ยุทธการที่อ้วนเสีย (ค.ศ. 241)

	ยุทธการที่อ้วนเสีย
อักษรจีนตัวเต็ม	樊城之戰
อักษรจีนตัวย่อ	樊城之战
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Fánchéng Zhī Zhàn

ยุทธการที่อ้วนเสีย
	ส่วนหนึ่งของ สงครามในยุคสามก๊ก
วันที่	เมษายน – กรกฎาคม ค.ศ. 241
สถานที่	เขตฝานเฉิงและเขตเซียงโจว นครเซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน
ผล	วุยก๊กชนะ
คู่สงคราม
วุยก๊ก	ง่อก๊ก
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
สุมาอี้; เฮาจิด	จูเหียน; จูกัดกิ๋น
กำลัง
ไม่ทราบ	100,000
ความสูญเสีย
ไม่ทราบ	10,000

ยุทธการที่อ้วนเสีย (จีน: 樊城之戰) เป็นการรุกทางการทหารในปี ค.ศ. 241 โดยรัฐง่อก๊กต่อรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน การทัพริเริ่มโดยซุนกวนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐง่อก๊กเมื่อ 2 ปีหลังจากการสวรรคตของโจยอยจักรพรรดิลำดับที่สองของวุยก๊ก การทัพสิ้นสุดด้วยความพ่ายแพ้ของทัพง่อก๊ก

โหมโรง

ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 241 ซุนกวนเตรียมการเปิดศึกต่อรัฐวุยก๊ก อิน จ๋า (殷札) เจ้าเมืองง่อกุ๋น (吳郡 อู๋จฺวิ้น) แนะนำซุนกวนให้โจมตีวุยก๊กโดยประสานกับจ๊กก๊กที่เป็นรัฐพันธมิตรของง่อก๊ก ตามแผนที่อิน จ๋าเสนอ ทัพของจ๊กก๊กจะโจมตีวุยก๊กจากทางด้านตะวันตกของเตียงฮัน ส่วนทัพง่อก๊กจะโจมตีวุยก๊กสามทิศทาง ได้แก่ จูกัดกิ๋นและจูเหียนโจมตีซงหยง (襄陽 เซียงหยาง) ลกซุนโจมตีฉิวฉุน (壽春 โซ่วชุน; ปัจจุบันคืออำเภอโซ่ว มณฑลอานฮุย) ซุนกวนโจมตีแถบแม่น้ำห้วย (淮河 หฺวายเหอ) และเข้ามณฑลชีจิ๋ว อิน จ๋าอธิบายว่าการทัพที่ประสานงานกันเช่นนี้จะบั่นทอนการป้องกันของวุยก๊กลงเพราะวุยก๊กจะไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากสองแนวรบได้ อย่างไรก็ตาม ซุนกวนไม่ได้ปฏิบัติตามแผนของอิน จ๋า^[1]

ยุทธการ

ในช่วงระหว่างวันที่ 28 เมษายนถึง 27 พฤษภาคม ทัพง่อก๊กโจมตีวุยก๊กจากสี่ทิศทาง จวนจ๋องโจมตีอาณาบริเวณแถบแม่น้ำห้วยและปะทะกับทัพวุยก๊กที่เชฺว่เปย์ (芍陂; ทางใต้ของอำเภอโช่ว มณฑลอานฮุยในปัจจุบัน) จูกัดเก๊กโจมตีลู่อาน (六安) จูเหียนและซุน หลุน (孫倫) โจมตีอ้วนเสีย (樊城 ฝานเฉิง; ปัจจุบันคือเขตฝานเฉิง นครเซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์) จูกัดกิ๋นและเปาจิดโจมตีจาจง (柤中; อยู่ในนครเซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์ในปัจจุบัน)

เฮาจิด (胡質 หู จื้อ) ตอบสนองต่อการบุกของง่อก๊ก โดยนำกำลังทหารเกราะเบาจากมณฑลเกงจิ๋วไปเสริมกำลังให้กับอ้วนเสีย มีบางคนเตือนเฮาจิดว่าทัพง่อก๊กที่กำลังโจมตีอ้วนเสียมีจำนวนทหารเหนือกว่าและแนะนำให้หลีกเลี่ยงการปะทะ แต่เฮาจิดกล่าวว่า "การป้องกันที่อ้วนเสียนั้นอ่อนแอ เราควรรุดหน้าไปที่นั่นเพื่อเสริมกำลังพวกเขา มิฉะนั้นจะเกิดปัญหาใหญ่" กล่าวเช่นนั้นแล้วก็นำกองกำลังของตนไปยังอ้วนเสียและฟื้นฟูเสถียรภาพในอ้วนเสีย^[2]^[3]

ผลสืบเนื่อง

อ้างอิง

↑ (春，吳人將伐魏。零陵太守殷札言於吳主曰：「今天棄曹氏，喪誅累見，虎爭之際而幼童涖事。陛下身自御戎，取亂侮亡，宜滌荊、揚之地，舉強羸之數，使強者執戟，羸者轉運。西命益州，軍于隴右，授諸葛瑾、朱然大衆，直指襄陽，陸遜、朱桓別征壽春，大駕入淮陽，歷青、徐。襄陽、壽春，困於受敵，長安以西，務禦蜀軍，許、洛之衆，勢必分離，掎角並進，民必內應。將帥對向，或失便宜，一軍敗績，則三軍離心；便當秣馬脂車，陵蹈城邑，乘勝逐北，以定華夏。若不悉軍動衆，循前輕舉，則不足大用，易於屢退，民疲威消，時往力竭，非上策也。」吳主不能用。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 74.
↑ (夏，四月，吳全琮略淮南，決芍陂，諸葛恪攻六安，朱然圍樊，諸葛瑾攻柤中。征東將軍王淩、揚州刺史孫禮與全琮戰於芍陂，琮敗走。荊州刺史胡質以輕兵救樊，或曰：「賊盛，不可迫。」質曰：「樊城卑兵少，故當進軍為之外援，不然，危矣。」遂勒兵臨圍，城中乃安。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 74.
↑ (二年夏五月，吳將全琮寇芍陂，朱然、孫倫圍樊城，諸葛瑾、步騭掠柤中， ...) จิ้นชู เล่มที่ 1.

บรรณานุกรม

ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
ฝาน เสฺวียนหลิง (648). พงศาวดารราชวงศ์จิ้น (จิ้นชู).
ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.

[1] (春，吳人將伐魏。零陵太守殷札言於吳主曰：「今天棄曹氏，喪誅累見，虎爭之際而幼童涖事。陛下身自御戎，取亂侮亡，宜滌荊、揚之地，舉強羸之數，使強者執戟，羸者轉運。西命益州，軍于隴右，授諸葛瑾、朱然大衆，直指襄陽，陸遜、朱桓別征壽春，大駕入淮陽，歷青、徐。襄陽、壽春，困於受敵，長安以西，務禦蜀軍，許、洛之衆，勢必分離，掎角並進，民必內應。將帥對向，或失便宜，一軍敗績，則三軍離心；便當秣馬脂車，陵蹈城邑，乘勝逐北，以定華夏。若不悉軍動衆，循前輕舉，則不足大用，易於屢退，民疲威消，時往力竭，非上策也。」吳主不能用。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 74.

[2] (夏，四月，吳全琮略淮南，決芍陂，諸葛恪攻六安，朱然圍樊，諸葛瑾攻柤中。征東將軍王淩、揚州刺史孫禮與全琮戰於芍陂，琮敗走。荊州刺史胡質以輕兵救樊，或曰：「賊盛，不可迫。」質曰：「樊城卑兵少，故當進軍為之外援，不然，危矣。」遂勒兵臨圍，城中乃安。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 74.

[3] (二年夏五月，吳將全琮寇芍陂，朱然、孫倫圍樊城，諸葛瑾、步騭掠柤中， ...) จิ้นชู เล่มที่ 1.

[1]

[2]

[3]