Prijeđi na sadržaj

Savo Orović

Izvor: Wikipedija
SAVO OROVIĆ
Savo Orović
Mesto rođenjaLijeva Rijeka
Knjaževina Crna Gora
Datum smrti22. 6. 1974. (86 godina)
Mesto smrtiBeograd, SR Srbija
SFR Jugoslavija
SuprugaJoška Čmelarova Orović
Profesijavojno lice, ratni fotograf
Član KPJ od1943.
Učešće u ratovimaPrvi svetski rat
Aprilski rat
Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-anačelnik GŠ NOV i PO Vojvodine
SlužbaVojska Kraljevine Crne Gore
Jugoslovenska vojska
NOV i PO Jugoslavije
Jugoslovenska narodna armija
19151916.
19191941.
19411952.
Čingeneral-pukovnik JNA
Načelnik Vojne akademije
Period19441947.
PrethodnikUroš Tešanović
(Kraljevina Jugoslavija)
NaslednikRatko Martinović
Odlikovanja
odlikovanja SFR Jugoslavije:
Orden narodnog oslobođenja
Orden narodnog oslobođenja
Orden partizanske zvezde
Orden partizanske zvezde
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden bratstva i jedinsta
Orden bratstva i jedinsta
Orden narodne armije
Orden narodne armije
Orden za hrabrost
Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.
Partizanska spomenica 1941.
odlikovanja Kraljevine Jugoslavije:
Orden Belog orla Medalja za vojničke vrline
inostrana odlikovanja:
Orden Kutuzova drugog stepena
Orden Kutuzova drugog stepena
Šablon:Orden belog lava1 Ratni krst 1939–1945.

Savo Orović (Lijeva Rijeka, 30. januar 1888Beograd, 22. jun 1974), učesnik Prvog svetskog rata, pukovnik Jugoslovenske vojske, učesnik Aprilskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i general-pukovnik JNA.

Savo Orović je kao fotograf Vrhovnog štaba NOVJ snimio neke od najznačajnijih fotografija drugog svetskog rata u Jugoslaviji. On je kroz čitav rat sačuvao svoje negative sa snimcima iz bitaka, uključujući Neretvu, Sutjesku, desant na Drvar i mnoge druge.[1] Njegove fotografije su nakon rata objavljene u mnogim knjigama i muzejskim postavkama.

Po oslobođenju, prvi je načelnik Vojne akademije u Beogradu, od 1944. do 1947. godine.[2]

Biografija

[uredi | uredi kod]

Rođen je 30. januara 1888. godine u Lijevoj Rijeci. Pešadijsku školu završio je na Cetinju 1910. godine, a potom je od 1914. godine živeo u Južnoj Americi, gde je emigrirao iz političkih razloga. Godine 1915. se vratio u Crnu Goru i učestvovao u Prvom svetskom ratu kao oficir Crnogorske vojske. Bio je komandir izviđačkog voda u Donjovasojevićkoj brigadi. Posle kapitulacije Vojske Crne Gore, januara 1916. godine, učestvovao je kao komita u borbi protiv austrougarskog okupatora. Uhapšen je nakon što je potkazan od strane jataka i osuđen na deset godina robije, koju je izdržavao u Podgorici, u zatvoru „Jusovača”. Iz zatvora je izašao 1918. godine.[3]

Period kraljevine

[uredi | uredi kod]

Posle završetka Prvog svetskog rata i stvaranja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, stupio je u Vojsku Kraljevine SHS, jula 1919. godine, u činu pešadijskog potporučnika, da bi u decembru iste godine bio proizveden u poručnika. Godine 1933. završio je Informativni tečaj Pešadijske oficirske škole u Sarajevu. U Jugoslovenskoj kraljevskoj vojsci imao je čin pukovnika i bio na dužnosti komandanta bataljona u 151. pešadijskom puku u Boki kotorskoj. Kapetan druge klase postao je 1923, kapetan prve klase 1926. godine, potpukovnik 1936. — u to vreme nalazio se na mestu komandanta detašovanog bataljona u Nevesinju — i konačno pukovnik 1940. godine.[4]

Drugi svetski rat

[uredi | uredi kod]

Posle Aprilskog rata i kapitulacije Kraljevske vojske, izbegao zarobljavanje i vratio se u rodni kraj, gde je aktivno učestvovao u pripremama za Trinaestojulski ustanak. U Nikšićki partizanski odred stupio je 17. jula 1941. godine. Bio je među retkim višim oficirima Kraljevske vojske koji su stupili u partizane. Kada su maja 1943. godine uvedeni činovi u NOVJ, odlukom Vrhovnog komandanta NOV i POJ Josipa Broza Tita, Savu Oroviću je prvom dodeljen čin general-lajtnanta, drugi je bio Jakob Avšič.

U toku Narodnooslobodilačkog rata (NOR) bio je na funkcijama:

General-lajtnant Savo Orović je za vreme bitke na Sutjesci svojim fotoaparatom slikao Josipa Broza Tita ranjenog ispred jedne pećine sa Ivanom Ribarom.

Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1943. godine. Tokom NOR-a učestvovao u mnogim borbama: na Kupresu, na Sutjesci, u Fruškoj gori, kod Brčkog i Bijeljine i u desantu na Drvar. Bio je član Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ).

Posleratni period

[uredi | uredi kod]
Prijem general-pukovnika Save Orovića kod maršala Tita

Posle oslobođenja Jugoslavije, vršio razne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), u Generalštabu. Penzionisan je 1952. godine u činu general-pukovnika JNA. Biran je za poslanika Savezne narodne skupštine i Narodne skupštine Narodne Republike Crne Gore.

Preminuo je 22. juna 1974. godine u Beogradu. Sahranjen je u porodičnoj grobnici na Novom groblju u Beogradu.

Odlikovanja

[uredi | uredi kod]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden partizanske zvezde prvog reda, Orden zasluga za narod prvog reda, Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden narodne armije prvog reda i Orden za hrabrost.[6]

Od odlikovanja Kraljevine Jugoslavije, ističu se Orden Belog orla i Medalja za vojničke vrline, a od inostranih odlikovanja sovjetski Orden Kutuzova drugog stepena, čehoslovački Orden belog lava i francuski Ratni krst 1939–1945.

Jedna od najpoznatijih fotografija Sava Orovića - Predsednik AVNOJ-a dr Ivan Ribar i ranjeni Vrhovni komandant NOVJ Josip Broz Tito, tokom Bitke na Sutjesci.

Objavio je sledeća dela:

  • Nevesinjski ustanak u pesmi i prozi“, Zagreb, 1936;
  • Četnici i partizani“, Vis, 1944;
  • Album fotografija iz narodnooslobodilačkog rata“, Beograd, 1951;
  • Iznenađenje u ratu“, Beograd, 1954;
  • Moralno vaspitanje“, Beograd, 1962;
  • Ratni dnevnik 1941—1945“, Beograd, 1972.[7]

Godine 1960. sa češkog jezika preveo je knjigu „Marko Miljanov”, autora Jozefa Holečeka.[7]

Reference

[uredi | uredi kod]

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Enciklopedija Jugoslavije (knjiga šesta). „Jugoslovenski leksikografski zavod“, Zagreb 1965. godina.
  • Popović, Borivoje; Marčesku, Nikolaj (2000). Načelnici Vojne akademije 1850—2000. Beograd: Vojnoizdavački zavod. (COBISS)
Partizanska spomenica 1941. Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi.