Nikanor Iličić
| Nikanor (Ilinčić) | |
|---|---|
| 1906. | novembar 1906. |
| Novi Bečej | Novi BečejAustrougarska |
| 1986. | novembar 1986. |
| Sremska Kamenica | Sremska KamenicaSFRJ |
1906. 1986. Nikanor (svetovno Nedeljko Iličić; Novi Bečej, 6. novembar 1906 — Sremska Kamenica, 6. novembar 1986) je bio episkop Srpske pravoslavne crkve.
Episkop Nikanor (svetovno Nedeljko Iličić) rođen je 6. novembra 1906. u Novom Bečeju od roditelja Nedeljka i Sofije (dev. Tucakov). Osnovnu školu je završio u svom rodnom mestu, a gimnaziju u Velikom Bečkereku. Posle završene Bogoslovije u Sremskim Karlovcima, diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu kao pitomac episkopa temišvarskog dr Georgija (Letića). Iste godine je zamonašen po činu male shime u manastiru Krušedolu na Đurđic. Zamonašio ga je arhimandrit Sava (Trlajić), potonji episkop-sveštenomučenik gornjokarlovački, koga će budući episkop Nikanor i naslediti na episkopskoj katedri. Kao monah postao je sabrat manastira Sv. Đurđa u Temišvarskoj eparhiji i u isto vreme postavljen za suplenta gimnazije u Velikom Bečkereku. Takođe je postavljen i za parohojskog đakona i radio na ustrojstvu bogomoljačkog pokreta. Profesorski ispit položio je 1933., a protođakonom je postao 1939.
Nikanora Ilinčića je na položaju protođakona zatekao i izbor za episkopa gornjokarlovačkog 20. maja 1947. U čin prezvitera rukopoložio ga je 24. maja iste godine mitropolit zagrebački dr Damaskin. Hirotonisan je za episkopa u beogradskoj Sabornoj crkvi 3. juna 1947. Hirotoniju je izvršio patrijarh srpski Gavrilo sa episkopima zletovsko-strumičkim Vikentijem i šumadijskim Valerijanom.
Novi episkop gornjokarlovački Nikanor dobio je za upravu i Eparhiju dalmatinsku, kojom je administrirao sve do 1951. Međutim, kada je pošao u Dalmaciju da primi administraciju, pretučen je u Kistanju i fizički sprečen da dođe u sedište eparhije. Rad episkopa Nikanora na obnovi života desetkovane Gornjokarlovačke eparhije sprečavan je od građanskih vlasti na svakom koraku.
Četiri godine docnije, 1951., episkop Nikanor je po svom pristanku premešten u Sremsku eparhiju, gde je opet trebalo vidati ratne rane i obnavljati razorene parohijske hramove i sremske manastire. konačno, posle smrti episkopa bačkog dr Irineja (Ćirića), izabran je 1955. za episkopa bačkog. Kao episkop bački negovao je u bogosluženju veleljepije nasleđeno od svoga prethodnika.
Pored Eparhije dalmatinske, episkop Nikanor je administrirao i eparhijama Šabačko-valjevskom, Sremskom (u dva maha) i više godina Budimskom eparhijom. Još u vreme kada je bio profesor napisao je udžbenik iz liturgike za četvrti razred srednjih škola i Katihizis. Svoje radove objavljivao je uglavnom u "Duhovnoj straži" i "Glasniku Srpske pravoslavne crkve".
Umro je 6. novembra 1986. u Sremskoj Kamenici, a sahranjen u kripti Saborne crkve u Novom Sadu.
- Sava Vuković: Srpski jerarsi Arhivirano 2013-12-02 na Wayback Machine-u
- Episkop Nikanor Iličić (eparhija dalmatinska)
- Poznate ličnosti Novog Bečeja
| Prethodnik: Sava Gornjokarlovački |
episkop gornjokarlovački 1947 — 1951. |
Nasljednik: Simeon (Zloković) |