ข้ามไปเนื้อหา

โคโกะกุ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

โคโคะกุ (ญี่ปุ่น: 興国โรมาจิ: 'Kōkoku') เป็นศักราชญี่ปุ่นในสมัยที่ญี่ปุ่นมีจักรพรรดิอยู่สององค์ซึ่งแบ่งเป็นราชสำนักเหนือ-ใต้ ยุคนี้อยู่หลังศักราชเอ็งเง็งและอยู่ก่อนศักราชโชเฮ กินเวลาตั้งแต่เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1340 ถึง เดือนมกราคม ค.ศ. 1346 โดยจักรพรรดิแห่งราชสำนักเหนือประทับอยู่ที่นครเคียวโตะ ตรงกับรัชสมัยจักรพรรดิโคเมียวและจักรพรรดิโกะ-โคงง ส่วนจักรพรรดิแห่งราชสำนักใต้ประทับอยู่ในเมืองโยะชิโนะ ตรงกับรัชสมัยจักรพรรดิโกะ-มุระกะมิ

ในยุคเมจิได้มีการกำหนดกฎมณเฑียรบาลขึ้นเมื่อวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1911 โดยกำหนดให้ผู้ที่จะขึ้นเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นต้องเป็นทายาทสายตรงจากจักรพรรดิโกะ-ไดโงะซึ่งมาจากราชสำนักเหนือ แทนที่จะเป็นทายาทของจักรพรรดิโกะ-มุระกะมิซึ่งมากจากราชสำนักใต้อันถูกเนรเทศให้ไปประทับยังเมืองโยะชิโนะใกล้กับนครนะระ

ตารางเทียบศักราช

[แก้]
โคโคะคุ 1 2 3 4 5 6 7
ค.ศ. 1340 1341 1342 1343 1344 1345 1346
พ.ศ. 1883 1884 1885 1886 1887 1888 1889


ก่อนหน้า โคโกะกุ ถัดไป
เอ็นเง็ง ศักราชของญี่ปุ่น
ราชสำนักใต้

(ค.ศ. 1340 – 1346)
โชเฮ