ข้ามไปเนื้อหา

โบอิง 747-400

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โบอิง 747-400

โบอิง 747-400 ของบริติชแอร์เวย์
ข้อมูลทั่วไป
บทบาทอากาศยานลำตัวกว้าง
ชาติกำเนิดสหรัฐ
บริษัทผู้ผลิตเครื่องบินพาณิชย์โบอิง
สถานะออกจากการผลิต, ในประจำการ
ผู้ใช้งานหลักลุฟต์ฮันซา
จำนวนที่ผลิต694 ลำ
ประวัติ
สร้างเมื่อรุ่นผู้โดยสาร: ค.ศ. 1988-2005
รุ่นขนส่งสินค้า: ค.ศ. 1993-2009
รุ่น Combi: ค.ศ. 1989-2002
เริ่มใช้งาน9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1989
โดยนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์
เที่ยวบินแรก29 เมษายน ค.ศ. 1988
พัฒนาจากโบอิง 747-300
สายการผลิตโบอิง YAL-1
โบอิง ดรีมลิฟเตอร์
พัฒนาเป็นโบอิง 747-8

โบอิง 747-400 เป็นเครื่องบินรุ่นรองล่าสุดของ โบอิง 747 ถูกแทนที่โดยโบอิง 747-8 ที่ปรับปรุงแล้ว ผลิตโดยฝ่ายผลิตเครื่องบินพาณิชย์โบอิง และเคยเป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดจนกระทั่งการให้บริการของแอร์บัส เอ 380

โบอิงเปิดตัว 747-400 อย่างเป็นทางการเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1985 โดยเครื่องบินลำแรกสร้างแล้วเสร็จเมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 1988 และเริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1988 จนกระทั่งในวันที่ 26 มกราคม ค.ศ. 1989 จึงได้มีการส่งมอบ 747-400 ลำแรกให้กับนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์[1] ทั้งนี้การผลิตเครื่องบินรุ่น 747-400 สิ้นสุดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 2007 พร้อมกับการยกเลิกคำสั่งซื้อของฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ (ซึ่งเปลี่ยนเป็นโบอิง777-300อีอาร์แทน) เครื่องลำสุดท้ายส่งมอบให้กับไชนาแอร์ไลน์ เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2005

รุ่น

[แก้]

747-400

[แก้]
โบอิง 747-400 ของเดลตาแอร์ไลน์

747-400 ขยายความกว้างของปีกอีก 2 เมตร (6 ฟุต) รวมถึงติดตั้งวิงเล็ตอีก 2 เมตร (6 ฟุต) เมื่อเทียบกับรุ่น -300 และยังขยายความยาวพื้นที่ของชั้นสองเพิ่มขึ้นด้วย ทั้งนี้แม้ว่าความยาวของปีกจะเพิ่ม แต่น้ำหนักของปีกลดลง เนื่องจากใช้วัสดุคอมโพสิตและอะลูมิเนียมอัลลอย

การผลิตของ 747-400 สิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 2007[2] โดยผู้สั่งซื้อลำสุดท้ายเป็นของไชน่าแอร์ไลน์เมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2003 และส่งมอบเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2007

747-400F

[แก้]
โบอิง 747-400เอฟ ของคาร์โกลักซ์

747-400เอฟ (Freighter; F) เป็นเครื่องบินขนส่งสินค้า ซึ่งใช้ลำตัวเครื่องจาก 747-200F และแตกต่างจาก -400 ที่เป็นเครื่องบินโดยสาร ตรงที่ความยาวของชั้นสองสั้นกว่าอย่างเห็นได้ชัด โดยเริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2536 และเริ่มให้บริการครั้งแรกโดยคาร์โกลักซ์ เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 และมีลูกค้าหลักอย่างโคเรียนแอร์, คาร์โกลักซ์, ไชน่าแอร์ไลน์, โพลาร์แอร์คาร์โก, นิปปอนคาร์โกแอร์ไลน์, สิงคโปร์แอร์ไลน์ และแอตลาสแอร์

ทั้งนี้กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา ได้สั่งซื้อ 747-400F ไป 7 ลำ และดัดแปลงใหม่เป็นเครื่องบิน Airborne Laser โดยติดตั้งเครื่องยิงแสงเลเซอร์ไว้ที่ปลายจมูกเครื่องบิน และให้ชื่อเรียกว่า โบอิง YAL-1A

747-400M

[แก้]

747-400เอ็ม (Combi; C) เป็นเครื่องบินผสมระหว่างเครื่องบินโดยสาร และเครื่องบินขนส่งสินค้า โดยมีประตูขนถ่ายสินค้าที่ด้านท้ายลำตัวเครื่อง -400M เริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 1989 และเริ่มให้บริการครั้งแรกโดยเคแอลเอ็ม เมื่อวันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 1989

747-400D

[แก้]

747-400ดี (Domestic; D) เป็นความต้องการพิเศษจากเจแปนแอร์ไลน์ ที่ต้องการให้บริการเที่ยวบินระยะสั้นภายในประเทศ โดยจัดผังที่นั่งใหม่ สามารถจุผู้โดยสารได้สูงสุด 568 ที่นั่งสำหรับการจัดแบบ 3 ชั้นบิน และ 660 ที่นั่งสำหรับการจัดแบบที่นั่งชั้นประหยัดเพียงอย่างเดียว โดย -400D จะไม่เพิ่มความยาวของปีกและวิงเล็ตเหมือนรุ่นอื่นๆ เพราะไม่มีความจำเป็นสำหรับเที่ยวบินระยะสั้น และมีจำนวนเที่ยวบินที่ขึ้นลงบ่อยครั้ง ทั้งนี้ -400D สามารถปรับเปลี่ยนให้รุ่นที่มีพิสัยบินระยะไกลได้เมื่อต้องการ

747-400ดี เริ่มทดสอบการบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ. 1991 และเริ่มให้บริการครั้งแรกโดยเจแปนแอร์ไลน์ เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ค.ศ. 1991

747-400ER

[แก้]

747-400อีอาร์ (Extended range; ER) เป็นรุ่นปรับปรุงให้มีพิสัยการบินมากกว่าเดิม 805 กิโลเมตร หรือสามารถบรรทุกสินค้าได้มากกว่าเดิม 6,800 กิโลกรัม และมีการตกแต่งภายในแบบเดียวกับโบอิง 777 ซึ่งรู้จักกันโดยทั่วไปว่า เป็นการตกแต่งที่เป็นสัญลักษณ์ของโบอิง (Boeing Signature Interior) พร้อมเพิ่มทางเลือกการเพิ่มขนาดถังเชื้อเพลิง 3,240 แกลลอน 1 หรือ 2 ถัง ไว้ในส่วนห้องเก็บสินค้าด้านหน้าอีกด้วย

747-400อีอาร์ เปิดตัวเมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2543 และส่งมอบครั้งแรกให้กับควอนตัสเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 2002

747-400ERF

[แก้]

747-400ERF เป็นรุ่นขนส่งสินค้าของ -400อีอาร์ โดยสามารถบรรทุกได้สูงสุด 112,760 กิโลกรัม (248,600 ปอนด์) มากกว่ารุ่น -400เอฟ อยู่ 9,980 กิโลกรัม (22,000 ปอนด์) ที่น้ำหนักสูงสุดเมื่อนำเครื่องขึ้นเท่ากัน ทั้งนี้ -400ERF มีพิสัยบินสูงสุด 9,200 กิโลเมตร ไกลกว่า -400F อยู่ประมาณ 525 กิโลเมตร ทั้งนี้รุ่นขนส่งสินค้าของ 747-8 จะสามารถบรรทุกสินค้าได้มากกว่า แต่มีพิสัยบินใกล้กว่า -400อีอาร์เอฟ

747-400BCF

[แก้]
โบอิง 747-400บีซีเอฟ ของการบินไทยคาร์โก้

747-400บีซีเอฟ (Boeing Converted Freighter; BCF) หรือเดิมคือ 747-400เอสเอฟ (Special Freighter; SF) เป็นรุ่นที่ปรับเปลี่ยนจากเครื่องบินโดยสาร 747-400 มาเป็นเครื่องบินขนส่งสินค้า โดยเริ่มโครงการนี้เมื่อปี 2004 และเครื่องลำแรกที่ได้ปรับเปลี่ยนแล้วส่งมอบให้กับคาเธย์แปซิฟิกคาร์โก เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม ค.ศ. 2005

747 LCF ดรีมลิฟเตอร์

[แก้]
บทความหลัก: โบอิง ดรีมลิฟเตอร์
โบอิง 747แอลซีเอฟ ดรีมลิฟเตอร์

747 แอลซีเอฟ ดรีมลิฟเตอร์ (Large Cargo Freighter; LCF) หรือ โบอิง ดรีมลิฟเตอร์ เป็นรุ่นดัดแปลงของเครื่องบิน 747-400 เป็นเครื่องบินขนส่งสินค้าขนาดใหญ่กว่าปกติ เพื่อใช้สำหรับการขนส่งชิ้นส่วนของโบอิง 787มายังโรงงานผลิตเครื่องบินที่เอเวอร์เร็ตต์ รัฐวอชิงตัน[3] ซึ่งช่วยย่นระยะเวลาการขนส่งชิ้นส่วนกว่าการขนส่งทางเรือ โดยลำตัวเครื่องบินของแอลซีเอฟจะคล้ายกับซุปเปอร์กัปปี และแอร์บัส เบลูกา ออกแบบโดยสำนักงานโบอิงที่มอสโก[4] โดยเครื่องรุ่นนี้จะให้บริการโดย เอเวอร์กรีนอินเตอร์เนชั่นเนลแอร์ไลน์ และโบอิงจะไม่ผลิตเครื่องรุ่นนี้ออกขายให้กับลูกค้ารายอื่น และโบอิงจะใช้สำหรับการขนส่งพิเศษของโบอิงเอง

ผู้ให้บริการ

[แก้]
บทความหลัก: รายชื่อผู้ให้บริการโบอิง 747

ณ เดือนมกราคม ค.ศ. 2023 มีเโบอิง 747-400 จำนวน 269 ลำให้บริการ โดยส่วนใหญ่เป็นรุ่นขนส่งสินค้า ผู้ให้บริการผู้โดยสารรายใหญ่ที่สุด ได้แก่แอทลัสแอร์ (35), คาลิตาแอร์ (24), ไชนาแอร์ไลน์คาร์โก้ (17), โรซิยะห์แอร์ไลน์ (9),และ ลุฟท์ฮันซ่า (8)

ผู้ให้บริการในอดีต

[แก้]

รายชื่อนี้ยังรวมถึงผู้ให้บริการที่ใช้เครื่องบินชั่วคราวนอกเหนือจากผู้ให้บริการหลัก:

ผู้ให้บริการทางการทหาร

การส่งมอบ

[แก้]
รุ่น รวม 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989
747-400 442 2 3 6 5 19 9 34 43 30 18 16 32 42 47 48 54 34
747-400D 19 2 1 6 8 2
747-400ER 6 3 3
747-400ERF 40 6 6 8 6 2 5 4 3
747-400F 126 2 8 8 8 9 7 6 15 12 15 10 8 4 3 5 4 2
747-400M 61 1 1 3 2 5 5 2 3 6 6 12 8 7
รวม 694 8 14 16 14 13 15 19 27 31 25 47 53 39 26 25 40 56 61 62 62 41

ข้อมูลจำเพาะ

[แก้]
รุ่น 747-400 747-400ER
นักบิน 2
ความจุผู้โดยสาร 416 (จัดแบบ 3 ชั้นบิน)
ความยาว 70.6 เมตร (231 ฟุต 10 นิ้ว)
ความกว้างของปีก 64.4 เมตร (211 ฟุต 5 นิ้ว)
ความสูง 19.4 เมตร (63 ฟุต 8 นิ้ว)
น้ำหนักบรรทุกเปล่า 178,756 กิโลกรัม
(393,263 ปอนด์)		 164,382 กิโลกรัม
(361,640 ปอนด์)
น้ำหนักสูงสุดเมื่อนำเครื่องขึ้น 396,890 กิโลกรัม
(875,000 ปอนด์)		 412,775 กิโลกรัม
(910,000 ปอนด์)
ความเร็วปกติ 0.85 มัค
(491 น็อต, 910 กม./ชม.)		 0.855 มัค
(493 น็อต, 913 กม./ชม.)
ความเร็วสูงสุด 0.92 มัค
(1,000 กม./ชม.)
พิสัยบิน เมื่อบรรทุกเต็มลำ 13,450 กิโลเมตร
(7,260 ไมล์ทะเล)		 14,205 กิโลเมตร
(7,670 ไมล์ทะเล)
ปริมาณเชื้อเพลิงสูงสุด 216,840 ลิตร (57,285 แกลลอน) 241,140 ลิตร (63,705 แกลลอน)
ปริมาณเชื้อเพลิง/พิสัยบิน เมื่อบรรทุกเต็มลำ 16.1 ลิตร/กิโลเมตร 17.0 ลิตร/กิโลเมตร
เครื่องยนต์ (4x) PW 4062
GE CF6-80C2B5F
RR RB211-524H		 PW 4062
GE CF6-80C2B5F
แรงผลักดัน (4x) 63,300 ปอนด์ฟอร์ซ PW
62,100 ปอนด์ฟอร์ซ GE
59,500 ปอนด์ฟอร์ซ RR		 63,300 ปอนด์ฟอร์ซ PW
62,100 ปอนด์ฟอร์ซ GE

แหล่งข้อมูล: [1], [2]

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน

[แก้]

รุ่นที่ใกล้เคียงกัน

[แก้]

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ ข้อมูลของรุ่น 747
  2. ↑ ข่าวการยกเลิกการผลิต 747-400 จาก Seattlepi.com เมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2550
  3. ↑ โบอิงขนส่งปีกของ 787 โดย 747LCF จากเว็บไซต์โบอิง เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2550
  4. ↑ การพัฒนาของโบอิง 747LCF จากเว็บไซ์โบอิง เมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548
  5. ↑ simpleflying.com - End Of The Road: Air India's Boeing 747s Deregistered By Regulator 28 April 2022
  6. ↑ "United Airlines Fleet". สืบค้นเมื่อ September 14, 2022.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  7. ↑ Schmidt, Ron. "Airborne Laser (ABL)". www.thelivingmoon.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 20, 2016. สืบค้นเมื่อ October 10, 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โบอิง 747
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โบอิง_747-400&oldid=11682311"