กลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิก
| กลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิก | |
|---|---|
| กลุ่มภาษาฟินนิก | |
| (เสนอ) | |
| กลุ่มเชื้อชาติ: | กลุ่มชนฟินนิก |
| ภูมิภาค: | ทางเหนือของเฟนโนสแคนเดีย, รัฐบอลติก, ภาคตะวันตกเฉียงใต้ ภาคตะวันออกเฉียงใต้ และเทือกเขายูรัลของรัสเซีย |
| การจําแนก ทางภาษาศาสตร์: | ยูรัล
|
| กลุ่มย่อย: | |
| กลอตโตลอก: | None |
 กลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิก | |
กลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิก (อังกฤษ: Finno-Permic languages) เป็นกลุ่มย่อยของตระกูลภาษายูรัล ที่ประกอบด้วยกลุ่มภาษาบอลติก-ฟินนิก กลุ่มภาษามอร์ดวินิก ภาษามารี กลุ่มภาษาซามี กลุ่มภาษาเปอร์มิก และภาษาสูญแล้วอีกจำนวนหนึ่ง คาดว่าภาษานี้แยกออกจากกลุ่มภาษาฟินโน-ยูกริก เมื่อราว 3,000–2,500 ปีก่อนคริสต์ศักราช จากนั้นจึงแยกออกเป็นกลุ่มภาษาเปอร์มิกและกลุ่มภาษาฟินโน-โวลกาอิกในราว 2,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช[1] ในปัจจุบันรายละเอียดของการจัดจำแนกภาษากลุ่มนี้ยังเป็นปัญหาอยู่[2][3]
คำว่ากลุ่มภาษาฟินนิกมักจะใช้เรียกกลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิกนี้[4][1] ด้วยความเชื่อที่ว่ากลุ่มภาษาเปอร์มิกมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับกลุ่มภาษาบอลติก-ฟินนิกมากกว่ากลุ่มภาษายูกริก ในขณะที่นักภาษาศาสตร์ชาวฟินแลนด์จะใช้คำว่ากลุ่มภาษาฟินนิกเมื่อกล่าวถึงกลุ่มภาษาบอลติก-ฟินนิก[5]
กลุ่มภาษาย่อย
[แก้]นักวิชาการจัดกลุ่มภาษาย่อยของกลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิกไว้ต่างกัน โดยในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 การจัดอันดับส่วนใหญ่จัดแยกเป็นเปอร์มิกกับฟินโน-โวลกาอิก จากนั้นในคริสต์ศตวรรษที่ 21 Salminen ปฏิเสธแนวคิดฟินโน-เปอร์มิกและฟินโน-โวลกาอิกทั้งหมด[6] ส่วนการจัดแบบอื่นแบ่งกลุ่มภาษาฟินโน-เปอร์มิกออกเป็น 5 สาขา ดังนี้
| Janhunen (2009)[7] | Häkkinen (2007)[8] | Lehtinen (2007)[9] | Michalove (2002)[10] | Kulonen (2002)[11] |
|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Taagepera, Rein (1999). The Finno-Ugric republics and the Russian state. pp. 32–33. ISBN 0-415-91977-0.
- ↑ Salminen, Tapani (2002). "Problems in the taxonomy of the Uralic languages in the light of modern comparative studies".
- ↑ Aikio, Ante (2019). "Proto-Uralic". ใน Bakró-Nagy, Marianne; Laakso, Johanna; Skribnik, Elena (บ.ก.). Oxford Guide to the Uralic Languages. Oxford, UK: Oxford University Press. pp. 1–4.
- ↑ "Finno-Ugric languages". Encyclopædia Britannica Online. 2013.
- ↑ See "The Finnic languages" by Johanna Laakso in The Circum-Baltic languages: typology and contact, p. 180.
- ↑ Salminen, Tapani (2007). "Europe and North Asia". ใน Christopher Moseley (บ.ก.). Encyclopedia of the world's endangered languages. London: Routlegde. pp. 211–280.
- ↑ Janhunen, Juha (2009). "Proto-Uralic—what, where and when?" (PDF). ใน Jussi Ylikoski (บ.ก.). The Quasquicentennial of the Finno-Ugrian Society. Suomalais-Ugrilaisen Seuran Toimituksia 258. Helsinki: Société Finno-Ougrienne. ISBN 978-952-5667-11-0. ISSN 0355-0230.
- ↑ Jaakko, Häkkinen (2007). Kantauralin murteutuminen vokaalivastaavuuksien valossa (วิทยานิพนธ์ Master's) (ภาษาฟินแลนด์). Helsingfors universitet. hdl:10138/19684. แม่แบบ:URN.
- ↑ Lehtinen, Tapani (2007). Kielen vuosituhannet. Tietolipas. Vol. 215. Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. ISBN 978-951-746-896-1.
- ↑ Michalove, Peter A. (2002) The Classification of the Uralic Languages: Lexical Evidence from Finno-Ugric. In: Finnisch-Ugrische Forschungen, vol. 57
- ↑ Kulonen, Ulla-Maija (2002). "Kielitiede ja suomen väestön juuret". ใน Grünthal, Riho (บ.ก.). Ennen, muinoin. Miten menneisyyttämme tutkitaan. Tietolipas. Vol. 180. Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. pp. 104–108. ISBN 978-951-746-332-4.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Abondolo, Daniel, บ.ก. (1998). The Uralic Languages. London and New York. ISBN 0-415-08198-X.