınan Amerikalı bir müzisyen, şarkıcı-söz yazarı ve gitaristtir.[9] Grup 1990'ların başında Seattle'ın grunge hareketi sırasında uluslararası üne kavuştu ve kendine özgü vokal tarzı[10][11] ve Cantrell ile Layne Staley[10] (ve daha sonra Cantrell ve William DuVall arasındaki armonize vokalleri ile tanınır.).[12] Cantrell, Alice in Chains'in 1992 EP Sap albümünde Layne Staley'in önerisiyle ana vokal yapmaya başladı. 2002'de Staley'nin ölümünden sonra Cantrell, grubun Staley sonrası albümleri Black Gives Way to Blue (2009), The Devil Put Dinosaurs Here (2013) ve Rainier Fog'daki şarkıların çoğunda Alice in Chains'in ana vokalisti rolünü üstlendi. (2018),[13][14]

Jerry Cantrell
Jerry Cantrell in 2010
Genel bilgiler
DoğumJerry Fulton Cantrell Jr.[1]
18 Mart 1966 (58 yaşında)[2]
Tacoma, Washington, U.S.
Tarzlar
Meslekler
  • Musician
  • singer
  • songwriter
Çalgılar
  • Guitar
  • vocals
Etkin yıllar1985–present
Müzik şirketi
İlişkili hareketler

Ayrıca 1998'de Boggy Depot ve 2002'de Degradation Trip Volumes 1 & 2 albümlerini çıkararak bir solo kariyere sahiptir. Cantrell ayrıca Heart, Ozzy Osbourne, Metallica, Pantera, Circus of Power, Metal Church, Gov't Mule, Damageplan, Pearl Jam, The Cult, Stone Temple Pilotlar, Danzig, Glenn Hughes, Duff McKagan ve Deftones ile işbirliği ve performans sergilemiştir.

Cantrell, 2006 yılında İngiliz hard rock / metal dergisi Metal Hammer tarafından "Riff Lordu" seçildi.[15] Guitar World Magazine, Cantrell'i 2004 yılında "Tüm Zamanların En Büyük 100 Heavy Metal Gitaristi" arasında 38.[16] ve 2012'de "Tüm Zamanların En İyi Gitar Oyuncusu" 37. olarak sıraladı.[17] Guitar World ayrıca 2008'de Cantrell'in solosunu " Man In The Box " "En İyi 100 Gitar Solosu" listesinde77. sırada yer aldı.[18]

Hayatı

değiştir

Müzik Öncesi Yaşamı

değiştir

Cantrell 18 Mart 1966'da Tacoma, Washington'da Gloria Jean Krumpos ve Jerry Fulton Cantrell'in çocuğu olarak dünyaya geldi.[19][20] Spanaway'de büyüdü[21] ailede üç çocuk arasında en büyüğü idi.[22] Babası bir ordu gazisi ve annesi , Washington, Pierce County'deki Clover Park Okul Bölgesi'nde idari asistan olarak çalışan amatör bir orgcu ve melodik oyuncuydu.[23][24] Anneannesi Norveçliydi ve anne tarafından büyükbabası Çekya kökenlidir.[25][26]

Cantrell'in babası Jerry Sr., Vietnam Savaşı'nın gazisidir .[27] Jerry Jr.'ın babasıyla ilk çocukluk anısı, üç yaşındayken savaştan döndükten sonra babasıyla ilk kez tanışıyor.[27] Savaşın gerginliği nedeniyle ebeveynleri yedi yaşındayken boşandı ve Cantrell, annesi Gloria ve anneannesi tarafından Tacoma'da büyütüldü.[27] Aile refah ve yemek kuponlarıyla yaşıyordu.[27] Jerry Sr., yazdığı ve bestelediği " Rooster " adlı şarkının ana konusu babasına övgüydü[28] ve annesi da şarkıda Gloria ismiyle anılıyor.[29] Baba ve oğul savaşın hatırlandığı "Rooster" klibinde birlikte yer aldı.[27]

Cantrell annesiyle birlikte ortaokulun devam ettiği Spanaway'e geri döndü.[30] İlk işi gazete dağıtmaktı.[31] Cantrell liseye Spanaway Lake Lisesi'nde okudu[32] ve ilk gitarına sahip olmadan önce birçok eyalet yarışmasına katılan lise korosunun bir üyesiydi.[30] Cantrell son yılında koro başkanı oldu[30] ve dörtlü basketbol maçlarında milli marşı söyledi ve elde edilebilecek en yüksek puanları alan yarışmaları kazandı.[30] Cantrell, karanlık müzik tonlarına olan ilgisini bu döneme dayandırdı: "Koroda 14. ve 15. yüzyıllardan bir cappella Gregoryen ilahileri yaptık. Korkunç kilise müziğiydi . "[33] Koro öğretmeni ve drama öğretmeni, başlangıçta, müzik kariyerine yönelik Cantrell için en büyük iki motivasyon kaynağıydı. Alice in Chains'in ilk albümü Gold Satış Sertifikası değerine ulaştığında, Cantrell iki öğretmenine de altın plak gönderdi.[34] 1984 yılında liseden mezun oldu.[32][35]

Cantrell altıncı sınıftayken ilk kez bir gitar aldı.[31] O sırada klarnet çalıyordu ve annesi gitarını Cantrell'e veren ve ona birkaç akor öğreten bir gitarcıyla çıkıyordu.[31] İlk gitarı annesinin sevgilisi ona hediye etmişti.[31] 17 yaşına kadar ciddi bir şekilde elektro gitar çalmaya başladı.[36] Cantrell, sevdiği grupları şarkılarını nota yerine kulaktan dinleyerek öğrendi.[37] Ergenlik yıllarının ortalarında, ilk gitarını bir Kore yapımı Fender Stratocaster olan takas buluşmasından aldı.[38]

Anneannesi Dorothy Krumpos Ekim 1986'da kanserden öldü[39] ve annesi Gloria, Cantrell 21 yaşındayken Nisan 1987'de 43 yaşında pankreas kanserinden öldü.[39][40] Arkadaşları, Cantrell'in kısa sürede hem annesini hem de anneannesini kaybettikten sonra depresyona girdiğini ve bambaşka bir insan haline geldiğini söyledi.[39]

Cantrell'in sahip olduğu ilk albüm, 10 yaşındayken babasından aldığı bir hediye olan Elton John Greatest Hits (1974) albümü idi.[41][42] Bir röportajda, gençken " country müziği üzerine büyütüldüğünü" ve bu türdeki duyguları takdir ettiğini belirtti.[40] Ayrıca kendisini "yarı Yankee yarı Redneck " olarak görüyor.[40] Ancak hard rock, ağırlıklı olarak Cantrell'in ilgisini çeken müzik türüydü. Daha sonra Jimi Hendrix,[43] Ace Frehley, Tony Iommi, Angus Young, Jimmy Page, Glenn Tipton, KK Downing, David Gilmour, Nancy Wilson,[44] ve Eddie Van Halen gibi gitaristleri ana etkiler olarak gösterecekti.[45] Elton John[46] ve Fleetwood Mac,[46] Heart[44][47] ve Rush'ın ilk şarkı yazarlığı idolleri olduğu gruplardır.[47]

Cantrell ayrıca Soundgarden'ın kendisi üzerinde büyük bir etkisi olduğunu da belirtti.[48]

İlk Kariyer

değiştir

1985 yılında, Cantrell üniversiteye gidiyordu[49] ama üniversiteyi bırakmaya karar verdi ve birkaç arkadaşıyla birlikte bir gruba katılmak için Dallas, Teksas'a taşındı.[49] Cantrell, Dallas ve Houston bölgesinde asbest azaltma işinde çalıştı.[50] Ayrıca Arnold ve Morgan Music Company adlı müzik mağazasında çalıştı.[51] Cantrell mağazada çalışırken ilk "gerçek gitarı" olarak tanımladığı 1984 G&L Rampage'ı satın aldı.[38] Bu süre zarfında, Vinnie Chas (Pretty Boy Floyd'dan) ile Sinister adında bir grubu vardı. Daha sonra Raze adında başka bir grup kurdular.[52]

Jerry[ölü/kırık bağlantı] Cantrell 1992'de Boston, Massachusetts'teki The Channel'da Alice in Chains ile gitar çalarken.

Dallas'ta yaşarken, Cantrell, Pantera grubunun kurulmadan önceki dönemiyle tanıştı ve Dimebag Darrell ve Vinnie Paul kardeşlerle uzun bir arkadaşlık kurdu.[50] 1985 veya 1986'da Cantrell Tacoma'ya geri döndü ve şarkıcı Scott Damon, davulcu Bobby Nesbitt ve basçı Matt Muasau'nun da dahil olduğu Diamond Lie adlı bir grup kurdu.[53] Grup, bir albüm kontrat anlaşması yapmak amacıyla Tacoma ve Seattle'da konserler vermeye başladı. London Bridge Studio'da dört şarkılık bir demo kaydettiler.[54]

Cantrell 20 yaşındayken kirasını ödemek için birkaç yarı zamanlı işte çalışıyordu; bunlardan biri, bir depoya dondurulmuş balık kutuları atmaktan ibaretti.[55] Zamanını iş dışında gitar çalarak ve bulabildiği herhangi bir grupla birlikte çalmakla geçirdi.[55]

11 Nisan 1987'de annesinin ölümünden üç hafta sonra Cantrell, Alice N 'Chains grubunu Tacoma Little Theatre'da görmeye gitti ve solist Layne Staley'in sesinden etkilendi.[39][56] Diamond Lie grubuyla son konserini Temmuz 1987'de verdi.[57]

Cantrell Ağustos 1987 civarında Seattle'da bir partiden sonra, Alice N' Chains solisti Layne Staley ile buluştu[58] Ailesinin evinden atıldıktan sonra evsiz kaldı,[27] bu yüzden Staley, Cantrell'i 24 saat prova stüdyosu "The Music Bank" da onunla yaşamaya davet etti.[58][59] Cantrell'in Müzik Bank'ta Staley'e taşınmasından kısa bir süre sonra Alice 'N Chains dağıldı.[60]

Cantrell yeni bir grup kurmak istedi ve Staley ona davulcu Sean Kinney'nin kız arkadaşı Melinda Starr'ın telefon numarasını verdi, böylece Cantrell onunla konuşabilecekti.[61] Cantrell numarayı aradı ve Kinney ile bir görüşme ayarladı.[61] Kinney ve kız arkadaşı Müzik Bankası'na giderek Cantrell'in demolarını dinlediler. Cantrell, kendileriyle birlikte çalacak bir basçıya ihtiyaç duyduklarından bahsetmişti ve aklında biri vardı: Cantrell'in Burien'de Gypsy Rose adlı bir grupta çaldığı Mike Starr .[61] Kinney kız arkadaşına işaret etti ve "bu tuhaf çünkü onun kız kardeşi" dedi.[61] Kinney, Starr'ı aradı ve birkaç gün sonra Müzik Bankası'nda Cantrell ile birlikte çalmaya başladılar, ancak bir şarkıcıları yoktu.[60][61]

Staley zaten başka bir grup kuruyordu, ancak Cantrell, Starr ve Kinney onun grubun vokalisti olmasını istiyordu.[60] Bir ipucu göndermek için Staley'in önünde vokalist seçmeye başladılar. Staley için bardağı taşıran son damla, erkek bir striptizciyi seçmeleriydi - bundan sonra gruba katılmaya karar verdi.[9] O sırada Cantrell'in oda arkadaşı olan Staley, Cantrell'in funk projesine katılması şartıyla (kısa süre sonra sona erdi) katılmayı kabul etti[62] ve Staley, Cantrell'in grubuna tam zamanlı olarak katıldı.[61] Grubun "Mothra", "Fuck" ve "Diamond Lie" gibi isimleri vardı,[9][63] ikincisi Cantrell'in önceki grubunun ismiydi.[9] Diamond Lie, Seattle bölgesinde ilgi gördü ve sonunda Staley'nin önceki grubu Alice N 'Chains'in adını aldı ve kısa sürede Alice in Chains olarak yeniden adlandırıldı.[9][64][65]

Alice in Chains'in son demosu The Treehouse Tapes, 1988'de tamamlandı ve sırasıyla Seattle grupları Mother Love Bone ve Soundgarden'i yöneten müzik yöneticileri Kelly Curtis ve Susan Silver'ın yolunu buldu. Curtis ve Silver demoyu Columbia Records'a aktardı .[66] Üç aylık görüşmelerin ardından Alice in Chains, 11 Eylül 1989'da Columbia Records ile sözleşme imzaladı.[66]

Alice in Chains Dönemi

değiştir

Layne Staley Dönemi

değiştir

Jerry Cantrell, 1990'ların sonlarında başlayan ve 2002 Nisan'ında vokal Layne Staley'in ölümüne kadar liderlik eden grubun neredeyse kalıcı ara vermesine kadar Alice in Chains'in baş gitaristi, yardımcı söz yazarı, yardımcı vokalisti ve ana bestecisi olarak görev yaptı.[67] Cantrell'in heavy metal geçmisi özgün bir grunge tarzına yakalamasını sağladı.[68] Cantrell ayrıca 1992 Sap EP'den "Love Song" adlı parçada bas çaldı.[69]

Cantrell, 1992 akustik EP Sap'da ana vokal yapmaya başladı ve rolü sonraki albümlerde büyümeye devam ederek Alice in Chains'i çift vokalli armonize bir grup haline gelmesini sağladı.[10][12][70] Cantrell, kendisini şarkı söylemeye teşvik edenin Staley olduğunu belirtti.[10][56][71] Alice in Chains, ana akım medya tarafından grunge olarak etiketlenmiş olsa da,[72] Cantrell grubu öncelikle heavy metal olarak tanımlıyor. 1996'da Guitar World'e "Biz çok farklı şeyleriz   . . . Karışımın ne olduğunu tam olarak bilmiyorum ama kesinlikle metal, blues, rock and roll, belki biraz punk var . Metal kısım asla ayrılmayacak ve ben asla gitmesini istemiyorum ".[73] Alice in Chains,14 milyonu ABD olmak üzere dünya çapında 20 milyondan fazla albüm satışı yakaladı[74] Grunge türünde 1990'ların en başarılı gruplarından biriydi.[75] İlk albümleri Facelift, 1990 yılında piyasaya sürüldü ve iki milyondan fazla kopya satarak RIAA tarafından çift platin sertifikası aldı.[76] Cantrell albümü merhum annesi Gloria ve 1990'da ölen Mother Love Bone grubunun solisti olan yakın arkadaşı Andrew Wood'a ithaf etti.[77] Ocak 1991'de Spin dergisine konuşan Cantrell, Facelift'ten " Sunshine " adlı şarkının annesinin ölümü hakkında yazıldığını doğruladı. "Küçük bir çocukken ona her zaman söylerdim," Ünlü olacağım ve sana bir ev alacağım ve bir daha asla çalışmak zorunda kalmayacaksın. Senin benimle ilgilendiğin gibi ben de seninle ilgileneceğim. Öldüğünde benim için gerçekten boktan bir zamandı. Bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum ve hala bilmiyorum. Ama bana yaptığım şeyi yapma gücü verdi. "[78]

Şubat 1992'de grup akustik EP Sap'ı yayınladı.[79] İlk ana vokalliği bu EP albümde yaptı.

İkinci uzun metrajlı albümleri Dirt, Eylül 1992'de büyük beğeni topladı ve dörtlü platin sertifikası aldı.[80] Albümün çıkış single'ı " Would?[ölü/kırık bağlantı] ", Cantrell tarafından merhum arkadaşı Andrew Wood'a bir övgü olarak yazılmıştır.[81] Şarkı aynı zamanda Cameron Crowe'un 1992 yapımı Singles filminin müziklerinde de yer aldı.[82] Albümün dördüncü single'ı "Rooster", Cantrell'in babasına bir övgü niteliğindeydi.[28]

Alice in Chains'in ikinci akustik EP'si Jar of Flies, 1994'te Billboard 200 listesinde 1 numaradan giriş yaptı,[83][83] RIAA tarafından üçlü platin sertifikasına sahiptir.[84]

Alice in Chains, Temmuz 1994'te Metallica turnesinin açılış gösterisinin iptal edilmesinin ardından[27] "grup içindeki sağlık sorunları" nı öne sürerek altı aylığına gruptan ayrıldı.[85][86] Grubun üçüncü tam uzunluktaki albümü Alice in Chains, Kasım 1995'te yayınlandı, Billboard 200 listesinde[83] 1 numaradan giriş yaptı ve çift platin sertifikasına sahip oldu.[87] " Grind ", " Over Now " ve " Heaven Beside You " single'larında Cantrell ana vokallerde yer alıyor. Grup kötü uyuşturucu imajından dolayı kendi adını taşıyan albümlerini desteklemek için turneye çıkmadı.[88]

10 Nisan 1996'da Alice in Chains, tüm akustik set listelerini içeren bir program olan MTV Unplugged için iki buçuk yıl aradan sonra ilk konserlerini verdi.[89][90] Şovda " Rooster ", " Down in a Hole ", " Heaven Beside You ", " No Excuses " ve " Would?[ölü/kırık bağlantı] " Dahil olmak üzere grubun en yüksek listelerde yer alan single'larından bazılarına yer verildi ve yeni bir şarkı olan "Killer Is Me" tanıtıldı.[89] Cantrell; performans sırasında konser öncesinde tüketilen sosisli sandviçten yemek zehirlenmesi geçirdiğini belirtti.[36][91]

Alice in Chains, 1996'daki Alive / Worldwide Tour'unda Kiss' ile beraber dört gösteri gerçekleştirdi. Gösteriden kısa bir süre sonra Staley, eroine aşırı doz verdikten ve hastaneye kaldırıldı.[88] Staley Seattle'daki evinden nadiren ayrıldı[88] ancak 1998'de grup iki yeni şarkı kaydetmek için yeniden bir araya geldi, " Get Born Again " ve " Died ", başlangıçta Cantrell'in ikinci solo albümü için tasarlandı,[67] şarkılar sonra 1999 kutu Music Bank (Alice in Chains DVD'si) setine eklendi. Alice in Chains, 1996'daki Alive / Worldwide Tour'unda Kiss' ile beraber dört gösteri gerçekleştirdi. Bu gösterilerden 3 Temmuz 1996'da Missouri, Kansas City'deki konser Layne Staley'in Alice in Chain ise son konseri oldu. Sevgili Demi Parott'un uyuşturucu komasından ölmesi, ek olarak Layne Staley'i daha önceden uyuşturucu sıkıntısı vardı. Sevgilisinin ölmesiyle beraber Staley büyük bir depresyona girdi. 1996-2002 arası Alice in Chain ile bir daha konser vermedi. 5 Nisan 2002 yılında Kurt Cobain'in yıl döneminde uyuşturucu komasından öldü.

William DuVall Dönemi ve Günümüz

değiştir

Hiçbir zaman resmen dağılmasa da, Alice in Chains, Staley'nin 2002'de ölümüyle sonuçlanan madde bağımlılığı nedeniyle 1996'dan itibaren uzun süreli hareketsizlikten rahatsız oldu. 2005'te Sean Kinney, 2004'te Güney Asya'yı vuran tsunami felaketinin kurbanları için bir yardım konseri yapma fikrini ortaya attı. Kinney, eski grup arkadaşlarının yanı sıra müzik topluluğundaki eski Alice in Chains yöneticisi Susan Silver gibi arkadaşlarına telefon etti. Kinney, fikrine verdiği coşkulu tepki karşısında şaşırdı.  18 Şubat 2005'te Jerry Cantrell, Mike Inez ve Sean Kinney, Seattle'daki K-Rock Tsunami Continued Care Relief Konserinde dokuz yıldır ilk kez performans sergilemek için yeniden bir araya geldi.  Grup Damageplan vokalist Pat Lachman dahil yanı sıra diğer özel misafirler Tool grubundan Maynard James Keenan ve Heart grubundan Ann Wilson gruba eşlik etti..  Bu deneyimden birkaç ay sonra grup Susan Silver ve Cantrell'in menajeri Bill Siddons'ı aradı ve Alice in Chains olarak turneye çıkmak istediklerini söyledi.

Alice in Chains, CBS reality şovu Rock Star'ın yapımcıları tarafından ikinci sezonunda gösterilmesi konusunda görüştü ancak grup teklifi geri çevirdi.  Gösteride, grubun yeni vokalisti için seçmeler yapılacaktı.

10 Mart 2006'da teması üyesi ölen gruplar olan, VH1'in Decades Rock Live konserinde Seattle'daki diğer müzisyenler Ann ve Nancy Wilson of Heart'ı onurlandırarak performans sergiledi.  Konserde Would? parçasını seslendirdiler. Gruba eski Pantera vokalisti Phil Anselmo ve Guns n Roses'tan bas gitarist Fuff McKagan eşlik etti..  Ayrıca Sonbahar ile birlikte gelir, Comes with the Fall vokalisti William DuVall grupka beraber " Rooster " parçasını söyledi.  Grup konserden sonra " Finish What We Started " adlı kısa bir ABD kulüp turu gerçekleştirdi,  Bu konserleri Avrupa'da ve Japonya'da kısa bir turlar izledi.  Duff McKagan yeniden birleşme turu için gruba katıldı ve seçilen şarkılarda ritim gitar çaldı.  Tur sırasında grup, elektrik setinden akustik sete geçiş sırasında Staley'e 5 dakikalık bir video anısı izletti.

Grubun yeniden buluşmasıyla aynı zamana denk gelen Sony Music, uzun süredir ertelenen üçüncü Alice in Chains derlemesi olan The Essential Alice in Chains adlı, 28 şarkı içeren çift albümünü yayınladı.

Sean Kinney grubun buluşması hakkında şunları söyledi: "Jerry'yi hiç aramadım; beni hiç aramadı ve 'Hey, hadi grubu tekrar bir araya getirelim' dedi, biliyor musun? Her adımı son derece temkinli ve yavaş atıyorduk ve doğru hissettiren her şeyi yapıyoruz: Eğer gerçekse ve bunu gerçek nedenlerle yapıyorsak ve hepimiz iyiysek, o zaman küçük bir adım atarız. Hiçbirimiz beş parasız değiliz. Kimsenin salak olmasına gerek yok ve bilirsiniz, onların egosunu okşayın. Demek istediğim, biz gerçekten böyle çalışmıyoruz. İyi hissettirdiği ve doğru yerden geldiği ve müzik yapıp devam ettiği sürece her şey yolunda olacaktır.…. "

Jerry Cantrell, William DuVall ile 2000 yılında Los Angeles'ta, ortak bir tanıdık aracılığıyla William DuVall'in Comes with the Fall grubunun ilk albüm kaydı esnasında tanıştı.  Cantrell grupla takılmaya başladı ve ara sıra onlara sahnede katıldı.  2001 ve 2002 yılları arasında, Comes with the Fall, Cantrell'in ikinci solo albümü Degradation Trip'in turnesinin açılış grubu olarak katıldı.e ayrıca DuVall'ın konserlerde Staley'nin parçalarını da söylerek Cantrell'in solo grubuna destek oluyordu  .  DuVall, Alice in Chains'e 2006 yılında grubun yeniden birleşme konserlerinde solist olarak katıldı ve grupla ilk halka açık performansını VH1'in Decades Rock Live konserinde gerçekleştirdi.  Cantrell'e göre, DuVall'ın işi alması için sadece bir seçmelere ihtiyaç vardı.  Grupla ilk provası için DuVall "Love, Hate, Love" şarkısını söyledi. Bitirdikten sonra Sean Kinney grup arkadaşlarına baktı ve "Sanırım arama neredeyse bitti" dedi.  Mike Inez'e göre DuVall, Staley'i taklit etmeye çalışmadı ve bizi ona çeken de buydu.

Cantrell ise birleşmeyi şöyle açıkladı: "Yaptığımız şeyi ve arkadaşımızın anısını kutlamak istiyoruz. Layne klonu olmadan onu gerçekten getirebilen ve ona kendi şeylerini ekleyebilen bazı [şarkıcılarla] çaldık. [Staley'nin] zengin mirasına adım atmakla ilgilenmiyoruz. Yaşanması zor bir şey. Led Zeppelin yaklaşımını alıyor ve bir daha asla çalamayacak mıyız?, çünkü esas adam o kadar önemli miydi? Yıllardır benimsediğimiz yaklaşım bu. Yoksa bir şans verir misin, bir şey dener misin? Buna bir şans vermeye hazırız. Tamamen bir buluşma çünkü kalan üçümüz tekrar bir araya geldik. Ama bu ayırmak ve unutmakla ilgili değil - bu hatırlamak ve devam etmekle ilgili. "  Turdan önce Kinney, bir röportajda yeni materyaller yazmakla ilgileneceğiniz, ancak Alice in Chains olarak değil.

Staley'i baş vokalist olarak gruba katılan DuVall'a uygulanan baskı hakkında Cantrell, "Tüm bu yükü Will'in omuzlarına vermek haksızlık. Takım olarak nasıl çalıştığımızı çözüyoruz. Grup değişmiş olsa da Layne'i kaybettik, Will'i ekledik ve ana plan yoktu. 2005'te tekrar çalmak doğru geldi, bu yüzden sonraki şeyi yaptık ve turneye çıktık. Adım adım yaptık. Bu sadece müzik yapmaktan daha fazlası ve her zaman oldu. Uzun zamandır arkadaşız. Çoğumuzdan daha fazla bir aileydik ve buradan sonra düzelmesi gerekiyordu, "dedi Cantrell kalbini işaret ederek.

Cantrel, William DuVall vokalliğindeki Alice in Chains ile 3 albüm çıkardı

Bakınız: 2009- Black Gives Way to Blue

Bakınız: 2012- The Devil Put Dinosaurs Here

Bakınız: 2018- Rainier Fog

Solo Kariyeri

değiştir

1998 - Boggy Depot

değiştir

Cantrell'in Alice in Chains dışındaki kariyeri, iki solo albümün yanı sıra diğer müzisyenlerle ve film müziklerine katkı olarak oluşuyor. İlk solo atılımını, 1996'da The Cable Guy film müziğinde yayınlanan ve davulda Alice in Chains davulcusu Sean Kinney ve vokal, gitar ve basta Cantrell'in yer aldığı " Leave Me Alone " şarkısıydı.[92] 2011'de The Cable Guy'ın 15. yıl dönümü Blu-Ray'ına[93] bonus özellik olarak dahil edilen bir müzik videosu vardı ve şarkı Billboard'un Mainstream Rock Tracks listesinde 14. sıraya ulaştı.[94] Cantrell aynı yıl Twisted Willie: A Tribute to Willie Nelson albümünde Willie Nelson'ın "Gördüğüm Tüm Bu Dünyayı Görüyorum" albümünü yaptı.[95]

Alice in Chains'in faaliyeti yavaşladığında ve grubun geleceği sorgulanırken, Cantrell isteksizce ilk tam uzunluktaki solo kaydı üzerinde çalışmaya başladı. Cantrell'in resmi web sitesindeki video görüntüleri bir süre yalnız çalışmak istediğini iddia ederken[96] Guitar World'deki yorumları aksini belirtiyor: 

Bu gerçekten yapmak istemediğim bir şey, ama işlerin gidişatına bakılırsa, neden olmasın? Dürüst olmak gerekirse, Alice In Chains'in baş gitaristi ve şarkıcısı olmaktan mutlu olurum. Bu her zaman benim ilk aşkım oldu ve her zaman öyle olacak, ama durum şu ki ... uzun zamandır birlikteyiz ama çalamıyoruz. Solo çalışmalara izin verme zamanı. Şimdi sahneye çıkmaları ve biraz gitar çalmalıyım.[40]

Cantrell'in ilk solo albümü Boggy Depot, 7 Nisan 1998'de[97] yayınlandı ve Cantrell'in Boggy Bottom Publishing şirketi tarafından yayınlandı.[98] Albüm adı, Cantrell'in babasının büyüdüğü Oklahoma'daki aynı adı taşıyan hayalet kasabadan geliyor.[34] Albüm kapağı Cantrell'i Boggy Nehri'nin bir kolunda bel hizasında çamurla kaplı olarak gösteriyor.[34] Cantrell şarkı söylemenin yanı sıra albümde gitar, piyano, klavinet, org ve çelik davul çaldı.[99] Albümün tanıtımı için " Cut You In ", " My Song " ve " Dickeye " şarkıları single olarak piyasaya sürüldü.[40] Cantrell'in babası "Cut You In" klibinde şerifi oynadı.[100][101]

Albümün tanıtım turnesi için gruba Alice in Chains grup arkadaşları Inez ve Kinney eşlik etti. Cantrell, ertesi yıl ikinci bir albüm yayınlamayı umduğunu ifade etti. [kaynak belirtilmeli] Cantrell, 1998 yaz turunda Metallica ve Van Halen ile turneye çıktı.[102][103] Cantrell, Boggy Depot ile aynı yıl bir devam albümü yazmaya başladı. Ayrıca bu süre zarfında Columbia Records'tan ayrıldı ve yeni bir plak şirketi bulmakta zorlandı.[104] Cantrell, yazma deneyimi hakkında şunları söyledi: 

98'de kendimi evime kilitledim, kafamdakileri boşalttım ve 25 şarkı yazdım. Bu albüm döneminde nadiren banyo yapardım; Sadece yemek için dışarı çıkardım. Üç ya da dört aydır evimden gerçekten dışarı çıkmadım. Müthiş bir deneyimdi. Albüm şimdiye kadarki benliğimin bir özetidir.

Cantrell'in 1998 konseri, 1996 Kiss turnesinde son konserinden[105] bu yana, Cantrell'in ilk konseriydi.[106][107] Cadılar Bayramı gecesiydi ve Staley konuk olarak sahne arkasındaydı.[106] Cantrell'in Staley'den sahnede kendisine katılmasını istediğini bildirildi, ancak Staley reddetti.[108]

2002 - Degradation Trip

değiştir

Cantrell, 2000 yılında Boggy Depot'a bir takip albümü kaydetmeye başladı. O dönemde San Francisco'da yaşıyordu.[109] Albümü finanse etmek için Seattle'daki evini satmak zorunda kaldı.[21][104] Albüme katkı olarak Haziran 2002'de Cantrell ,davul ve bas gitarda Ozzy Osbourne'den Mike Bordin (davul) ve Robert Trujillo (bas) ile ikinci solo albümü Degradation Trip'i çıkardı. Roadrunner Records'ta yayınlanan Degradation Trip, Layne Staley'nin ölümünden iki ay sonra raflarda yerini aldı ve ona adandı.[110] Albümdeki şarkılar doom metalden pop tabanlı hard rock'a kadar uzanıyordu.[68] Selefinden daha iyi eleştiriler alan albümde " Anger Rising " ve " Angel Eyes " adlı iki single yer aldı ve "She Was My Girl" parçası Spider-Man film müziğine dahil edildi.[111]

Degradation Trip, Aralık 2002 itibarıyla ABD'de 100.000 kopya sattı.[112] Albüm tanıtım konserleri, solo albümün başarısını geliştirmeye yardımcı oldu ve izleyiciler tarafından iyi karşılandı. Degradation Trip, Kasım 2002'de Cantrell'in başlangıçta tasarladığı gibi albüm için yapılmış on bir ek parça içeren çift albüm olarak yeniden yayınlandı .[110] 2004 baharında, Cantrell Kid Rock'ın ABD turnesine çıktı.[113]

Üçüncü Solo Albümü ve Günümüz

değiştir

Cantrell'in 2006'da planlanan bir sürüm için birkaç yıldır üçüncü tam uzunlukta solo albümü üzerinde çalıştığı söyleniyor. Ancak bu albüm hala yayınlanmadı. Yenilenen Alice in Chains ile sonraki çalışmalar bu sürümü durdurmuş olabilir.[114] Başka bir solo albüm çıkarması sorulduğunda, 2010 yılında şu açıklamayı yaptı: Bir süreliğine değil. İlk ve en önemli aşkım Alice in Chains oldu ve hep öyle oldu. Bu iki kaydı yapmamın tek nedeni grup olarak çalışamamamızdı. Ama bu grubun bir parçası olmak tam zamanlı bir iş. Bazı erkekler birden fazla şey yapabilir ve belki ben küçükken bunu yapabilirdim, ama şimdi değil.[115] Kasım 2014'te, 95.5 KLOS radyosundaki bir röportajda, Cantrell'e daha fazla solo çalışma yapmayı planlayıp planlamadığı soruldu ve cevap verdi: "Bilmiyorum. Belki yolun aşağısında bir yerde. Kendi başıma bir şey yapmamın tek nedeni, grubumun gerçekten hiçbir şey yapmamasıydı. Grubum son zamanlarda bir şeyler yapıyor, bu yüzden gerçekten hiçbir şey yapacak vaktim yok. Enerjimi oraya [grupta] odakladım. Tabii ki, bilirsiniz, olasılıklar. . . "[116] Cantrell, Ağustos 2017'de Trunk Nation ile yaptığı röportajda yeni bir solo albüm sorulduğunda, Alice in Chains'in her zaman bir numaralı kaygısı olduğunu ancak gelecekte yeni bir solo albümü ekarte etmeyeceğini belirterek aynı duyguyu dile getirdi.[117]

Şubat 2017'de Cantrell, John Wick: Chapter 2 filminin son jeneriğinde yer alan, 15 yıl aradan sonra ilk solo şarkısı " A Job To Do " u yayınladı.[118]

Cantrell, 6 Şubat 2019'da Los Angeles'taki No Name barında BMG'nin Pre-Grammy Partisi için iki şarkılık bir akustik set seslendirdi.[119]

Cantrell, 6 ve 7 Aralık 2019'da Los Angeles'taki Pico Union Project'te kapalı gişe iki solo konser verdi. 2004'ten beri ilk solo konseri oldu. Cantrell solo materyalini Alice in Chains'in şarkıları ve Elton John ve Creedence Clearwater Revival gibi diğer sanatçıların coverlarıyla birlikte seslendirdi.[120] Vokalde Greg Puciato ve Terra Lopez, gitarda Tyler Bates, akustik gitarda Johnny Scaglione, basta James Lomenzo, davulda Gil Sharone, klavyede Jordan Lewis ve pedal çelik gitarda Michael Rozon eşlik etti.[121][122]

24 Ocak 2020'de Cantrell, MusiCares Person of The Year Tribute to Aerosmith'in kırmızı halısı üzerinde yeni bir solo albüm üzerinde çalıştığını duyurdu.[123] 10 Mart 2020'de North Hollywood, California'daki Dave's Room Recording Studio'da kayıt yapmaya başladı.[124]

11 Mart 2020'de Cantrell kişisel Instragram hesabından evinden bir görsel göstererek şarkılar üzerinde çalıştığını bildirdi.[125]

Ortak Çalışmaları

değiştir

Albüm Kayıt Katkıları

değiştir

Canlı Performans Katkıları

değiştir

Soundtrack Katkıları

değiştir

Cantrell'in "Leave Me Alone" adlı şarkısı, 1996 tarihli karanlık komedi The Cable Guy'da yer aldı ve o filmin film müziğinde bulunabilir.[91]

Degradation Trip'ten "She Was My Girl", Spider-Man (2002) film müziklerine dahil edildi .[111]

Cantrell, yeni kurulan metal grubu Damageplan ile The Punisher filminin "Ashes to Ashes" şarkısını yazmak üzere 2004 yılında sinema sahnesine döndü. Şarkı, Cantrell'in Damageplan şarkıcısı Patrick Lachman ile[154] ana vokal paylaşmasını içeriyor ve bu filmin müziklerinde ve Damageplan'ın ilk albümü New Found Power'ın Japonca versiyonunda bir bonus parça olarak bulunabilir.[178]

Şubat 2017'de Cantrell, John Wick: Chapter 2'nin son şarkısı olan "A Job To Do" şarkısını çıkardı. Cantrell, sözleri Keanu Reeves'in ana rol karakteri açısından yazdı.[118] Cantrell bir açıklamasında şunları söyledi: " John Wick'i gerçekten çok sevmiştim ve Keanu'nun çalışmalarına her zaman hayran kaldım. İkinci film için bir şarkı oluşturma fırsatı doğduğunda, Tyler Bates ve ben karakter için bir tema şarkısı olan 'A Job To Do' yazıp kaydettik. Filmi izlemek için sabırsızlanıyorum! " .[179]

19 Temmuz 2018'de DC Comics'in çizgi romanı Dark Nights: Metal'in film müziği için " Setting Sun " şarkısını yayınladı. Şarkı dijital platformlarda single olarak yayınlandı.[180]

Tarzı

değiştir

Cantrell'in erken etkileri, Alice in Chains'in heavy metal tonlarının Seattle müzik sahnesinin grunge / alternatif rock odaklı arkadaşları arasında öne çıkmasını sağladı. Bununla birlikte, müzikal yelpazesi, solo ilk albümünde duyulduğu gibi blues ve country unsurlarına kadar uzanıyor. Cantrell'in gitar çalması, benzersiz wah pedalı ile bilinir.

Ekipman

değiştir

Cantrell en çok G&L Guitars'ın Rampage modelini çalarken görülmüştür. Cantrell ile en yakından tanımlanan iki model, 1980'lerde üretilen gitarlardır.[181] Akçaağaç gövdeli, akçaağaç boyunlu ve abanoz klavyeli. Köprü, 1980'lerde ve 90'larda yapılan aletlerde yaygın olarak görülen Floyd Rose tremolonun aksine bir Kahler Tremolo'dur .[182] Gitarlar, ses kontrolüne bağlı tek köprü humbucker özelliğine sahiptir.

G&L Guitars, iki Jerry Cantrell Signature gitarı genel halkın satışına sundu. İlki, Cantrell ile en yakın özdeşleşmiş enstrümana çok benzeyen bir Rampage modelidir. Bu model, Cantrell'in üst kısmına bantladığı mavi bir elbise giyen vintage bir pin-up kızı görüntüsüne sahip olduğu için "Mavi Elbise Rampage" olarak bilinir. onun ilk gitarıdır.[183] İkincisi, 'Superhawk' adlı bir gitardır.[184] Bu gitarda sabit bir köprü ve ek olarak bir boyun manyetik bulunur.[185]

Cantrell, " Man in the Box ",[186] " We Die Young ",[187] " Sea of Sorrow ",[188] " Grind ",[189] " Again " müzik videolarında orijinal "Blue Dress" gitarını kullandı.[190] Gitar, Singles filminde de izlenebilir.[191] 2011'de Cantrell, boynundan vücudun arkasına kadar uzanan ince bir çatlak nedeniyle gitarı emekliye ayırmak zorunda kaldığını açıkladı. Ondan önce, onsuz asla tura çıkmamıştı.[192]

İmzalı G&L Gitarları dışında, Cantrell ayrıca bir Telecaster,[193] bir Fender Standard Stratocaster Brown Sunburst,[194] bir Gibson Les Paul[195][196] en önemlisi meşale yanık izleri olan bir Ivory White Les Paul çalarken görülmüştür. Cantrell'in gitarın her yerinde yaptığı, Cantrell'in Alice in Chains albümlerinin hepsinde kullandığı gitar ve orijinal Blue Dress G&L çalarken görülür.[196][197] Ayrıca bir Gibson Custom Shop Jerry Cantrell SG,[196][198] 1952 Goldtop Les Paul,[199] Eddie Van Halen'den bir hediye olan Ernie Ball Music Man EVH gitarı var.[200]

Cantrell, kariyeri boyunca Bogner, Mesa Boogie ve Marshall tarafından yapılanlar gibi çeşitli amplifikatörler kullandı.[201] Son zamanlarda kendisi için Friedman Amplification tarafından yapılan 'JJ100' adlı bir amfi kullanıyor.[202]

2010 yılında Jim Dunlop, Cantrell'in ilk günlerinden beri kullandığı orijinal Jimi Hendrix Wah pedalına dayanan " JC95 Cantrell Signature Cry Baby ", Cantrell'in imzası olan Cry Baby wah pedalını[203][204] tanıttı.[205] " "Black Gives Way to Blue" " un sözleri pedalın taban plakasına basılmıştır.[203] 2013 yılında, The Devil Put Dinosaurs Here albümünün kapak resmi ve altta " Stone " un sözlerinin yer aldığı pedalın sınırlı bir baskısı siyah ve kırmızı olarak yayınlandı.[206][207] Ocak 2019'da Dunlop, Cantrell'in Coast Salish sanatçısı Joe Wilson tarafından yaratılan kabile orca dövmesine dayanan bir tasarıma ve alt plakadaki Alice in Chains şarkısı "Rainier Fog" un sözlerine dayanan pedalın yeni bir versiyonunu yayınladı.[208]

Gitarları

değiştir
  • 1984 G&L "No War" Rampage[196]
  • 1985 G&L "Blue Dress" Rampage[196]
  • Gibson Les Paul Custom[196]
  • Gibson Custom Shop Jerry Cantrell SG[196]
  • G&L Jerry Cantrell signature Rampage prototype[196]
  • Gibson Flying V 2018 Aged Cherry[209]

Amfileri

değiştir
  • Bogner Shiva[196]
  • Bogner Fish preamp[196]
  • 2 Friedman Amplification BE100 Brown Eye heads[196]
  • Friedman JJ-100 Jerry Cantrell Signature 100W Hand Wired Tube Guitar Head[210]

Efekt Cihazları

değiştir
  • Dunlop Jerry Cantrell signature Cry Baby wah[196]
  • MXR EVH117 Flanger[196]
  • MXR Bass Octave Deluxe[196]
  • MXR Smart Gate[196]
  • Xotic Effects AC Plus[196]
  • Eventide TimeFactor[196]
  • Boss CH-1 Super Chorus[196]
  • Boss CE-3 Chorus[196]
  • Ibanez TS808HW Tube Screamer[196]

Metal Müziğe Etkisi

değiştir

Cantrell, kuşağının en büyük rock gitaristlerinden biri olarak kabul edilir. Pantera ve Damageplan gitaristi Dimebag Darrell, 1995 yılında Guitar International'a verdiği bir röportajda Cantrell'in gitar çalışmasına olan hayranlığını ifade ederek, "Jerry Cantrell'in [Alice in Chains ' Dirt ] kaydına aldığı katmanlama ve dürüst his, bundan çok daha değerli beş milyon nota çalan biri ".[211]

Temmuz 2006'da, İngiliz hard rock / metal dergisi Metal Hammer, Cantrell'e Londra Astoria'da düzenlenen yıllık Metal Hammer Golden Gods Awards gösterisinde "Riff Lord" unvanını verdi.[15] Slash, James Hetfield ve Jimmy Page gibi birkaç ünlü sanatçıya karşı unvanı kazanmaktan heyecan duymuştu .[212]

2004 yılında Guitar World tarafından Tüm Zamanların En İyi 100 Heavy Metal Gitaristi arasında 38.[16] ve yine Guitar World tarafından 2012'de "Tüm Zamanların En İyi 100 Gitaristi" arasında 37. sırada yer almıştır.[17]

Ekim 2008'de Guitar World, Cantrell'in "Man In The Box" parçasında çaldığı solo "100 Greatest Guitar Solo" listesinde 77. sırada yer aldı.[18] Cantrell, Aralık 2008'de Envision Radio Networks'ün "Chop Shop" gitar şovunda "Tüm Zamanların En Komple En İyi 100 Gitar Oyuncusu" listesinde 98. sırada yer aldı.[213]

Elton John, Rolling Stone ile 2009 yılında yaptığı bir röportajda, bir süredir Cantrell'in hayranı olduğunu ve Cantrell'in isteği üzerine Alice in Chains'in " Black Gives Way to Blue " şarkısını çalma teklifine karşı koyamadığını belirtti.[214]

Guns N 'Roses gitaristi Slash, Epiphone.com ile 2010 yılında yaptığı röportajda Cantrell'in son 20 yılda çıkan en ilham verici gitaristlerden biri olduğunu belirtti.[215]

Slayer gitaristi Kerry King, Loudwire ile yaptığı beş temel gitar albümünü tartıştığı 2015 röportajında Cantrell hakkında şunları söyledi: Cantrell, Layne ile Dirt albümünde unutulmaz bir armonize vokal örneği sundular. Bu iki adam gerçekten işlerini çözdüler. Gitar açısından Jerry'nin çalması her zaman heyecan verici ve ilginçti. "Them Bones" ağır bir şarkı. Jerry'nin tonu çılgınca.Albümle aynı adı taşıyan Dirt, şarkının geri kalanı için ruh halini belirleyen gerçekten uğursuz bir girişe sahip. Bu kayıtta pek çok harika gitar riffi ve solo performansı var. Jerry gerçekten sağlam bir blues-rock gitaristi, onu dinlemek çok zevkli ve duygusal.

2016'da Blend Guitar, Cantrell'i "En İyi 10 Underrated Guitarist" listesinde 7. Sıraya koydu[216] ve Loudwire, "Tüm Zamanların En İyi 66 Hard Rock ve Metal Gitaristi" listesinde onu 38. sıraya yerleştirdi.[217]

Cantrell, 2018 yılında Ultimate Guitar'ın okuyucu anketinde "Yılın Gitaristi" seçildi.[218] Cantrell ve William DuVall, Total Guitar / MusicRadar'ın "şu anda dünyanın en iyi 15 rock gitaristi" anketinde de 10. sırada yer aldı.[219]

Müzik Dışı Girişimleri

değiştir

2009 ve 2010 yılları arasında Cantrell, Las Vegas'ta Anthrax gitaristi Scott Ian ile Dead Man's Hand adlı hard rock barın ortak sahibi oldu.[220][221]

2011 yılında, Cantrell Ulusal Uyuşturucu Mahkemesi Uzmanları Derneği NADCP için bir noktada göründü.[222]

2012'de, Cantrell'in sesi Seattle'daki Sea-Tac Havaalanı'nda bir sigara içme politikası reklamında yer aldı.[223]

18 Mayıs 2019 tarihinde, Cantrell, Shane Dax Taylor'ın yaklaşan bilimkurgu filmi, Salvage için filmin müziklerinin kompozisyonunda yardım edeceğini açıklandı.[224]

Cantrell, 17 Ocak 2020'de resmi olarak Gibson'a marka elçisi olarak katıldı.[225]

Solo albümleri

değiştir

Boggy Depot

  • Dickeye
  • Cut You In
  • My Song
  • Settling Down
  • Breaks My Back
  • Jesus Hands
  • Devil By His Side
  • Keep The Light On
  • Satisfy
  • Hurt A Long Time
  • Between
  • Cold Piece

Degradation Trip

  • Psychotic Break
  • Bargain Basement Howard Hughes
  • Anger Rising
  • Angel Eyes
  • Solitude
  • Mother's Spinning In Her Grave (Glass Dick Jones)
  • Hellbound
  • Give It A Name
  • Castaway
  • She Was My Girl
  • Chemical Tribe
  • Spiderbite
  • Locked On
  • Gone

Degradation Trip Volumes 1 & 2 Disc: 1

  • Psychotic Break
  • Basement Howard Hughes
  • Owned
  • Angel Eyes
  • Solitude
  • Mother's Spinning In Her Grave (Glass Dick Jones)
  • Hellbound
  • Spiderbite
  • Pro False Idol
  • Feel The Void
  • Locked On
  • Gone

Disc: 2

  • Castaway
  • Chemical Tribe
  • What It Takes
  • Dying Inside
  • Siddhartha
  • Hurts Don't It?
  • She Was My Girl
  • Pig Charmer
  • Anger Rising
  • S.O.S.

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Brown, Jake (1 Temmuz 2010). Alice in Chains: In the Studio. ISBN 9780983471646. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  2. ^ "March 18, 2009". Billboard. 18 Mart 2009. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  3. ^ Reed, Ryan (9 Mayıs 2016). "Alice in Chains Plot Headlining North American Tour". Rolling Stone. 20 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2016. 
  4. ^ McGovern, Kyle (28 Mayıs 2013). "Alice in Chains' Advice to Young Bands: 'Quit Now'". Spin. 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2015. 
  5. ^ Prato, Greg. "Jerry Cantrell - Music Biography, Credits and Discography". Allmusic. 15 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2012. 
  6. ^ "The Top 25 Modern Metal Guitarists #16: Jerry Cantrell". MetalSucks. 13 Mayıs 2011. 12 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017. 
  7. ^ Zaleski, Annie (28 Mayıs 2013). "Alice in Chains. The Devil Put Dinosaurs Here". The A.V. Club. June 7, 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013. 
  8. ^ Begrand, Adrien (16 Mart 2006). "Godsmack – The Other Side". Popmatters.com. 17 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2007. 
  9. ^ a b c d e "Interview Alice In Chains - Jerry Cantrell and Sean Kinney about Layne Staley". YouTube. 12 Ocak 2010. 7 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  10. ^ a b c d "Jerry Cantrell Recalls How Alice in Chains Developed Their Twin-Vocal Sound". Diffuser.fm. 25 Nisan 2017. 21 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  11. ^ "How Alice in Chains Found the Most Memorable Voice in Grunge". The Atlantic. 5 Nisan 2012. 9 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  12. ^ a b "Alice in Chains – Black Gives Way to Blue". Consequence of Sound. 29 Eylül 2009. 13 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  13. ^ "Alice In Chains - Black Gives Way To Blue". MusicFeeds. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  14. ^ "Album Review of Black Gives Way to Blue by Alice in Chains". Alternative Addiction. 25 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  15. ^ a b "Golden Gods Awards Winners". Metal Hammer Magazine. 9 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2006. 
  16. ^ a b "Guitar World's 100 Greatest Heavy Metal Guitarists of All Time". Blabbermouth. 23 Ocak 2004. 5 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2012. 
  17. ^ a b "The 100 Greatest Guitarists of All Time". Guitar World. 10 Ekim 2012. 25 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2012. 
  18. ^ a b "100 Greatest Guitar Solos". Guitar World. 30 Ekim 2008. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  19. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 55. ISBN 978-1250048073. 
  20. ^ "Kitsap County Auditor, Marriage Records, 1860-2014 - Jerry Fulton Cantrell - Gloria Jean Krumpos". Washington State Archives. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  21. ^ a b "Making music sees Cantrell through death and dark times". SeattlePi.com. 16 Mayıs 2002. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  22. ^ "Alice In Chains - Brother - Jerry Cantrell Builds A Bridge". U of Music. 10 Haziran 2016. 30 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  23. ^ "Alice in Chains - Live & Interview Paris 2009". YouTube. 8 Şubat 2010. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  24. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 61. ISBN 978-1250048073. 
  25. ^ "Jerry Cantrell In-Studio on Jonesy's Jukebox". YouTube. 4 Ekim 2016. 6 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  26. ^ "Jerry Cantrell". Geni.com. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  27. ^ a b c d e f g Wiederhorn (8 Şubat 1996). "Alice in Chains: To Hell and Back". Rolling Stone. 5 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2008. 
  28. ^ a b "Alice In Chains: the story behind Rooster". Team Rock. 15 Kasım 2006. 23 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2018. 
  29. ^ Liner notes, Dirt. Columbia. 1992.
  30. ^ a b c d Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 56. ISBN 978-1250048073. 
  31. ^ a b c d "Jerry Cantrell: All Secrets Known". The Skinny. 26 Ekim 2009. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  32. ^ a b Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 57. ISBN 978-1250048073. 
  33. ^ Farber (16 Haziran 2002). "Unchained melodies". Daily News. 4 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2011. 
  34. ^ a b c "Jerry Depot - Cantrell seeks out a solo identity on first tour away from Alice". The Seattle Post-Intelligencer. 30 Ekim 1998. 1 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2009. 
  35. ^ "Alumni: Jerry Cantrell - Bethel School District". Bethel School District. 21 Temmuz 2017. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  36. ^ a b Boş kaynak (yardım) 
  37. ^ "E3 VIP - Alice in Chains Jerry Cantrell Answers IGN Questions". YouTube. 12 Haziran 2013. 8 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2017. 
  38. ^ a b "Alice In Chains: The Gospel According To Jerry Cantrell". Louder Sound. 7 Kasım 2016. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  39. ^ a b c d Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. ss. 60-61. ISBN 978-1250048073. 
  40. ^ a b c d e Weingarten (Haziran 1998). "Unchained". Guitar World. 31 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2009. 
  41. ^ "Alice in Chains' Jerry Cantrell and Elton John on their 'Black Gives Way to Blue' collaboration". Entertainment Weekly. 1 Ekim 2009. 26 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2018. 
  42. ^ "No vivimos en el pasado". Mariskal Rock (İspanyolca). 30 Temmuz 2018. 24 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2018. 
  43. ^ "Trace The Bloodline: Jerry Cantrell Of Alice In Chains' Favourite Albums". The Quietus. 28 Haziran 2013. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2017. 
  44. ^ a b "Interview with Alice In Chains: The Return". The Aquarian. 8 Mart 2006. 5 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2017. 
  45. ^ "Jerry Cantrell talks 'Devils & Dinosaurs'". guitarplayer.com. 17 Nisan 2013. 3 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2013. 
  46. ^ a b "Jerry Cantrell discusses his songwriting style on 'Never Meet Your Heroes' with Scott Ian". SiriusXM. 2 Kasım 2016. 6 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2017. 
  47. ^ a b "Alice In Chains' Jerry Cantrell On His 'Sisters' In Heart & What Their Rock Hall Induction Means". radio.com. 16 Mayıs 2013. 2 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  48. ^ "Alice In Chains' Jerry Cantrell remembers Chris Cornell". YouTube. 14 Nisan 2018. 15 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2018. 
  49. ^ a b "Alice in Chains Guitarist Jerry Cantrell Remembers 'Dimebag' Darrell: 'He Was an Amazing Guitarist -- and an Even Better Person'". Billboard. 8 Aralık 2014. 9 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  50. ^ a b "Jerry Cantrell Remembers Pantera's Vinnie Paul: 'He Lived His Life Unapologetically'". Rolling Stone. 27 Haziran 2018. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  51. ^ "Jerry Cantrell: Facelift". Guitar World. 5 Ocak 2010. 2 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2017. 
  52. ^ "Interview: Vinnie Chas (Pretty Boy Floyd)". RockEyez. 7 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2017. 
  53. ^ Alice in Chains: The Untold Story. 4 Ağustos 2015. ISBN 9781466848399. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  54. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 59. ISBN 978-1250048073. 
  55. ^ a b "Interview: Jerry Cantrell Discusses Alice in Chain's 2009 Comeback, 'Black Gives Way to Blue'". Guitar World. 10 Ocak 2013. 2 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  56. ^ a b "Intimate interview with Alice in Chains". 20 Nisan 2017. 2 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  57. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 62. ISBN 978-1250048073. 
  58. ^ a b Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 67. ISBN 978-1250048073. 
  59. ^ "Layne Staley Interview Alice in Chains 1996 part 1 of 2". 13 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  60. ^ a b c "A Tour Of Seattle During The Glory Days Of Grunge". Uproxx. 9 Temmuz 2016. 2 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  61. ^ a b c d e f Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 68. ISBN 978-1250048073. 
  62. ^ "Alice in Chains: Through the Looking Glass". Rolling Stone. 26 Kasım 1992. 28 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  63. ^ "Diamond Lie Press Kit". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  64. ^ "Jerry Cantrell explains who is Alice and why is she in Chains". YouTube. 3 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  65. ^ Kleidermacher, Mordechai (Temmuz 1990). "Link With Brutality". Circus magazine. 
  66. ^ a b Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 110. ISBN 978-1250048073. 
  67. ^ a b c "Degradation Trip: An interview with Jerry Cantrell". PopMatters. 26 Aralık 2002. 24 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2017. 
  68. ^ a b "What The Hell Happened To… 03.31.08: Jerry Cantrell – Degradation Trip". 411mania.com. 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2015. 
  69. ^ "Alice In Chains – SAP". Discogs. 16 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. 
  70. ^ "Rock solid: Alice in Chains continues to pack a punch". The Morning Call. 15 Ağustos 2015. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  71. ^ "ALICE IN CHAINS Guitarist: We're Not Intending To Replace LAYNE STALEY". Blabbermouth. 1 Ocak 2009. 22 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  72. ^ Tim Karan, With Jar Of Flies, Alice In Chains unleashed an accidental masterpiece 18 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., A.V. Club, May 6, 2014.
  73. ^ "Go Ask Alice". Guitar World. Ocak 1996. 29 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2012.  See also: 1a 4 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 1b 28 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 2 20 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  74. ^ "ALICE IN CHAINS Interviewed By VOICE OF AMERICA". Blabbermouth.net. 28 Mayıs 2010. 30 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  75. ^ "Recording Industry Association of America". RIAA. 27 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2011. 
  76. ^ "American album certifications – Alice in Chains – Facelift". Recording Industry Association of America. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  77. ^ Liner notes, Facelift. Columbia. 1990.
  78. ^ New Music Preview: Alice in Chains. Spin. Ocak 1991. s. 37. 12 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2018. 
  79. ^ Morris (24 Ekim 1992). "Alice In Chains Album Races Into Top 10 Despite Bum Leg". Billboard. ss. 17 & 22. Erişim tarihi: 27 Mart 2018. 
  80. ^ "Gold & Platinum - RIAA". RIAA (İngilizce). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  81. ^ "Jerry Cantrell wrote Alice in Chains' "Would?" in tribute to Andrew Wood". 8 Temmuz 2017. 29 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  82. ^ "There's Sizzle In Summer Soundtracks". Billboard. 11 Temmuz 1992. s. 72. 20 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  83. ^ a b c "Alice in Chains - Chart History - Billboard 200". Billboard. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  84. ^ "American album certifications – Alice in Chains – Jar of Flies". Recording Industry Association of America. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  85. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 212. ISBN 978-1250048073. 
  86. ^ "Hearing From Alice After Quiet Year, Alice In Chains Hammers Out New Album With The Hard And Heavy Sound Fans Will Appreciate". The Spokesman-Review. 22 Kasım 1995. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2017. 
  87. ^ "Gold & Platinum RIAA – Alice in Chains (1995)". Recording Industry Association of America. 10 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  88. ^ a b c "Flashback: Alice in Chains Play Final Show With Layne Staley". Rolling Stone. 5 Nisan 2016. 12 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2017. 
  89. ^ a b Boş kaynak (yardım) 
  90. ^ "Alice in Chains Concert Chronology: MTV Unplugged Session". John Bacus. 11 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2007. 
  91. ^ a b Kitts (Ağustos 1996). "The Soft Parade". Guitar School. 8 (4). ss. 27-30. 
  92. ^ "Various – The Cable Guy (Original Motion Picture Soundtrack)". Discogs. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  93. ^ "The Cable Guy - 15th Anniversary Edition (Blu-ray)". DVD Talk. 18 Şubat 2011. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  94. ^ "Jerry Cantrell "Leave Me Alone" Chart History". Billboard. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  95. ^ "ALBUM REVIEWS / POP: 'Twisted Willie' Gives Nelson Grunge Honors Treatment". Los Angeles Times. 27 Ocak 1996. 12 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2017. 
  96. ^ "Jerry Cantrell Takes "Boggy Depot" Online". MTV.com. 30 Mart 1998. 14 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2014. 
  97. ^ "Next Stop, 'Boggy Depot'". Daily Dish. 30 Ocak 1998. 12 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2018. 
  98. ^ "Alice's Cantrell Steps Out With Solo Set on Columbia". Billboard. 7 Mart 1998. 
  99. ^ "Jerry Cantrell – Boggy Depot". Discogs. 19 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  100. ^ "Alice in Chains - Jerry Cantrell Phone Interview". 22 Temmuz 2007. 13 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  101. ^ "Jerry Cantrell - Cut You In". 4 Mart 2016. 29 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  102. ^ "Metallica Battles Bootleggers, Taps Jerry Cantrell And Days Of The New For Summer Tour". MTV News. 18 Mart 1998. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  103. ^ "Jerry Cantrell". Cleveland Scene. 26 Nisan 2001. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  104. ^ a b "Jerry Cantrell biography". Roadrunner Records. 8 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2006. 
  105. ^ "Flashback: Alice in Chains Play Final Show With Layne Staley". Rolling Stone. 5 Nisan 2016. 24 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2017. 
  106. ^ a b Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 280. ISBN 978-1250048073. 
  107. ^ "Jerry Cantrell at Showbox Comedy and Supper Club, Seattle, WA, USA". Setlist.fm. 17 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2018. 
  108. ^ "The Last Published Photos of Layne Staley Alive". Feel Numb. 5 Aralık 2010. 17 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2017. 
  109. ^ "Alice Chains' Jerry Cantrell at The Million Band March (2000)". YouTube. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2018. 
  110. ^ a b "Well Worth The Trip". Roadrunner Records UK. 24 Aralık 2002. 19 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2007. 
  111. ^ a b "'Spider-Man' Theme To Come Courtesy Of Aerosmith". MTV News. 8 Nisan 2002. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  112. ^ "Retail". Google Books. CMJ New Music Report. 16 Aralık 2002. Erişim tarihi: 4 Kasım 2017. 
  113. ^ "JERRY CANTRELL To Open For KID ROCK". Blabbermouth. 8 Nisan 2004. 27 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2017. 
  114. ^ "Former ALICE IN CHAINS Guitarist: 'You Can't Replace A Guy Like LAYNE STALEY'". Blabbermouth. 15 Haziran 2005. 28 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2018. 
  115. ^ "Chat with Jerry Cantrell - SportsNation - ESPN". ESPN.com. January 20, 2010. 25 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  116. ^ "Jerry Cantrell takes over the KLOS airwaves with Melissa Maxx PT 2". YouTube. 14 Kasım 2014. 7 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2017. 
  117. ^ "Jerry Cantrell Interview on Trunk Nation (08/21/2017) - Alice in Chains' new album solo album". YouTube. 15 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2017. 
  118. ^ a b "Jerry Cantrell Shares 'A Job To Do' From 'John Wick' Sequel". Billboard. 9 Şubat 2017. 18 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2017. 
  119. ^ "Margo Price Lights Up Raucous BMG Grammy Showcase". Variety. 7 Şubat 2019. 21 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  120. ^ "See Jerry Cantrell Play Alice in Chains Songs With Greg Puciato at Solo Show". Revolver Magazine. 7 Aralık 2019. 28 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  121. ^ "The most surreal experience of my life (so far). Singing in @jerrycantrell's band..." Instagram. 7 Aralık 2019. 
  122. ^ "Night 2 coming up About to throw down again with @tylerbates @gilsharone @terralopez @jameslomenzo @gregpuciato johnnyscaglione @jordanlewis @michaelrozon". Instagram. 7 Aralık 2019. 24 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  123. ^ "ALICE IN CHAINS' JERRY CANTRELL Is Working On New Solo Record". Blabbermouth. 16 Şubat 2020. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  124. ^ "Alice in Chains' Jerry Cantrell in the Studio for New Solo Album". Loudwire. 11 Mart 2020. 18 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  125. ^ "It's time to make the Raawwwkkk !!!". 11 Mart 2020. 
  126. ^ "Danzig – Danzig 5: Blackacidevil". Discogs. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2018. 
  127. ^ "Garage Inc". Metallica.com. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  128. ^ "Metal Church - Hanging in the Balance (album review)". Sputnikmusic. 6 Ekim 2010. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  129. ^ "Pigeonhed". Great Music Top. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  130. ^ "Jerry Cantrell, Bootsy Collins On Star-Studded Gov't Mule LP". MTV News. 29 Ocak 2001. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  131. ^ a b "Taking a Solo Trip". Metal-is.com. 14 Mayıs 2001. 6 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  132. ^ "Jupiters Darling". Artist Direct. 28 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. 
  133. ^ "Heart – Jupiters Darling". Discogs. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. 
  134. ^ "Former ALICE IN CHAINS Guitarist Laying Down Tracks For New OZZY OSBOURNE Album". Blabbermouth. 16 Ağustos 2004. 14 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  135. ^ a b "OZZY OSBOURNE: Recording Lineup For 'Under Covers' Disc Revealed". Blabbermouth. 16 Şubat 2005. 14 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  136. ^ "GLENN HUGHES' Cover Of LED ZEPPELIN's 'Misty Mountain Hop' Featured On Australian 'Divine' CD". Blabbermouth. 2 Mart 2007. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  137. ^ "Stevie Salas – The Sun And The Earth "The Essential Stevie Salas" Vol. 1". Discogs. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  138. ^ "Exclusive Interview: Shawnee Smith - SMITH AND PYLE". House of Horrors. 11 Ağustos 2008. 11 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2017. 
  139. ^ a b "INTERVIEW: Pearl Aday". I Heart Guitar. 30 Temmuz 2010. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  140. ^ "RICHIE KOTZEN To Release '24 Hours' in November". Blabbermouth. 30 Ağustos 2011. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  141. ^ "DUFF MCKAGAN To Release 'How To Be A Man' EP Featuring IZZY STRADLIN, JERRY CANTRELL". Blabbermouth. 29 Nisan 2015. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. 
  142. ^ "Duff McKagan – How To Be A Man". Discogs. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2017. 
  143. ^ "Alice In Chains' Jerry Cantrell Speaks About His Deftones Cameo, Chino Moreno Calls New Album "A Challenge"". Theprp.com. 26 Haziran 2015. 12 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2017. 
  144. ^ "Deftones - Phantom Bride Featuring Jerry Cantrell (Official Audio)". YouTube. 8 Nisan 2016. 6 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2017. 
  145. ^ "Pantera feat. Jerry Cantrell - Man In The Box/Ace of Spades (March 1, 1992, Seattle)". YouTube. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  146. ^ "Pantera Concert Setlist at Seattle Center Coliseum, Seattle on March 1, 1992". Setlist.fm. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  147. ^ "Pantera feat. Jerry Cantrell - Walk [LIVE] (February 6, 2001 - San Jose, California)". YouTube. 31 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  148. ^ "Metallica - [HD] For Whom The Bell Tolls (with Jerry Cantrell) (1994.08.09) Oklahoma City, USA". YouTube. 30 Ocak 2012. 16 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  149. ^ "Nickelback Concert Setlist at Skyreach Centre, Edmonton on January 25, 2002". Setlist.fm. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  150. ^ "JERRY CANTRELL Skips NICKELBACK/SALIVA Collaboration, MATT CAMERON Steps In". Blabbermouth. 27 Mart 2002. 28 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  151. ^ "SCOTT WEILAND, JERRY CANTRELL Jam With CAMP FREDDY: Photos Available". Blabbermouth. 21 Ekim 2005. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  152. ^ "CAMP FREDDY To Be Joined By JERRY CANTRELL, CHESTER BENNINGTON For New Year's Eve Gig". Blabbermouth. 18 Aralık 2006. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  153. ^ "CAMP FREDDY Joined By DEFTONES, ALICE IN CHAINS, RAGE AGAINST MACHINE Members". Blabbermouth.net. 23 Mayıs 2008. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  154. ^ a b c "Jerry Cantrell To Jam With Alice In Chains Bandmates". MTV. 8 Şubat 2004. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  155. ^ "FILTER Singer Jams With JERRY CANTRELL, CAMP FREDDY At SUNDANCE Festival". Blabbermouth. 23 Ocak 2004. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  156. ^ a b "JERRY CANTRELL, BILLY DUFFY Talk About Their Involvement In SWEET RELIEF". Blabbermouth. 8 Nisan 2004. 27 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2017. 
  157. ^ "Cantrell, Duffy Form Cardboard Vampyres". Glide Magazine. 18 Haziran 2004. 16 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2014. 
  158. ^ "Cardboard Vampyres Concert Setlists & Tour Dates". Setlist.fm. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  159. ^ "2006-06-11 Dublin, Ireland - Metallica". Metallica.com. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  160. ^ "Chris Cornell, Jerry Cantrell join Pearl Jam for impromptu grunge summit in L.A." Entertainment Weekly. 7 Ekim 2009. 5 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2017. 
  161. ^ "JERRY CANTRELL Joins PEARL JAM For 'Kick Out The Jams' At L.A. Concert". Blabbermouth. 8 Ekim 2009. 5 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2017. 
  162. ^ "Stone Temple Pilots - Sex Type Thing". 23 Mayıs 2010. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  163. ^ "ROB HALFORD, GLENN DANZIG, JERRY CANTRELL Perform With METALLICA At Third 30th-Anniversary Show". Blabbermouth. 10 Aralık 2011. 19 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  164. ^ "Jerry Cantrell & Somar Macek singing "Levon" (Elton John cover) [Seattle, May 12, 2012]". YouTube. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  165. ^ "Jerry Cantrell Performs With Duff McKagan's Walking Papers, Discusses Alice in Chains Album". Loudwire. 20 Aralık 2012. 26 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  166. ^ "Crazy On You - Heart - live 2013". YouTube. 24 Ekim 2013. 7 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 
  167. ^ "Quincy Jones, Heart honor Seattle roots at Rock Hall induction". The Seattle Times. 19 Nisan 2013. 29 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  168. ^ "Heart – "Barracuda" Live 2013 Rock Hall of Fame Induction Concert". YouTube. 16 Nisan 2015. 1 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. 
  169. ^ "Video: Alice In Chains' Jerry Cantrell Joins The Cult On Stage In Los Angeles". Blabbermouth. 24 Kasım 2015. 14 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  170. ^ "JERRY CANTRELL, SEBASTIAN BACH Perform With ROYAL MACHINES In Hollywood (Video)". Blabbermouth. 18 Aralık 2016. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  171. ^ "Steel Panther Concert Setlist at The Roxy, West Hollywood on March 13, 2017". Setlist.fm. 16 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  172. ^ "Members of Alice in Chains, Heart, Guns N' Roses More Lead 'Rock Against MS' Event in L.A." Loudwire. 28 Mart 2017. 19 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2018. 
  173. ^ "Founders Award 2017: The Doors - Museum of Pop Culture". MoPOP. 21 Aralık 2017. 24 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2017. 
  174. ^ a b "Jerry Cantrell singing The Doors (MoPOP's Founders Award - December 7, 2017)". YouTube. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2017. 
  175. ^ "THE HELLCAT SAINTS Supergroup Feat. ALICE IN CHAINS, THE CULT Members Added To 'Rhonda's Kiss' Benefit Concert". Blabbermouth. 28 Kasım 2017. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2017. 
  176. ^ "Jerry Cantrell will play a benefit concert with The Hellcat Saints at the Palladium on December 8th". 15 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  177. ^ "Chris Cornell's Passion Dominates Star-Studded Tribute Show". Rolling Stone. 17 Ocak 2019. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2019. 
  178. ^ "DAMAGEPLAN's Collaboration With JERRY CANTRELL Confirmed For 'Punisher' Soundtrack". Blabbermouth. 25 Şubat 2004. 27 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2017. 
  179. ^ "Listen To ALICE IN CHAINS Guitarist JERRY CANTRELL's New Solo Song 'A Job To Do'". Blabbermouth. 9 Şubat 2017. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  180. ^ "Hear Alice In Chains' Jerry Cantrell On New Song "Setting Sun" From New 'Dark Nights: Metal' Soundtrack". Theprp.com. 19 Temmuz 2018. 20 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  181. ^ "Jerry Cantrell's Guitars and Gear". GroundGuitar. 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  182. ^ "G&L Guitars Exclusive Interview with Jerry Cantrell". YouTube. 22 Nisan 2013. 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  183. ^ "Jerry Cantrell "Blue Dress" Rampage". G&L Musical Instruments. 5 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  184. ^ "Rampage™ Jerry Cantrell". 13 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2017. 
  185. ^ "Review: G&L Tribute Series Jerry Cantrell Signature Superhawk Guitar". 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  186. ^ "Alice In Chains - Man in the Box (Official Video)". YouTube. 27 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  187. ^ "Alice In Chains - We Die Young". YouTube. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2017. 
  188. ^ "Alice In Chains - Sea Of Sorrow". YouTube. 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  189. ^ "Alice In Chains - Grind". YouTube. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  190. ^ "Alice In Chains - Again". YouTube. 18 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  191. ^ "Alice in Chains - Would? [Singles Blu Ray Rip]". 29 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2017. 
  192. ^ "Dear Guitar Hero: Jerry Cantrell". Guitar World. 13 Haziran 2011. 30 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
  193. ^ "2018 Rock & Roll Hall of Fame Chris Cornell Tribute BLACK HOLE SUN by Ann Wilson/Jerry Cantrell". YouTube. 14 Nisan 2018. 16 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  194. ^ "Jerry Cantrell - Leave Me Alone". YouTube. 28 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  195. ^ "Jerry Cantrell's Gibson Les Paul Studio (Duplicate)". Equipboard. 4 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  196. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t "Interview: Jerry Cantrell - Playing Dumb". 22 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  197. ^ "Jerry Cantrell: Facelift". Guitar World. 5 Ocak 2010. 27 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  198. ^ "Man in the Box with Jerry Cantrell playing a Gibson SG. at the Gibson Summer Jam 2008. Nashville TN". YouTube. 13 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  199. ^ "The Making of Alice in Chains' Black Gives Way to Blue". Mix Online. 1 Eylül 2009. 8 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  200. ^ "Jerry Cantrell Shares The Tales Behind Some of The Most Treasured Pieces In His Arsenal". Guitar World. Haziran 2013. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  201. ^ "Rig Rundown - Alice in Chains' Jerry Cantrell". 28 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  202. ^ "JERRY CANTRELL SIGNATURE". 21 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  203. ^ a b "Jerry Cantrell Signature Crybaby Wah Pedal: First look". MusicRadar. 10 Şubat 2010. 27 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2017. 
  204. ^ "JC95 Cantrell Signature Cry Baby". YouTube. 6 Haziran 2011. 18 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2017. 
  205. ^ "Jerry Cantrell Alice In Chains". Guitar Player. 1 Şubat 2010. 29 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  206. ^ "Dunlop JC95SE Jerry Cantrell Special Edition Crybaby Wah". Sweetwater. 2013. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  207. ^ "Dunlop JC95SE Jerry Cantrell Limited Edition Cry Baby Wah Pedal Only 250 Were Made". Imgur. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2019. 
  208. ^ "Jerry Cantrell Cry Baby Wah JC95B". jimdunlop.com. 12 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2019. 
  209. ^ "Friedman Jerry Cantrell Signature 100W Hand Wired Tube Guitar Head". Equipboard. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  210. ^ "Jerry * Cantrell and Gibson Flying V 2018 Aged Cherry". Equipboard. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  211. ^ "Diamond "Dimebag" Darrell: The Pantera Interview". Guitar International. Eylül 1995. 11 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  212. ^ "TRIVIUM, IN FLAMES, OPETH Among METAL HAMMER GOLDEN GODS Nominees". Blabbermouth. 12 Nisan 2006. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  213. ^ "JIMMY PAGE, JIMI HENDRIX, EDDIE VAN HALEN, STEVE VAI Among 'Chop Shops Top Guitarists". Blabbermouth. 17 Aralık 2008. 3 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  214. ^ "Elton John Joins Alice in Chains' New Album to Honor Layne Staley". Rolling Stone. 11 Ağustos 2009. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2018. 
  215. ^ "An Interview With Slash". Epiphone. 14 Eylül 2010. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  216. ^ "Top 10 Underrated Guitarists". YouTube. 1 Nisan 2016. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2018. 
  217. ^ "The 66 Best Hard Rock Metal Guitarists of All Time". Loudwire. 13 Temmuz 2016. 22 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  218. ^ "UG Awards: Top 15 Guitarists of the Year". Ultimate Guitar. 24 Aralık 2018. 13 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2019. 
  219. ^ "The 15 best rock guitarists in the world right now". MusicRadar. 24 Aralık 2018. 13 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2019. 
  220. ^ "Jerry Cantrell And Scott Ian Open Las Vegas Bar!". Metal Hammer. 15 Ekim 2009. 9 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Aralık 2012. 
  221. ^ "Rock Royalty Night! - S1 E3 Poker Night Live!". YouTube. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  222. ^ "Rockstars All Rise to say No More..." YouTube. 6 Nisan 2011. 4 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  223. ^ "Jerry Cantrell Appears in Smoking Policy Ad at Sea-Tac Airport". Loudwire. 25 Ocak 2012. 22 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  224. ^ "Alice in Chains' Jerry Cantrell to Score Shane Dax Taylor's 'Salvage'". Film Music Reporter. 18 Mayıs 2019. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  225. ^ "NAMM 2020: Jerry Cantrell joins Gibson". Music Radar. 17 Ocak 2020. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerry_Cantrell&oldid=33955707" sayfasından alınmıştır