Dynjaja

Në Islam, dynjaja ose dynjallëku (arabisht: دُنْيا dunya) i referohet botës së përkohshme dhe shqetësimeve dhe zotërimeve të saj tokësore, në krahasim me botën tjetër (ʾākhirah). Në Kuran, dunyā dhe ākhira nganjëherë përdoren në mënyrë të dyfishtë, herë të tjera në mënyrë plotësuese. Islami nuk e hedh apriori botën si "të keqe". Në vend të kësaj, kjo botë përkufizohet si "fusha e ahiretit" dhe vendi i ekzaminimit. Në fetë e lashta Kaukaziane si Mari, Dunya ose Tunya i referohet Zotit të Botës. Dy ajete (vargje) kur'anore tregojnë se dunyā dhe ākhira nuk konsiderohen si alternativa për njëra-tjetrën në vetvete:

• "Caktona të mira neve në këtë botë [al-dunyā] dhe tjetrën [al-ākhira]." (Surja el-A`rafë 7:156)
• "Ti je Mbrojtësi im edhe në këtë botë [al-dunyā] dhe botën tjetër [al-ākhira]." (Surja Jusuf 12:101)

Ajo që Kurani dënon është vëmendje e tepërt ndaj jetës tokësore me çmimin e harrimit të jetës së përjetshme. Për këtë qëllim, muslimanët inkurajohen në Kur'an 47:24 që të përsiatin vetë vargjet e Kur'anit dhe të bëjnë çmos që të mos lidhen shumë me këtë ekzistencë të përkohshme dhe zbukurimet e saj. Në Islam, dynjaja është një sprovë; suksesi dhe dështimi që të çojnë në parajsë dhe ferr, përkatësisht.