Пређи на садржај

Antonio di Natale

С Википедије, слободне енциклопедије
Antonio di Natale
Di Natale 2012. godine
Lični podaci
Puno ime Antonio di Natale[1]
Nadimak Toto
Datum rođenja (1977-10-13)13. oktobar 1977. (47 god.)
Mjesto rođenja Napulj, Italija
Visina 1,70 m
Pozicija napadač
Juniorska karijera
1994—1996 Empoli
Seniorska karijera*
Godine Klub Nast. (Gol)
1996—2004
1997—1998
1998
1998—1999
2004—2016		 Empoli
→ Ipercola
→ Vareze
→ Vijaređo
Udineze		 158 (49)
33 (6)
5 (0)
25 (12)
385 (191)
Reprezentativna karijera
2002—2012 Italija 42 (11)
* Datum aktuelizovanja: 15. maj 2016.

Antonio „Toto” di Natale (ital. Antonio "Totò" Di Natale; Napulj, 13. oktobar 1977) bivši je italijanski profesionalni fudbaler. Nastupao je za nekoliko klubova u Italiji i Fudbalsku reprezentaciju Italije.

Prve fudbalske korake je napravio u ekipi Empolija, za čiji je omladinski tim nastupao od 1994. do 1996. godine. Za seniorsku ekipu Empolija potpisuje 1996. godine. Na Kasteljaniju se zadržao do 2004. godine. U međuvremenu je igrao na posudbama za Ipercolu, Vareze i Vijaređo.

Nakon ispadanja Empolija u niži rang, Di Natale potpisuje za Udineze. Transfer je ozvaničen 1. juna 2004. godine.[2] i od tada pa sve do kraja svoje karijere igra u timu sa Frijulija. Bio je ključni igrač „Zebri” kada su u sezoni 2005/06. izborili plasman u Ligu šampiona. Čak devet sezona zaredom je imao dvocifren broj ligaških golova, a 2010. i 2011. osvaja nagradu za najboljeg strijelca lige.[3] Godine 2010. osvaja i nagradu za najboljeg igrača italijanske Serije A za tu sezonu.[4]

I kad je bio u poznim fudbalskim godinama, Di Natale je imao nevjerovatan osjećaj za gol. Između 2009. i 2011. godine samo su Kristijano Ronaldo (86) i Lionel Mesi (82) postigli više golova od Antonija (67).[5] Godine 2015, popularni francuski časopis France Football ga je svrstao u 10 najboljih fudbalera svijeta koji imaju preko 36 godina.[6]

Di Natale je najbolji strijelac u istoriji Udinezea. Za klub je odigrao ukupno 445 utakmica i postigao 227 golova. Sa 209 ligaških golova, Antonio zauzima 6. mjesto najboljih strijelaca u istoriji Serije A.

Za seniorsku reprezentaciju Italije je debitovao 20. novembra 2002. godine, protiv Turske. Prvi pogodak za reprezentaciju je postigao 18. februara 2004. godine protiv Češke. Za Italiju je nastupao u periodu od 2002. do 2012. godine. Ubilježio je 42 nastupa i postigao 11 golova. Bio je pozvan u reprezentaciju za Euro 2008, Svjetsko prvenstvo 2010. i Euro 2012.

Klupska karijera

[уреди | уреди извор]

Empoli

[уреди | уреди извор]

Iako rođen u Napulju na jugu Italije, Antonio di Natale odlazi sjevernije u Toskanu — gdje se pridružuje omladinskom timu Empoli. Prije nego što je dobio pravu šansu u Empoliju, mladi Antonio odlazi na posudbu — najprije u Ipercolu, a zatim i u Vareze. Kasnije ga šalju na posudbu u Vijaređo, gdje u 25 utakmica postiže 12 golova. Godine 2000. Empoli ga vraća u svoje redove i od tada postaje jedan od važnijih igrača u napadu ovog kluba. Pomogao mu je u sezoni 2001/02. da izbori promociju u Seriju A tako što je postigao 16 golova; bio je najbolji strijelac kluba. Sljedeće sezone pomaže klubu da ostane u najvišem rangu italijanskog fudbala. Ipak, u sezoni nakon toga, Empoli opet biva izbačen iz Serije A,[7] a Di Natale odlazi u Udineze.

Udineze

[уреди | уреди извор]

Nakon ispadanja Empolija u niži rang, Di Natale prelazi u Udineze. Partneri u napadu te 2004/05. sezone su mu bili Vinčenco Jakvinta i David di Mikele. Zajedno su postigli 35 golova i predvodili klub do četvrtog mjesta na tabeli. Di Natale je u toj sezoni postigao sedam golova na 33 utakmice. Svakom sezonom Antonio je igrao bolje i bolje. Godine 2007. je imenovan za novog kapitena kluba, a ugovor mu je produžen na čak pet godina.

Sezona 2009/10. je bila njegova najbolja. Postigao je 29 golova, odnosno 54% od ukupnog broja golova kluba. Tada je i ponio titulu najboljeg strijelca lige, postigavši čak sedam golova više od drugoplasiranog Dijega Militoa (22).[8] Tada je takođe proglašen za igrača godine italijanske Serije A. Iste godine je pokazao koliko je veliki igrač kada je u utakmici protiv Lacija prekinuo igru da se ukaže ljekarska pomoć povrijeđenom Liboru Kozaku, i to pri rezultatu 3 : 2 za Lacio. Zbog ovog poteza je dobio nagradu za ferplej.

Di Natale (2011)

Antonio je nastavio sa dvocifrenim brojem golova i u narednim sezonama, a njegova vjernost timu ga je učinila sinonimom za klub iz Udinea. Na njegovu adresu 2013. godine stiže ponuda kineskog kluba Guangdžou, koju je sa klupe predvodio italijanski menadžer Marčelo Lipi. Iako bi godišnje zarađivao čak 10 miliona evra, Antonio je ponudu odbio te ostao vjeran italijanskom klubu.[9]

Nakon poraza od Helasa (Verona) rezultatom 3 : 1, dana 6. januara 2014. godine, Antonio je izjavio da igra svoju posljednju sezonu i da će se u junu 2014. penzionisati.[10] Te sezone je postigao svoj 185. gol u Seriji A i tako prestigao legendarnog Batistutu na vječnoj listi strijelaca Serije A.[11] Sezonu je završio kao 4. na listi strijelaca, sa 17 golova. Iako je ranije te godine objavio povlačenje, bilo je očigledno da ovaj 36-godišnjak može ponuditi još; tako je objavio da će nastaviti sa svojom fudbalskom karijerom.[12]

I u sljedećoj 2014/15. sezoni, Antonio nastavlja sa dobrom igrom i golovima. U prvoj utakmici sezone, 31. augusta 2014. postiže dva gola svom nekadašnjem klubu Empoliju koji je u prethodnoj sezoni izborio promociju za najviši rang.[13] Iste godine 23. novembra postiže svoj 200. gol u Seriji A.[14] U februaru 2015. stiže nova inostrana ponuda. Ovog puta je to bio jedan neimenovani američki klub koji je nudio 8 miliona evra. Naravno, Antonio je ponudu odbio, a smatra se da je u pitanju bio američki FK Njujork Siti.[15] Dana 3. maja 2015. postiže pobjednički gol protiv Verone. To je ujedno bio njegov 206. pogodak u Seriji A; tako prestiže još jednu legendu italijanskog fudbala, Roberta Bađoa, na 6. mjestu vječne liste strijelaca lige.[16]

U aprilu 2016, Di Natale je objavio da će definitivno napustiti klub po isteku ugovora, tačnije po isteku sezone 2015/16.[17] Dana 15. maja 2016. postigao je pogodak iz penala u domaćoj utakmici u kojoj je Udineze izgubio 2 : 1 protiv Karpija. To je bila njegova posljednja utakmica za klub.

Di Natale je postigao ukupno 191 gol u 385 ligaških utakmica za 12 godina koje je proveo u Kalčou. Ako se u obzir uzmu sva takmičenja, za klub je postigao ukupno 227 golova i zabilježio 63 asistencije.[18][19] Kasnije te godine je i definitivno objavio da odlazi u penziju.[20][21]

Reprezenativna karijera

[уреди | уреди извор]

Debi za reprezentaciju Italije Di Natale je imao 20. novembra 2002. godine, u prijateljskoj utakmici protiv Turske.[22] Svoj prvi gol za Italiju je postigao 18. februara 2004. u prijateljskoj utakmici protiv Češke.[23]

Euro 2008.

[уреди | уреди извор]

Godine 2006. Antonio Di Natale dobija poziv u reprezentaciju i učestvuje u kvalifikacijama za Euro 2008. Te kvalifikacije su Italijani uspješno završili na prvom mjestu i plasirali se na Euro. Ovo prvenstvo Antonio neće pamtiti po dobrom. Naime, u četvrtfinalnoj utakmici protiv Španije, Di Natale je u penal-seriji promašio odlučujući penal.[24] Španija je prošla dalje, a na kraju i osvojila turnir.

Svjetsko prvenstvo 2010.

[уреди | уреди извор]

Di Natale je dobio poziv i za naredno veliko takmičenje. Selektor Marčelo Lipi je odlučio da uvrsti Antonija u tim za Svjetsko prvenstvo 2010. koje se igralo u Južnoj Africi. Branilac naslova svjetskog prvaka, Italija, ovo takmičenje je završio u grupnoj fazi — kao posljednja ekipa grupe F iza Paragvaja, Slovačke i Novog Zelanda. U posljednjoj utakmici protiv Slovačke, Di Natale je postigao gol u porazu od 3 : 2.[25]

Euro 2012.

[уреди | уреди извор]
Di Natale (desno) u duelu sa Ramosom u finalu Eura 2012

Godine 2012, Di Natale je uvršten u tim Italije za Evropsko prvenstvo 2012. koje se igralo u Poljskoj i Ukrajini. Italija je u ovom turniru stigla do finala, a Antonio je zabilježio pet nastupa za „Acure”.

Nije igrao samo u četvrtfinalnoj utakmici protiv Engleske. Postigao je jedan gol, i to u grupnoj fazi takmičenja protiv Španije. Nakon što je u 56. minutu ušao u igru, Antonio se ubrzo našao u izglednoj prilici. Njegovo sjajno kretanje uočava Andrea Pirlo i šalje mu upotrebljivu loptu u prostor iza odbrane protivnika. Antonio izlazi sam ispred Ikera Kasiljasa i preciznim udarcem pogađa za vođstvo Italijana. Do kraja utakmice Španci su izjednačili, pa je krajnji ishod susreta bio 1 : 1.[26]

Ova dva tima su se opet srela, i to u samoj završnici takmičenja odnosno finalu. Antonio je opet ušao sa klupe, ali Španija je bila uvjerljiva i slavila 4 : 0. Ovom pobjedom Španci su odbranili titulu šampiona Evrope.[27]

Nakon ovog turnira, Di Natale se oprostio od reprezentativnog fudbala.[28] Iako se nadao pozivu u tim za Svjetsko prvenstvo u fudbalu 2014, do toga nije došlo.[29]

Za reprezentaciju Italije odigrao je ukupno 42 utakmice. Postigao je 11 golova i upisao četiri asistencije.[30]

Lični život

[уреди | уреди извор]

Još dok je kao 19-godišnjak igrao za Empoli upoznao je svoju buduću suprugu Ileniju Beti. Oženio se 15. juna 2002. godine. Par ima dva sina.[31] Godine 2010, Antonio je odbio Juventus jer su porodica i on bili zadovoljni životom u Udineu.[32]

Dana 14. aprila 2012. godine, igrač Udinezea na posudbi u Livornou, Pjermario Morozini, srušio se u toku ligaške utakmice.[33] Ubrzo je preminuo, a uzrok je bio srčani udar. Antonio Di Natale, inače Morozinijev dobar prijatelj, javno se obvezao da će finansijski zbrinjavati Morozinijevu fizički hendikepiranu sestru.[34]

Statistika

[уреди | уреди извор]
Ažurirano: 15. maj 2016. (2016-05-15)

Klub

[уреди | уреди извор]
Klub Sezona Liga Kup[n. 1] Euro[n. 2] Ukupno
Nastupi Golovi Nastupi Golovi Nastupi Golovi Nastupi Golovi
Empoli 1996/97 1 0 0 0 0 0 1 0
Ukupno 1 0 0 0 0 0 1 0
Ipercola (posudba) 1997/98 33 6 0 0 0 0 33 6
Ukupno 33 6 0 0 0 0 33 6
Vareze (posudba) 1998 4 0 0 0 0 0 4 0
Ukupno 4 0 0 0 0 0 4 0
Vijaređo (posudba) 1998/99 25 12 0 0 0 0 25 12
Ukupno 25 12 0 0 0 0 25 12
Empoli 1999/2000 25 6 5 1 0 0 30 7
2000/01 35 9 3 1 0 0 38 10
2001/02 38 16 4 2 0 0 42 18
2002/03 27 13 5 1 0 0 32 14
2003/04 33 5 2 1 0 0 35 6
Ukupno 158 49 19 6 0 0 177 55
Udineze 2004/05 33 7 5 4 2 0 40 11
2005/06 35 8 3 3 10 4 48 15
2006/07 31 11 2 2 — — 33 13
2007/08 36 17 1 1 — — 37 18
2008/09 22 12 1 1 7 3 30 16
2009/10 35 29 3 0 — — 38 29
2010/11 36 28 1 0 — — 37 28
2011/12 36 23 1 1 6 5 43 29
2012/13 33 23 1 0 8 3 42 26
2013/14 32 17 2 1 4 2 38 20
2014/15 33 14 1 4 — — 34 18
2015/16 23 2 2 2 — — 25 4
‍ Ukupno 385 191 24 19 37 17 446 227
UKUPNO 606 258 43 25 37 17 686 300

Nagrade

[уреди | уреди извор]

Reprezentacija

[уреди | уреди извор]
Italija[36]

Individualne

[уреди | уреди извор]
  • Najbolji strijelac Serije A (2): 2009/10, 2010/11[3]
  • Igrač godine Serije A: 2010[37]
  • Srebrna kugla (ital. Pallone d'Argento): 2011[38]
  • Nacionalna nagrada za primjernu karijeru „Gaetano Širea” (ital. Premio Nazionale Carriera Esemplare "Gaetano Scirea"): 2011[39]
  • Tim godine Serije A (3): 2010/11,[40] 2011/12,[41] 2012/13[42]
  • Najbolji strijelac Italijanskog kupa (1): 2014/15[43]

Napomene

[уреди | уреди извор]
  1. ^ Uključuje Italijanski kup.
  2. ^ Nastupi i golovi u UEFA Ligi šampiona, Evropskoj ligi, Superkupu i Intertoto kupu, uključujući i kvalifikacije.

Reference

[уреди | уреди извор]
  1. ^ „FIFA World Cup South Africa 2010 List of Players” (PDF). FIFA. Pristupljeno 29. 12. 2018. 
  2. ^ „Antonio Di Natale – TRANSFER HISTORY”. transfermarkt.com. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  3. ^ а б „Italy – Serie A Top Scorers”. RSSSF. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  4. ^ Francesco Velluzzi (14. 5. 2016). „Udinese-Di Natale, si gira l'ultima scena: Friuli in festa per il suo eroe” (na jeziku: italijanskom). La Gazzetta dello Sport. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  5. ^ Clegg, Jonathan. „A Striker From the Shadows”. The Wall Street Journal. Arhivirano iz originala 3. 2. 2015. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  6. ^ Simon, Thomas (19. 5. 2015). „Le top 10 des meilleurs vieux” [The top 10 of the best oldies]. France Football (na jeziku: francuskom). Arhivirano iz originala 3. 7. 2017. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  7. ^ „Serie A TIM 2003–04”. Lega Serie A. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  8. ^ „Serie A Statistics 2010 Season”. WhoScored.com. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  9. ^ „Di Natale rejected €10m wages”. Football Italia. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  10. ^ Garganese, Carlo (6. 1. 2014). „Di Natale announces his retirement from football”. Goal.com. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  11. ^ „Di Natale heaps further misery on Milan”. UEFA. 8. 3. 2014. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  12. ^ „Calcio, Di Natale non si ritira e resta a Udine”. it.eurosport.yahoo.com. Arhivirano iz originala 8. 12. 2015. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  13. ^ „Serie A: Udinese win 2-0 at home to Empoli”. Sky Sports. 31. 8. 2014. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  14. ^ „Di Natale hits magic 200-goal mark”. FIFA.com. 23. 11. 2014. Arhivirano iz originala 27. 11. 2014. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  15. ^ MLS club makes huge offer to DiNatale — gianlucadimarzio.com
  16. ^ „Di Natale: 'Honour to beat Baggio'”. Football Italia. 3. 5. 2015. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  17. ^ „Official: Di Natale to leave Udinese”. Football Italia. 29. 4. 2016. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  18. ^ „Di Natale: 'I cried like a baby'”. Football Italia. 15. 5. 2016. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  19. ^ „Calciomercato indiano, Di Natale rifiuta il Pune City: aspetta nuove offerte” (na jeziku: italijanskom). Goal.com. 16. 8. 2016. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  20. ^ „Di Natale: Why I rejected Juve”. Football Italia. 29. 9. 2016. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  21. ^ „Ex Udinese, Di Natale: 'Mi sono ritirato ufficialmente. Sul no alla Juve...'” (na jeziku: italijanskom). Calciomercato. 4. 10. 2016. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  22. ^ „Antonio Di Natale”. uefa.com. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  23. ^ „ITALY 2 – 2 CZECH REPUBLIC”. SoccerWay. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  24. ^ „Casillas' saves put Spain in semis”. UEFA. 22. 6. 2008. Arhivirano iz originala 25. 5. 2010. g. 
  25. ^ Wilson, Paul (24. 6. 2010). „World Cup 2010: Italy exit as Slovakia turf out reigning champions”. The Guardian. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  26. ^ „Fàbregas secures share of spoils for Spain”. UEFA. 10. 6. 2012. Pristupljeno 11. 6. 2012. 
  27. ^ Atkin, Atkin (1. 7. 2012). „Spain overpower Italy to win UEFA EURO 2012”. UEFA. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  28. ^ „Di Natale: "I did think about retiring I'm not going to Euro 2012 to be on holiday"”. La Gazzetta dello Sport. 22. 5. 2012. Arhivirano iz originala 26. 5. 2012. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  29. ^ „Italy: World Cup 2014 team guide”. The Guardian. 7. 6. 2014. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  30. ^ „Nazionale in cifre: Di Natale, Antonio”. figc.it (na jeziku: italijanskom). FIGC. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  31. ^ „I baby vip azzurri!” (na jeziku: italijanskom). Leiweb. Arhivirano iz originala 3. 12. 2013. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  32. ^ „Di Natale: 'Juve? No, grazie'”. Calcio Mercato. 26. 5. 2012. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  33. ^ „Italy footballer Morosini dies after collapse on pitch”. BBC. 14. 4. 2012. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  34. ^ „Udinese captain Antonio Di Natale to look after disabled sister of Piermario Morosini following player's death”. Telegraph. 16. 4. 2012. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  35. ^ Antonio di Natale na sajtu National Football Teams (jezik: engleski)
  36. ^ „A. Di Natale”. Soccerway. Pristupljeno 17. 12. 2015. 
  37. ^ „Serie A – C'è anche Di Natale in mezzo a tanta Inter”. Yahoo.com (na jeziku: italijanskom). Eurosport. 24. 1. 2011. Arhivirano iz originala 5. 3. 2016. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  38. ^ „PALLONE D'ARGENTO A EL SHAARAWY: L'ALBO D'ORO”. acmilan.com (na jeziku: italijanskom). A.C. Milan. 12. 5. 2013. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  39. ^ „In Villa Ghirlanda è stato presentato il "Memorial Scirea 2011"” (na jeziku: italijanskom). Comune Cinisello. Arhivirano iz originala 22. 12. 2015. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  40. ^ „Gran Cala' del Calcio 2011: Rizzoli premiato miglior arbitro” (na jeziku: italijanskom). FIGC.it. 24. 1. 2012. Arhivirano iz originala 3. 11. 2013. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  41. ^ „Gran Galà del Calcio Aic. E' Pirlo il migliore del 2012” [Gran Galà del Calcio Aic. Pirlo is the best of 2012] (na jeziku: italijanskom). Tutto Sport. 27. 1. 2013. Arhivirano iz originala 11. 5. 2013. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  42. ^ „Oscar del calcio: Vidal e Pirlo sono il top. La Juve è la più forte d'Italia” (na jeziku: italijanskom). Tuttosport. 27. 1. 2014. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 
  43. ^ „Coppa Italia 2014–2015 – Top Scorers”. Eurosport. Arhivirano iz originala 15. 7. 2015. g. Pristupljeno 3. 7. 2017. 

Spoljašnje veze

[уреди | уреди извор]
Antonio di Natale на Викимедијиној остави.


Преузето из „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_di_Natale&oldid=28518675”