Jump to content

Шӯрбо

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод

Шӯрбо (форсӣ: شوربا) хӯроки обакӣ, ки аз гӯшт, сабзавот ва нахӯд пухта мешавад.

« Ба як табақи чӯбӣ шӯрбо меоварданд, аснофи буқулот дар он андохта.
»

Шӯрбо яке аз хӯрокҳои хеле пурғизо ва писандидаи мардуми тоҷик аст.

Навъҳои шӯрбо

[вироиш | вироиши манбаъ]

Навъҳои шӯрбо гуногунанд, ки аз як қисми танҳо номашон боқӣ мондаанд. Қисме дигари шӯрбоҳо то ба имрӯз дар тоҷикони манотиқи гуногуни Осиёи Марказӣ маъмул мебошанд. Номи шӯрбоҳои маъмулӣ инҳоянд:

Чи тавре ки аз номи шӯрбоҳо бармеояд, мардум номи онҳоро вобаста ба масолеҳаш (масалан, Нахӯдшӯрбо ё Каллапочашӯрбо) ва баъзан аз рӯйи тарзи пухтупаз (Хомшӯрбо) ё обҷӯшон ва Шӯрбои тагҷаз муносиб донистаанд.

Дӯлма як навъи таоми монанд ба шурбо аст. Вобаста ба масолеҳ дӯлмаҳо чанд хел мешаванд: карамдӯлма, қаламфурдӯлма, чарбудӯлма, бодинҷондӯлма ва ғайра.

  • Фарҳанги забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ. 2 П–Ҷ./Дар зери таҳрири М.Ш.Шукуров, В.А.Капранов, Р.Ҳошим, Н.А. Маъсумӣ. Ҷ. 2. – М: Советская Энциклопедия, 1969, - c. 609.
  • Шовалиева М. История кулинарной культуры таджикского народа. – Душанбе: Дониш, 2015.