Geld
 |
Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim. |
Geld (piyniōndz) – tŏwŏr wszeôbecnie używany za poszczodek umiany. Terŏzki używany je zaôbycz fiducjarny geld a kryptogeld.[1]
Gyszichta
[edytuj | edytuj zdrzōdło]Podug ekōnōmika Carla Mengera, byciŏ geldu idzie szukać we swobodnyj umianie miyndzy ludźmi. Ludzie coby se ulekszyć handel napoczli sprawiać dobra kere były snadne we umianie, bezto iże snadnij było znojść perzōnã kerõ by se sprawiyła take. Dobrami snadnymi we umianie były nojczyńścij dobra moc wertowne, snadne we transzporcie a stałe i możne do tajlowaniŏ na myńsze jydnostki - we Ojropie nojczyńścij za geld sużyły: gold abo strzybro, atoli we prekolumbjiskim Meksyku używano do tygo kakau a inkszych dobr snadnie dostympnych we Americe. Gold a strzybro szło przetopić na mince abo antabki, co było moc wŏżne dlŏ tajlowaniŏ a rachowaniŏ geldu.[1] Krōm mincōw a antabkōw goldu a strzybra, czynsto były używane banknoty, kere szło wymiynić na goldowe abo strzybrne (podug sztandardu geldu) mince a antabki, atoli po likwidacyji sztandardu goldu na świecie, geld je czynsto mianowany prōznym, bo niy ma ôn żŏdnyj asekuracyji we formie zŏcnych metali.[2]
Przipisy
- ↑ 1,0 1,1 Carl Menger: Zasady ekonomii. Warszawa: Fijorr Publishing Company, 2013. ISBN 978-0-270-68583-1.
- ↑ Murray Newton Rothbard: Złoto, banki, ludzie. Warszawa: Fijorr Publishing Company, 2016. ISBN 978-83-89812-00-1.