โคซินกา

	โคซินกา
อักษรจีนตัวเต็ม	國姓爺
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Kok-sèng-iâ; Kok-sìⁿ-iâ
ความหมายตามตัวอักษร	เจ้าแห่งราชสกุล
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Guóxìngyé
จู้อิน	ㄍㄨㄛˊㄒㄧㄥˋㄧㄝˊ
เวด-ไจลส์	Kuo-hsing-yeh
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Kok-sèng-iâ; Kok-sìⁿ-iâ
ไถหลัว	Kok-sìng-iâ
เจิ้ง เฉิงกง
อักษรจีนตัวเต็ม	鄭成功
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Tīⁿ Sêng-kong
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Zhèng Chénggōng
จู้อิน	ㄓㄥˋ ㄔㄥˊㄍㄨㄥ
เวด-ไจลส์	Cheng Ch'eng-kung
ภาษาฮากกา
อักษรโรมัน	Tshàng Sṳ̀n-Kûng
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Tīⁿ Sêng-kong
ไถหลัว	Tēnn Sîng-kong
เจิ่ง เซิน
อักษรจีนตัวเต็ม	鄭森
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Tīⁿ Sim
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Zhèng Sēn
จู้อิน	ㄓㄥˋㄙㄣ
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Tīⁿ Sim
ไถหลัว	Tēnn Sim

พระสมัญญานาม
	เฉาอู่หวัง (潮武王)

เจิ้ง เฉิงกง
鄭成功
เจิ้ง เฉิงกง; 鄭成功
	ภาพวาด The Portrait of Koxinga กลางคริสต์ศตวรรษที่ 17
เหยียนผิงหวัง
ครองราชย์	พฤษภาคมหรือมิถุนายน ค.ศ. 1655 – 23 มิถุนายน ค.ศ. 1662
ก่อนหน้า	ไม่มี
ถัดไป	เจิ้ง จิง; Zheng Xi (ในฐานะเจ้าแห่ง Tungtu)
ประสูติ	27 สิงหาคม ค.ศ. 1624; ฮิราโดะ แคว้นฮิเซ็ง ประเทศญี่ปุ่น; เจิ้ง เซิน
สวรรคต	23 มิถุนายน ค.ศ. 1662 (37 ปี); อานผิง ราชอาณาจักรตงหนิง
ฝังพระศพ	สุสานเจิ้ง เฉิงกง (鄭成功墓; ปัจจุบันอยู่ที่หนานอาน เฉวียนโจว มณฑลฝูเจี้ยน)
คู่อภิเษก	ต๋ง โหย่ว เฉาอู่หวัง
พระราชบุตร	เจิ้ง จิงและบุตรชาย 9 คน; บุตรสาว 4 คน
พระสมัญญานาม
	เฉาอู่หวัง (潮武王)
ราชวงศ์	โคซินกา
ราชวงศ์	ตงหนิง
พระราชบิดา	เจิ้ง จือหลง
พระราชมารดา	ทางาวะ มัตสึ

เจิ้ง เฉิงกง เหยียนผิงหวัง (จีน: 鄭成功; พินอิน: Zhèng Chénggōng; เป่อ่วยยี: Tīⁿ Sêng-kong; 27 สิงหาคม ค.ศ. 1624 – 23 มิถุนายน ค.ศ. 1662) รู้จักกันในต่างประเทศเป็น โคซินกา (อังกฤษ: Koxinga; จีน: 國姓爺; พินอิน: Guóxìngyé; เป่อ่วยยี: Kok-sèng-iâ) เป็นนายพลราชวงศ์หมิงใต้ผู้ต้านทานการพิชิตหมิงของชิงในคริสต์ศตวรรษที่ 17 โดยต่อสู้ในพื้นที่ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของจีน

ใน ค.ศ. 1661 โคซินกาเอาชนะด่านหน้าดัตช์ในไต้หวัน^[2]^[3] และสถาปนาเขตปกครองของเจิ้งในนามราชวงศ์หมิงเมื่อ ค.ศ. 1661 ถึง 1683

ชีวประวัติ

ชีวิตช่วงต้น

เจิ้ง เฉิงกงเกิดเมื่อ ค.ศ. 1624 ที่ฮิราโดะ แคว้นฮิเซ็ง ประเทศญี่ปุ่น จากเจิ้ง จือหลง^[4] พ่อค้าชาวจีน^[5] กับสตรีชาวญี่ปุ่น^[6] ที่รู้จักเฉพาะนามสกุล "ทางาวะ"^[7] ซึ่งอาจเป็นทางาวะ มัตสึ^[8] เขาเติบโตที่นั่นจนกระทั่งอายุ 7 ขวบด้วยชื่อญี่ปุ่นว่า ฟูกูมัตสึ (福松)^[9]^[10] แล้วย้ายไปมณฑลฝูเจี้ยนในประเทศจีนสมัยราชวงศ์หมิง^[11]

ใน ค.ศ. 1638 เจิ้งกลายเป็น ซิ่วไฉ (秀才, แปลว่า "ผู้สมัครที่ประสบความสำเร็จ") ในการสอบขุนนาง และกลายเป็นหนึ่งในสิบสอง หลิ่นช่านเชิง (廩膳生) แห่งหนานอาน ต่อมาใน ค.ศ. 1641 โคซินกาแต่งงานกับหลานสาวของ Dong Yangxian ผู้เป็น จิ้นชื่อ จากฮุ่ยอาน จากนั้นใน ค.ศ. 1644 โคซินกาศึกษาที่กั๋วจื่อเจี้ยน (มหาวิทยาลัยจักรวรรดิ) โดยพบกับนักวิชาการ เฉียน เชียนอี้ และกลายเป็นลูกศิษย์ของเขา^[12]^[13]

ภายใต้จักรพรรดิหลงอู่

เสียชีวิต

หลังเอาชนะพวกดัตช์ในไต้หวันเพียงไม่กี่เดือน โคซินกาเสียชีวิตจากโรคที่ไม่ระบุรายละเอียดในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1662 ด้วยอายุ 37 ปี บันทึกร่วมสมัยระบุว่า โรคลมแดดและอาการหนาวสั่นเป็นสาเหตุ และนักประวัติศาสตร์สมัยใหม่สงสัยว่าโรคมาลาเรียเป็นสาเหตุ ประวัติศาสตร์ราชวงศ์ชิงระบุว่าเขาเสียชีวิตอย่างบ้าคลั่งกะทันหันเมื่อขุนนางของเขาปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามคำสั่งให้ประหารชีวิตเจิ้ง จิง บุตรชายของตนที่ไปมีความสัมพันธ์กับพี่เลี้ยงเด็กของตนและตั้งครรภ์บุตรกับเธอ^[14] เจิ้ง จิงขึ้นครองราชย์ต่อจากพระราชบิดาในฐานะเหยียนผิงหวัง รอเบิร์ตส์ แอนโทนี นักประวัติศาสตร์ รายงานว่า "การเสียชีวิตของเจิ้ง เฉิงกงเป็นจุดเริ่มต้นของการเสื่อมถอยในโชคชะฅาของครอบครัว"^[15]

อ้างอิง

↑ Wills (1974), p. 28 และ Keene (1950), p. 46 ยอมรับว่านามสกุลภรรยาของเจิ้งคือ "ต่ง" (董) Clements (2004), p. 92 อย่างไรก็ตาม มีผู้อ้างว่าเธอมีชื่อว่า "Deng Cuiying". Chang (1995), p. 740 ระบุตนเองเป็น "Tung Ts'ui-ying" ซึ่งแปลงด้วยอักษรพินอินเป็น "Dong Cuiying"
↑ the London Times (26 November 1858). "The Pirates of the Chinese Seas". The New York Times.
↑ Andrade (2008).
↑ The China Review, Or, Notes and Queries on the Far East. "China Mail" Office. 1884. pp. 346–.
↑ THe Orient. Orient Publishing Company. 1950. p. 20.
↑ Marius B. Jansen (1992). China in the Tokugawa World. Harvard University Press. p. 26. ISBN 978-0-674-11753-2.
↑ Croizier (1977), p. 11; Keene (1950), p. 45.
↑ Andrade (2005), § 7.
↑ "1.鄭成功の足跡と鄭成功が結ぶ友好国" (ภาษาญี่ปุ่น). Tei-Sei-Kou Memorial Museum. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 August 2015. สืบค้นเมื่อ 24 October 2015.
↑ Ryōtarō Shiba (2007). The Tatar Whirlwind: A Novel of Seventeenth-century East Asia. Floating World Editions. p. 426. ISBN 978-1-891640-46-9.
↑ Andrade 2005.
↑ Croizier (1977), p. 12.
↑ Carioti, "The Zhengs' Maritime Power in the International Context of the 17th Century Far East Seas: The Rise of a 'Centralised Piratical Organisation' and Its Gradual Development into an Informal 'State'", p. 41, n. 29.
↑ Lian, Heng (1920). 臺灣通史 [The General History of Taiwan] (ภาษาจีน). OCLC 123362609.
↑ Antony, Robert (2003). Like Froth Floating on the Sea: The World of Pirates and Seafarers in Late Imperial South China. Institute of East Asian Studies, University of California, Berkeley. pp. 32–33. ISBN 9781557290786.

บรรณานุกรม

Andrade, Tonio (2005). "Chapter 10: The Beginning of the End". How Taiwan Became Chinese: Dutch, Spanish, and Han Colonization in the Seventeenth Century. Columbia University Press.
Andrade, Tonio (2008). How Taiwan Became Chinese. Columbia University Press. ISBN 9780231128551.
Andrade, Tonio (2011). Lost Colony: The Untold Story of China's First Great Victory over the West. Princeton, N.J.: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-14455-9.
Campbell, William (1903). Formosa under the Dutch: described from contemporary records, with explanatory notes and a bibliography of the island. London: Kegan Paul. ISBN 9789576380839. LCCN 04007338.
Chang, Hsiu-Jung (1995). The English factory in Taiwan, 1670–1685. Taipei, Taiwan: National Taiwan University. ISBN 9789579019873.
Chen, Fei (2018). "Loyalist, patriot, or colonizer? The three faces of Zheng Chenggong in Meiji Japan and late Qing China". Journal of Modern Chinese History. 12 (1): 22–44. doi:10.1080/17535654.2018.1466507. S2CID 149866041.
Clements, Jonathan (2004). Coxinga and the Fall of the Ming Dynasty. Stroud, Gloucestershire: Sutton. ISBN 978-0-7509-3269-1.
Croizier, Ralph C. (1977). Koxinga and Chinese Nationalism History, Myth, and the Hero. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-50566-7.
Davidson, James W. (1903). "Chapter IV: The Kingdom of Koxinga: 1662–1683". The Island of Formosa, Past and Present : history, people, resources, and commercial prospects : tea, camphor, sugar, gold, coal, sulphur, economical plants, and other productions. London and New York: Macmillan. OCLC 1887893. OL 6931635M.
Keene, Donald (1950). The Battles of Coxinga: Chikamatsu's Puppet Play, Its Background and Importance. London: Taylor’s Foreign Press.
Meij, Philip. Daghregister van Philip Meij: Het naervolgende sijnde 't geene per memorie onthouden van 't gepasseerde in 't geweldigh overvallen des Chinesen mandorijns Cocxinja op Formosa en geduijrende ons gevanckenis, beginnende 30 April 1661 en eijndigende 4 Februarij 1662. Dutch National Archive, VOC 1238: 848–914.
Paske-Smith, M. Western Barbarians in Japan and Formosa in Tokugawa Days, 1603–1868. New York: Paragon Book Reprint Corp., 1968.
Wang Chong (2008). Interpreting Zheng Chenggong: The Politics of Dramatizing a Historical Figure in Japan, China, and Taiwan (1700–1963) (ภาษาเยอรมัน). VDM Verlag Dr. Müller. ISBN 978-3-639-09266-0.
Struve, Lynn A. (1984). The Southern Ming 1644–1662. New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0-300-03057-0.
Struve, Lynn A. (1993). Voices from the Ming-Qing Cataclysm: China in Tiger's Jaws. New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0-300-07553-3.
Tsai, Shih-shan Henry (2009). "Chapter 2: Taiwan's Seventeenth-Century Rulers: The Dutch, the Spaniards, and Koxinga". Maritime Taiwan: Historical Encounters with the East and the West. M.E. Sharpe. pp. 19–45. ISBN 978-0-7656-2328-7.
Mote, Frederick W.; Twitchett, Denis C., บ.ก. (1988). The Cambridge History of China: Volume 7, The Ming Dynasty 1368–1644. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-24332-2. OCLC 461974161.
Wills, John E. Jr. (1974). Pepper, Guns, and Parleys: The Dutch East India Company and China, 1622–1681. Cambridge: Harvard University Press. OCLC 122361616.
Wills, John E. Jr (1994). Mountain of Fame: Portraits in Chinese History. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-05542-8.
Xing Hang (5 January 2016). Conflict and Commerce in Maritime East Asia: The Zheng Family and the Shaping of the Modern World, c.1620–1720. Cambridge University Press. ISBN 978-1-316-45384-1.
Hummel, Arthur W. Sr., บ.ก. (1943). "Chêng Ch'êng-kung" . Eminent Chinese of the Ch'ing Period. United States Government Printing Office.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Koxinga
วิกิคำคม มีคำคมที่กล่าวโดย หรือเกี่ยวกับ โคซินกา

[1] Wills (1974), p. 28 และ Keene (1950), p. 46 ยอมรับว่านามสกุลภรรยาของเจิ้งคือ "ต่ง" (董) Clements (2004), p. 92 อย่างไรก็ตาม มีผู้อ้างว่าเธอมีชื่อว่า "Deng Cuiying". Chang (1995), p. 740 ระบุตนเองเป็น "Tung Ts'ui-ying" ซึ่งแปลงด้วยอักษรพินอินเป็น "Dong Cuiying"

[2] the London Times (26 November 1858). "The Pirates of the Chinese Seas". The New York Times.

[FOOTNOTEAndrade2008-3] Andrade (2008).

[4] The China Review, Or, Notes and Queries on the Far East. "China Mail" Office. 1884. pp. 346–.

[5] THe Orient. Orient Publishing Company. 1950. p. 20.

[6] Marius B. Jansen (1992). China in the Tokugawa World. Harvard University Press. p. 26. ISBN 978-0-674-11753-2.

[7] Croizier (1977), p. 11; Keene (1950), p. 45.

[FOOTNOTEAndrade2005§&nbsp;7-8] Andrade (2005), § 7.

[hirado-net-9] "1.鄭成功の足跡と鄭成功が結ぶ友好国" (ภาษาญี่ปุ่น). Tei-Sei-Kou Memorial Museum. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 August 2015. สืบค้นเมื่อ 24 October 2015.

[Shiba2007-10] Ryōtarō Shiba (2007). The Tatar Whirlwind: A Novel of Seventeenth-century East Asia. Floating World Editions. p. 426. ISBN 978-1-891640-46-9.

[FOOTNOTEAndrade2005-11] Andrade 2005.

[FOOTNOTECroizier197712-12] Croizier (1977), p. 12.

[13] Carioti, "The Zhengs' Maritime Power in the International Context of the 17th Century Far East Seas: The Rise of a 'Centralised Piratical Organisation' and Its Gradual Development into an Informal 'State'", p. 41, n. 29.

[14] Lian, Heng (1920). 臺灣通史 [The General History of Taiwan] (ภาษาจีน). OCLC 123362609.

[15] Antony, Robert (2003). Like Froth Floating on the Sea: The World of Pirates and Seafarers in Late Imperial South China. Institute of East Asian Studies, University of California, Berkeley. pp. 32–33. ISBN 9781557290786.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	FAST ISNI VIAF เวิลด์แคต
ประจำชาติ	นอร์เวย์ ฝรั่งเศส BnF data กาตาลุญญา เยอรมนี อิสราเอล สหรัฐ ญี่ปุ่น เช็กเกีย ออสเตรเลีย เนเธอร์แลนด์
ประชาชน	Trove
อื่น ๆ	SNAC IdRef