ข้ามไปเนื้อหา

ไรแบ็ก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Skip Sheffield)
ไรแบ็ก
ชื่อเกิดRyan Allen Reeves
เกิด (1981-11-10) พฤศจิกายน 10, 1981 (43 ปี)
Las Vegas, Nevada, U.S.
เว็บไซต์feedmemore.com
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนThe Big Guy[1]
Ryan Reeves[2]
Ryback[2]
Skip Sheffield
ส่วนสูง6 ฟุต 3 นิ้ว (191 เซนติเมตร)[3]
น้ำหนัก291 ปอนด์ (132 กิโลกรัม)[3]
มาจากCollege Station, Texas[3]
Las Vegas, Nevada[3]
Sin City[3]
ฝึกหัดโดยCatherine Quinn[2]
Bill DeMott[4]
Ohio Valley Wrestling[4]
Jody Hamilton
เปิดตัว2004

ไรแบ็ก แอลเลน รีฟส์ (Ryback Allen Reeves; 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1981(1981-11-10)) เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันเจ้าของวลี "Feed Me More" อดีตแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล และอดีตสมาชิกกลุ่มเดอะเน็กซัส เคยเข้าร่วมประกวดทัฟ อีนัฟซีซั่น4 และNXTซีซั่น1 และได้ร่วมฝึกทักษะมวยปล้ำกับค่ายต่างๆ รวมถึงFCWค่ายลูกของWWE

ชีวิตวัยเยาว์

[แก้]

รีฟส์เริ่มดูมวยปล้ำตอนอายุ 8 และได้รับอนุญาตให้สั่นกระดิ่งที่โลกสดมวยปล้ำเหตุการณ์สภาและเป็นผู้เข้าพักสั่นระฆังตอนอายุ 12[5][6] อยากที่จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพรีฟส์ เริ่มยกน้ำหนักที่อายุ 12 ปี เขาได้รับฉายา "Silverback" เป็นวัยรุ่นหลังจากที่เพื่อนในวัยเด็กพูดติดตลกว่าเขาคล้ายกับกอริลลาและต่อมานำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อวงของเขา รีฟส์เก่งเบสบอลและฟุตบอลขณะที่เข้าร่วมตะวันตกโรงเรียนมัธยมและ Palo Verde โรงเรียนมัธยม นอกจากนี้เขายังเล่นเบสบอลวิทยาลัยในช่วงปีแรกของเขาที่วิทยาลัยชุมชนในภาคใต้เนวาดา แต่ขาหักและจบลงที่ขาดหายไปสองฤดูกาล รีฟส์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเนวาดาลาสเวกัสและเข้าไปในโปรแกรมการจัดการออกกำลังกาย

ประวัติ

[แก้]

เขาเปิดตัวครั้งแรกในรอว์ 7 มิถุนายน 2010 เป็นสมาชิกกลุ่มเดอะเน็กซัสโดยรุมเล่นงานจอห์น ซีนา, ซีเอ็ม พังก์ และจัสติน โรเบิตส์โฆษกข้างเวที และทำลายโชว์[7] ในซัมเมอร์สแลม (2010) เน็กซัสได้แพ้ให้กับทีม WWE แบบ 7 ต่อ 7 คัดออก[8] ต่อมาไม่นานเขาได้รับอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้าจากการปล้ำในเฮาส์โชว์ที่เมืองฮาวาย จนต้องพักเป็นเวลายาวนาน และต้องออกจากกลุ่มเน็กซัส[9][10][11] ในสแมคดาวน์ 6 เมษายน 2012 เขาได้เปิดตัวในนามไรแบ็ก[12][13][14][15] ในช่วงท้ายของรอว์ 24 กันยายน แชมป์ WWE ซีเอ็ม พังก์ เดินกลับเข้าหลังเวทีไปพร้อมกับเข็มขัดแชมป์ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว และไปเล่นงานมิค โฟลีย์จนหมอบลงที่พื้น ก่อนเห็นไรแบ็กยืนจ้องอยู่[16] ในรอว์ 8 ตุลาคม ในแมตช์ไม่มีกฎกติการะหว่างพังก์กับวินซ์ แม็กแมน ไรแบ็กวิ่งออกมาช่วยวินซ์ ทำให้พังก์รีบหนีลงเวที แต่จอห์น ซีนาเข้ามาลากพังก์เหวี่ยงกลับขึ้นเวทีไปโดนไรแบ็กวิ่งมาลาเรียตเต็มๆและจะจับพังก์ใส่ Shell Shock แต่พังก์ดิ้นหลุดแล้วก็หยิบเข็มขัดหนีเข้าไปบนอัฒจรรย์ หลังแมตช์วินซ์ประกาศให้พังก์ตัดสินใจเอาว่าจะเจอกับไรแบ็กหรือซีนา ในเฮลอินเอเซล (2012) และถ้าไม่ตัดสินใจภายใน1สัปดาห์ วินซ์จะตัดสินใจให้เอง ในรอว์ 15 ตุลาคม พังก์ออกมาโม้จนวินซ์ทนไม่ไหว ออกมาประกาศว่าอุตส่าห์ให้โอกาสเลือกคู่ต่อสู้เองแล้วไม่เลือกซักที วินซ์จะเลือกให้เองในช่วงการเซ็นสัญญา และในช่วงการเซ็นสัญญาชิงแชมป์ WWE วินซ์ได้เลือกไรแบ็กให้ชิงแชมป์กับพังก์ พังก์เข้าไปท้าทายไรแบ็กหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ ไรแบ็กเลยจับหัวโขกโต๊ะ แล้วใส่ท่า Shell Shock ปิดรายการ[17] ในเฮลอินเอซล ไรแบ็กได้พ่ายแพ้เป็นครั้งแรกให้กับพังก์[18]

ปี 2013 ได้เปิดศึกกับเดอะชีลด์ ในรอว์ 4 กุมภาพันธ์ ซีนา,ไรแบ็กและเชมัสออกมาล้อมเดอะชีลด์เอาไว้ ทำให้เดอะชีลด์วิ่งหนีไปทางหลังเวที แต่แรนดี ออร์ตันนำทัพนักมวยปล้ำออกมาขวางเอาไว้ เดอะชีลด์เลยโดนทีมซีนาอัดจนน่วม ก่อนที่จะหนีไปทางอัฒจรรย์[19] ในรอว์ 11 กุมภาพันธ์ หลังจากไรแบ็ก,ซีนาและเชมัสเอาไมค์มาพูดโดยไรแบ็กบอกว่าเดอะชีลด์จะต้องตกเป็นเหยื่อของเขา คืนเดียวกันเดอะชีลด์ออกมาท้าทายกลุ่มของซีนา ปรากฏว่าไฟในสนามดับ แล้วกลุ่มของซีนาก็ออกมาไล่อัดเดอะชีลด์จนหนีกระเจิง ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013)ก็แพ้ให้เดอะชีลด์[20] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29แพ้ให้มาร์ก เฮนรี[21] ในรอว์คืนต่อมาหลังจากที่แชมป์ WWE จอห์น ซีนาชนะเคาท์เอาท์มาร์ก เฮนรี เฮนรีขึ้นมาอัดซีนาแล้วจับใส่ World Stornges Slam เฮนรีเอาเข็มขัดแชมป์มาชูเล่น แต่ไรแบ็กออกมาจัดการเฮนรีจนหนีไป ไรแบ็กฉลองกับซีนาบนเวทีแต่แล้วก็หักหลังซีนาก่อนจะจับใส่ Shellshocked จากนั้นก็เอาเข็มขัดมาชู และกลายมาเป็นฝ่ายอธรรม[22] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013)ได้ชิงแชมป์กับซีนาแบบลาสแมนสแตนดิ้ง ปรากฏว่าไม่มีคำตัดสิน โดยไรแบ็กจับซีนาพุ่งชนทะลุมินิตรอนเข้าไปนอนกองกันอยู่ข้างใน กรรมการเห็นท่าไม่ดีเลยยุติแมตช์[23] ในรอว์ 20 พฤษภาคม ไรแบ็กออกมายืนบนรถพยาบาล บอกว่าซีนาแม้จะเป็นแชมป์อยู่แต่ก็ต้องถูกหามออกไปจากสนาม ถึงแม้ว่ามันจะปฏิเสธที่จะขึ้นรถพยาบาล แต่คราวหน้ามันจะไม่มีทางปฏิเสธได้แน่นอน เพราะเขาจะท้าเจอกับซีนาแบบยัดรถพยาบาลในเพย์แบ็ค (2013)[24] ในรอว์ 27 พฤษภาคม ซีนาออกมาและบอกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเป็นแบบนรก3ขุม ทั้งคู่จะต้องปล้ำ3แมตช์ติดกัน จะมีกติกาเงื่อนไขพิเศษแตกต่างกันโดยมีลัมเบอร์แจ็ก, จับฟาดใส่โต๊ะ และจับใส่รถพยาบาล ผู้ที่ได้แชมป์จะต้องชนะ2ใน3แมตช์[25] สุดท้ายก็แพ้ให้ซีนา[26]

ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2013) แมตช์ระหว่างพอล เฮย์แมนและเคอร์ติส แอ็กเซลเจอกับซีเอ็ม พังก์ ไรแบ็กได้มาจับพังก์แบกไปอัดทะลุโต๊ะ จากนั้นก็ลากเฮย์แมนมากดชนะ[27] รอว์คืนถัดมา เฮย์แมนนั่งรถเข็นออกมาโดยมีไรแบ็กคอยรับใช้อย่างใกล้ชิด เฮย์แมนโม้ว่าเขาคือ "สุดยอดที่สุดในโลก" เพราะเขาชนะพังก์ ส่วนไรแบ็กก็บอกว่าเขาเกลียดพังก์ เพราะพังก์เป็นพวกอันธพาล เขาทนดูไม่ได้[28] ในรอว์ 30 กันยายน ไรแบ็กกับเฮย์แมนออกมาที่เวที และเฮย์แมนก็คุกเข่าลงเหมือนจะขอแต่งงาน ก่อนจะถามไรแบ็กว่าจะยอมมาเป็นพวกของเฮย์แมนมั้ย? เสียงเพลงของพังก์ดังขึ้น พังก์วิ่งออกมาแล้วแกล้งทำเป็นลื่นล้มบาดเจ็บ ต้องให้แพทย์เข้ามาดูอาการ ซึ่งตอนแรกเฮย์แมนก็เหมือนจะไม่หลงกลแต่สุดท้ายก็เดินมาดูพังก์ใกล้ๆแล้วก็โดนพังก์คว้าไม้เคนโด้ฟาดเข้าจนได้ แอ็กเซลวิ่งออกมาช่วยแต่ก็โดนไล่ฟาด จนไรแบ็กกับเฮย์แมนต้องหนีไป ปล่อยให้แอ็กเซลโดนฟาดยับเยินอยู่คนเดียว ในแบทเทิลกราวด์ (2013)แพ้ให้พังก์[29] ในเฮลอินเอเซล (2013) พังก์เอาชนะไรแบ็กกับเฮย์แมนไปได้ในแฮนดิแคป เฮลอินเอเซล และจบเรื่องราว[30] ต่อมาได้แทกทีมกับแอ็กเซลในชื่อทีมไรแบ็กเซล ในทีแอลซี (2013) ไรแบ็กเซลได้ปล้ำชิงแชมป์แท็กทีม WWE 4 เส้าคัดออก แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้[31] ก่อนเริ่มรายการเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30ไรแบ็กเซลได้ปล้ำชิงแชมป์แท็กทีม 4 เส้าแบบคัดออก แต่ก็ยังไม่สามารถคว้าแชมป์ได้[32] ในเดือนสิงหาคม 2014 ไรแบ็กได้ประกาศผ่านทวิตเตอร์ว่าเขาจะต้องหายไปจาก WWE สักระยะเพื่อไปสะสางปัญหาบาดเจ็บที่เรื้อรังมานาน

ในรอว์ 27 ตุลาคม ไรแบ็กได้รีเทิร์นกลับมาจากอาการบาดเจ็บออกมาขึ้นปล้ำท่ามกลางเสียงแฟนๆตะโกน Feed Me More! โดยแมตช์แรกเอาชนะโบ ดัลลัสไปได้อย่างรวดเร็วด้วยท่า Shellshocked ในรอว์ 10 พฤศจิกายน ไรแบ็กประกาศจะเข้าร่วมทีมดิออธอริตีเจอกับทีมซีนาในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2014) คืนเดียวกันได้มีแมตช์กับซีนาโดยไรแบ็กถูกปรับแพ้ฟาล์วเพราะเคนขึ้นมาทำร้ายซีนา หลังแมตช์ไรแบ็กไม่พอใจเลยมาผลักเคนและทำท่าจะมีเรื่องกัน เซท รอลลินส์จะขึ้นมาห้ามแต่โดนไรแบ็กต่อยร่วงไป ก่อนถูกเคนถีบกลิ้งตกเวทีไป จากนั้นทีมออธอริตีก็รุมกระทืบซีนา เชมัสกับบิ๊กโชว์ออกมาช่วยซีนา แต่คนน้อยกว่าเลยโดนรุมกระทืบซะเละ สุดท้ายไรแบ็กฟื้นขึ้นมาช่วยซีนาไล่อัดพวกออธอริตี ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ทีมซีนาสามารถเอาชนะทีมออธอริตีไปได้ ทำให้ออธอริตีต้องหมดอำนาจลง แต่ไม่นานออธอริตีก็ได้กลับมาจากคำสั่งของซีนา ต่อมาในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2015)ได้คว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลเป็นสมัยแรก และเป็นเข็มขัดเส้นแรกของเขาใน WWE[33] ในเดือนกรกฎาคม 2015 ไรแบ็กได้มีอาการติดเชื้อแบคทีเรียที่เข่าข้างขวา โชคดีที่การติดเชื้อนั้นถูกตรวจพบก่อนจะร้ายแรง ทำให้ต้องหายจากการปล้ำไปสักพัก ก่อนจะกลับมาในรอว์ 10 สิงหาคม[34] ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2015)เสียแชมป์ให้เควิน โอเวนส์[35] ไรแบ็กได้เป็นฝ่ายอธรรมและได้ชิงแชมป์ยูเอสกับคาลิสโตในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32แต่ไม่สำเร็จ ก่อนจะรีแมตช์ในเพย์แบ็ก (2016)แต่ก็แพ้อีกครั้งเป็นแมตช์สุดท้ายก่อนจะประกาศแยกทางกับ WWE ผ่านอินสตาแกรม[36]

แชมป์และรางวัล

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Facebook". Facebook. สืบค้นเมื่อ October 22, 2016.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "Ryback profile". Online World of Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 20, 2015. สืบค้นเมื่อ September 18, 2015.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 "Ryback bio". WWE. สืบค้นเมื่อ May 19, 2015.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Ryback " Wrestlers Database " CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database". www.cagematch.net. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  5. ↑ "'$1,000,000 Tough Enough' Begins Tonight!; New Reality Contest Starts Tonight on UPN's WWE SmackDown!". Business Wire. October 21, 2004.
  6. ↑ Ryback speaks out about his past: Raw, December 29, 2014
  7. ↑ Keller, Wade (7 June 2010). "WWE Raw results 6/7: Keller's ongoing live coverage of three-hour Viewers' Choice edition of Raw". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 8 June 2010.
  8. ↑ Plummer, Dale (15 August 2010). "Rumored return helps Team WWE fend off Nexus at SummerSlam". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-30. สืบค้นเมื่อ 2010-08-18. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  9. ↑ Gerweck, Steve (20 August 2010). "Update on Skip Sheffield and his in-ring status". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-24. สืบค้นเมื่อ 23 August 2010.
  10. ↑ "New update on Skip Sheffield". 10 June 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-13. สืบค้นเมื่อ 2014-07-10.
  11. ↑ Tedesco, Mike. "Skip Sheffield returns from injury at house show". สืบค้นเมื่อ 11 December 2012.
  12. ↑ "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 4/6: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Sheamus vs. Alberto Del Rio".
  13. ↑ Michael Burdick (6 April 2012). "Ryback Debut". WWE. สืบค้นเมื่อ 7 April 2012.
  14. ↑ "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 7/27: Complete coverage of the Friday show, including Fatal Four-Way to determine World Title #1 Contender".
  15. ↑ "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 8/3: Complete coverage of the Friday night show, including Alberto Del Rio vs. Randy Orton".
  16. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/24: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - Cena announcement, Lawler interview, latest on WWE Title picture".
  17. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 10/8: Complete coverage of live Raw - Cena returns, but McMahon dominates show".
  18. ↑ "WWE Champion CM Punk def. Ryback (Hell in a Cell Match)".
  19. ↑ "WWE Raw Report - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 2/4: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WWE explains many things, Punk-Jericho main event, Bruno HOF Video".
  20. ↑ "CALDWELL'S WWE ELIMINATION CHAMBER PPV RESULTS 2/17: Complete "virtual-time" coverage of Rock-Punk II, Elimination Chamber match, Shield beats Team Cena".
  21. ↑ "CALDWELL'S WWE WRESTLEMANIA 29 PPV RESULTS: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium - Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more".
  22. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/8: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WM29 fall-out, new World Champ, no Rock, Taker live, crowd takes over".
  23. ↑ "CALDWELL'S WWE EXTREME RULES PPV RESULTS 5/19 (Hour 3): Cena vs. Ryback starts third hour, Lesnar-Hunter cage match".
  24. ↑ "Raw results: Heyman's client list grows and Triple H suffers the consequences; The Shield stands tall in a six-man classic". สืบค้นเมื่อ 29 May 2013.
  25. ↑ "Raw results: "Hit Man" honored as Jericho plays Heyman, Axel rolls on and Ryback drags Cena to "Hell"". สืบค้นเมื่อ 29 May 2013.
  26. ↑ "CALDWELL'S WWE PAYBACK PPV RESULTS 6/16 (Hour 3): Cena vs. Ryback main event, Tag Title match".
  27. ↑ "Paul Heyman & Intercontinental Champion Curtis Axel def. CM Punk (No Disqualification Handicap Elimination Match)".
  28. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/16 (Hour 3): Bryan vs. Reigns main event, the locker room responds, "medical updates," Ryback explains why he saved Heyman, more".
  29. ↑ Caldwell, James (October 6, 2013). "Battleground PPV Results 10/6 (Hour 3): WWE Title match, power outage situation, Punk vs. Ryback". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 19, 2015.
  30. ↑ "CALDWELL'S WWE HIAC PPV RESULTS (Hour 2): Cena returns in World Title match, Punk vs. Ryback HIAC match".
  31. ↑ "CALDWELL'S WWE TLC PPV RESULTS 12/15: Live, in-person coverage of Cena vs. Orton unification match from Houston".
  32. ↑ Caldwell, James. "WrestleMania 30 PPV results (Pre-Show): Complete "virtual-time" coverage of Tag Title match, big face turn, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 10, 2014.
  33. ↑ Caldwell, James (May 31, 2015). "CALDWELL'S WWE E. CHAMBER PPV REPORT 5/31: Ongoing "virtual-time" coverage of WWE Title match, Cena vs. Owens, two Elimination Chamber matches, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 31, 2015.
  34. ↑ WWE.com staff. "Ryback sustains injury at Raw". wwe.com. สืบค้นเมื่อ 15 July 2015.
  35. ↑ http://www.wwe.com/shows/nightofchampions/2015/ryback-kevin-owens-27892646
  36. ↑ Caldwell, James (August 5, 2016). "Ryback announces WWE exit, reveals pro wrestling future". Pro Wrestling Torch. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-08. สืบค้นเมื่อ August 5, 2016.
  37. ↑ "Heroes & Legends Wrestling Fan Fest". heroesandlegendswrestling.com.
  38. ↑ Kreikenbohm, Philip. "HLW Heroes & Legends VII " Events Database " CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database". www.cagematch.net.
  39. ↑ "OVW Heavyweight Championship history". Ohio Valley Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 5, 2011. สืบค้นเมื่อ July 5, 2009.
  40. ↑ "Achievement Awards: Feud of the Year". Pro Wrestling Illustrated. January 10, 2011. สืบค้นเมื่อ January 15, 2011.
  41. ↑ "Achievement Awards: Most Hated". Pro Wrestling Illustrated. January 17, 2011. สืบค้นเมื่อ January 22, 2011.
  42. ↑ "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2013". Pro Wrestling Illustrated. The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ August 22, 2013.
  43. ↑ "RRW Feed Me More Tour 2018 - Wollongong " Events Database " CAGEMATCH - the Internet Wrestling Database".
  44. ↑ Herzog, Kenny (July 1, 2015). "WWE Wrestler of the Year (So Far): Kevin Owens". Rolling Stone. สืบค้นเมื่อ December 20, 2020.
  45. ↑ "Ryback's first Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 10, 2015.
  46. ↑ "Shows". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  47. ↑ "Raw: Dec. 17, 2012". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  48. ↑ "Raw". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  49. ↑ "Shows". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  50. ↑ "411MANIA – Ryback Wins WrestlePro Tag Team Title Last Night". สืบค้นเมื่อ October 22, 2016.
  51. ↑ Meltzer, Dave (January 23, 2013). "The 2012 Wrestling Observer Newsletter Annual Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California. ISSN 1083-9593. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 25, 2020. สืบค้นเมื่อ January 24, 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ไรแบ็ก
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ไรแบ็ก&oldid=11019353"