การเป็นพิษจากสารหนู
| การเป็นพิษจากสารหนู | |
|---|---|
| ชื่ออื่น | Arsenic toxicity, arsenic overdose |
 | |
| พื้นที่ที่พบระดับสารหนูในน้ำบาดาลสูง | |
| สาขาวิชา | พิษวิทยา |
| อาการ | เฉียบพลัน: อาเจียน, ปวดท้อง, ท้องร่วง[1] เรื้อรัง: ผิวหนังหนาและเข้มขึ้น, มะเร็ง[1] |
| สาเหตุ | สารหนู[1] |
| วิธีวินิจฉัย | การตรวจปัสสาวะ, เลือดและเส้นผม[1] |
| การป้องกัน | การดื่มน้ำที่ไม่ปนเปื้อนสารหนู[1] |
| การรักษา | กรดไดเมอร์แคปโตซักซินิก, กรด 2,3-ไดเมอร์แคปโต-1-โพรเพนซัลโฟนิก[2] |
| ความชุก | >200 ล้านคน[3] |
การเป็นพิษจากสารหนู เป็นภาวะที่พบสารหนูในร่างกายสูงกว่าปกติ สารหนูจะยับยั้งการทำงานของเอนไซม์กว่า 200 ชนิดซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเมแทบอลิซึมและการสังเคราะห์-ฟื้นฟูดีเอ็นเอ[4] หากได้รับในชั่วเวลาอันสั้นจะทำให้อาเจียน ปวดท้อง ท้องร่วงและมีอาการผิดปกติทางสมอง ในขณะที่ระยะยาวจะทำให้ผิวหนังหนาและเข้ม ปวดท้อง ท้องร่วง เหน็บชา มีอาการผิดปกติทางหัวใจและมะเร็ง[1] สาเหตุทั่วไปของการได้รับสารหนูในปริมาณมากคือการดื่มน้ำที่ปนเปื้อน (ระดับแนะนำของสารหนูในน้ำดื่มคือต่ำกว่า 10–50 µg/L[1]) การทานยาแผนโบราณ การสูบบุหรี่และการใช้ยาฆ่าแมลง[1][3][5] การวินิจฉัยจะใช้การตรวจปัสสาวะ เลือดและเส้นผม
การรักษาพิษจากสารหนูจะใช้กรดไดเมอร์แคปโตซักซินิกและกรด 2,3-ไดเมอร์แคปโต-1-โพรเพนซัลโฟนิก[6] รวมถึงการชำระเลือดผ่านเยื่อ[7] การป้องกันทั่วไปคือการดื่มน้ำที่ไม่ปนเปื้อนสารหนู ซึ่งเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ประชาชนกว่า 200 ล้านคนทั่วโลกมีระดับสารหนูในร่างกายสูงกว่าปกติ พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากสารหนูมากที่สุดคือบังคลาเทศและเบงกอลตะวันตก[3] มนุษย์ทราบถึงพิษสารหนูมานานกว่าพันปีแล้ว ตามที่มีบันทึกใน Ebers Papyrus ของอียิปต์เมื่อ 1500 ปีก่อนคริสตกาล[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 Ratnaike, R N (1 July 2003). "Acute and chronic arsenic toxicity". Postgraduate Medical Journal. 79 (933): 391–396. doi:10.1136/pmj.79.933.391. PMC 1742758. PMID 12897217.
- ↑ Andersen, Ole; Aaseth, Jan (December 2016). "A review of pitfalls and progress in chelation treatment of metal poisonings". Journal of Trace Elements in Medicine and Biology. 38: 74–80. doi:10.1016/j.jtemb.2016.03.013. hdl:11250/2430866. PMID 27150911.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Naujokas, Marisa F.; Anderson, Beth; Ahsan, Habibul; Aposhian, H. Vasken; Graziano, Joseph H.; Thompson, Claudia; Suk, William A. (3 January 2013). "The Broad Scope of Health Effects from Chronic Arsenic Exposure: Update on a Worldwide Public Health Problem". Environmental Health Perspectives. 121 (3): 295–302. doi:10.1289/ehp.1205875. PMC 3621177. PMID 23458756.
- ↑ "Acute and chronic arsenic toxicity". Postgraduate Medical Journal. สืบค้นเมื่อ December 31, 2018.
- ↑ "Arsenic Poisoning". Healthline. สืบค้นเมื่อ December 31, 2018.
- ↑ "Chapter 4: Diagnosis and treatment of chronic arsenic poisoning" (PDF). World Health Organization. สืบค้นเมื่อ December 31, 2018.
- ↑ Vahidnia, A.; van der Voet, G.B.; de Wolff, F.A. (1 October 2007). "Arsenic neurotoxicity A review". Human & Experimental Toxicology. 26 (10): 823–832. doi:10.1177/0960327107084539. PMID 18025055.
- ↑ Howie, Frank (2013). Care and Conservation of Geological Material (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 135. ISBN 9781135385217. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-09-10.
 | บทความแพทยศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |