bekennen

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Tyska

[redigera]

Verb

[redigera]
Konjugation för bekennen 

Hjälpverb: haben

Infinitiv bekennen
Presensparticip bekennend
Perfektparticip bekannt
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich bekenne  du bekennst  er, sie, es bekennt 
Plural wir bekennen  ihr bekennt  sie bekennen 
Preteritum Singular ich bekannte  du bekanntest  er, sie, es bekannte 
Plural wir bekannten  ihr bekanntet  sie bekannten 
Imperativ
Singular - bekenn!
bekenne !
-
Plural - bekennt ! bekennen Sie !
Konjunktiv I
Presens Singular ich bekenne  du bekennest  er, sie, es bekenne 
Plural wir bekennen  ihr bekennet  sie bekennen 
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich bekennte  du bekenntest  er, sie, es bekennte 
Plural wir bekennten  ihr bekenntet  sie bekennten 

bekennen

  1. bekänna
    Besläktade ord: Bekenntnis