ข้ามไปเนื้อหา

ยฺเหวียน ฝู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ยฺเหวียน ฝู
袁福
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดไม่ทราบ
นครเต๋อหยาง มณฑลเสฉวน
เสียชีวิตไม่ทราบ
บุตรบุตรชายสองคน

ยฺเหวียน ฝู (ราว คริสต์ทศวรรษ 220–คริสต์ทศวรรษ 230) เป็นสมาชิกตระกูลอ้วน (袁 ยฺเหวียน) ในอำเภอเต๊กหยง ยฺเหวียน ฝูสมรสกับอ๋อง (王 หวาง) แห่งชนเผ่าท้องถิ่นในอำเภอเต๊กหยงและให้กำเนิดบุตรชายสองคน หลังจากที่อ๋องชนเผ่าเสียชีวิต ยฺเหวียน ฝูจึงห่วงใยบุตรชายของตนเป็นอย่างยิ่ง เมื่อครอบครัวตกยากจนลง ยฺเหวียน ฝูจึงถูกบังคับให้สมรสใหม่กับจาง เฟิ่ง (張奉) ยฺเหวียน ฝูต้องการสังหารจาง เฟิ่งในวันแรกของการมาเป็นภรรยา แต่เกรงว่าการกระทำเช่นนี้อาจนำมาซึ่งอันตรายและความอับอายแก่ครอบครัวของตน ยฺเหวียน ฝูจึงฆ่าตัวตายด้วยความโศกเศร้าอย่างมาก

ประวัติ

[แก้]

ยฺเหวียน ฝูเกิดที่อำเภอเต๊กหยง/ตกหยง (德陽縣 เต๋อหยางเซี่ยน) เมืองก๋งฮาน/เกงฮัน (廣漢郡 กว่างฮั่นจฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคือนครเต๋อหยาง มณฑลเสฉวน ยฺเหวียน ฝูเป็นภรรยาของอ๋อง (王 หวาง) แห่งชนเผ่าท้องถิ่นในอำเภอเต๊กหยง[1][a] ยฺเหวียน ฝูสมรสกับอ๋องชนเผ่าขณะมีอายุ 20 ปี (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก) หลังพ่อแม่สามีเสียชีวิต ยฺเหวียน ฝูยังต้องสูญเสียสามีและโศกเศร้าไปตลอดชีวิตที่เหลือ[2] ยฺเหวียน ฝูจึงละเว้นการสนทนาและการหัวเราะที่ไม่จำเป็น เลี้ยงดูบุตรชายทั้งสองด้วยความอุทิศตนอย่างบริสุทธิ์[3] เมื่ออาคนหนึ่งของยฺเหวียน ฝูยากจนลง ยฺเหวียน ฝูจึงถูกบังคับให้สมรสกับจาง เฟิ่งอย่างเป็นการลับ ในวันแรกที่ไปเป็นภรรยา ยฺเหวียน ฝูวางแผนจะสังหารจาง เฟิ่ง แต่กลัวว่าจะเป็นผลทำให้แม่ อา และบุตรที่กำพร้าบิดาของตนได้รับอันตราย นอกจากนี้ ความเกลียดชังนั้นอาจส่งผลกระทบต่อตระกูลของตนด้วย ยฺเหวียน ฝูจึงฆ่าตัวตายด้วยความรู้สึกเศร้าโศกเสียใจ[4] ฉาง ฉฺวี (常璩) ผู้เขียนถึงชีวประวัติยฺเหวียน ฝูในพงศาวดารหฺวาหยาง (หฺวาหยางกั๋วจื้อ) คร่ำครวญที่ความชอบธรรมของยฺเหวียน ฝูไม่คงอยู่[5]

ดูเพิ่ม

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ไท่ผิงยฺวี่หล่านอ้างจากอี้ปู้ฉีจิ้วจ๋าจี้ของตันซิ่ว

อ้างอิง

[แก้]
  1. (廣漢德陽王上妻者,同縣袁氏女也,名福。) อี้ปู้ฉีจิ้วจ๋าจี้ในไท่ผิงยฺวี่หล่าน
  2. (年二十適上。舅姑既沒,復遭上喪,) อี้ปู้ฉีจิ้วจ๋าจี้ในไท่ผิงยฺวี่หล่าน
  3. (悲傷感切,不妄言笑。有二子,養育遺孤,執心純篤。) อี้ปู้ฉีจิ้วจ๋าจี้ ในไท่ผิงยฺวี่หล่าน
  4. (及叔父湣其窮困,私以許張奉,掩迫合婚。其旦,計欲殺奉,恐禍及母、叔、孤兒,永弃死,仇必生,慷慨流涕,自殺而死。) อี้ปู้ฉีจิ้วจ๋าจี้ในไท่ผิงยฺวี่หล่าน
  5. (袁福,義不存生。袁福,亦德陽人,王上妻也。有二子。上以喪親過哀死,福哀感終身。父母欲改嫁,乃自殺。) หฺวาหยางกั๋วจื้อ เล่มที่ 10.

บรรณานุกรม

[แก้]