ku

KU

I. ndajf.

1. Përdoret vetëm ose e shoqëruar me parafjalët nga, prej, për a me pjesëzat deri, që për të pyetur për vendin, në të cilin ndodhet ose tek i cili drejtohet dikush a diçka, për vendin nga nisemi, për cakun e shtrirjes së një veprimi etj. Ku shkon? Ku je? Kudo të kalosh? Ku jemi këtu? Për ku je nisur? Prej ku del? Deri ku do të shkosh? Që ku fillon?
2. Përdoret si ndajfolje lidhëse në periudhat me fjali të varura përcaktore. Shkuan në vendin ku ra Qemal Stafa.
3. Përdoret si ndajfolje përemërore, e shoqëruar me parafjalët nga, për, në periudhat me fjali të varura përcaktore. Po rrinim në një kodër nga ku dukej qyteti.

II. lidh.

1. Përdoret për të lidhur një fjali të varur vendore me një fjali tjetër. Do të vijmë ku të shkosh ti.
2. Lidh në togfjalësha trajtat e një foljeje që përsëritet për të treguar një lëvizje në një drejtim të papërcaktuar a diçka së cilës nuk i dihet përfundimi. Të dalë ku të dalë. Shkonte ku shkonte dhe prapë kthehej në shtëpi.

III. pj.

1. Përdoret në pyetje retorike, kur shprehim mohim a pohim të përforcuar. Ku s'kemi qenë
2. Përdoret e përsëritur për të treguar shkallën më të lartë të dallimit ndërmjet dy sendeve a frymoreve, ndërmjet vetive a cilësive të tyre etj. Ku e ku më i gjatë. Ku e ku më i mirë. Ku e ku më i bukur. Ku e ku më larg.
3. Përdoret kur shprehim zemërim, mospranim, mohim etj. E ku ia di unë? Ku i besohet atij? E ku na rrihet pa punë?
Ku ishin e ku s'ishin
a) kudo që ishin, kudo;
b) të gjithë pa përjashtim, i madh e i vogël.