Louis-Alexandre Berthier
| Louis-Alexandre Berthier | |
|---|---|
.jpg) | |
| Biografski podaci | |
| Datum rođenja | 20. novembar 1753. |
| Mjesto rođenja | Versailles (Kraljevina Francuska) |
| Datum smrti | 1. jun 1815. |
| Mjesto smrti | Bamberg, (Kraljevina Bavarska) |
| Nacionalnost | Francuz |
| Titule | Princa od Neuchâtela, Princ od Wagrama |
| Vojna karijera | |
| Čin | maršal |
| Ratovi | Američka revolucija, Francuski revolucionarni ratovi, Napoleonski ratovi |
| Vojska | Francuska armija |
| Rod vojske | pješadija |
Louis-Alexandre Berthier (Versailles, 20. novembar 1753. - Bamberg, 1. jun 1815.) bio je jedan od najvažnijih napoleonovih maršala. Iako nije bio vojnik sa fronta, Napoleon ga je visoko cijenio kao načelnika štaba svoje Grande Armée od 1805., pa je za njega rekao Da je čovjek koji ga najduže služio i nikad iznevjerio.[1]
Rođen kao plemićki sin dvorskog geodeta, Berthier je vojno iskustvo stekao je u američkoj revoluciji, borivši se u puku Markiza La Fayetta, a nakon tog u Francuskoj revoluciji kao injžinjerac geodet i štabni oficir i na kraju kao načelnik štaba (1791.-92). U martu 1793. je poslan da se bori protiv rojalista u zapadnoj Francuskoj, ali je nakon četiri mjeseca smjenjen od jakobinaca kao nepuzdan i sumnjivi pripadnik starog plemstva.[1]
Ponovno se aktivirao kao general divizije i načelnik štaba alpske i talijanske armije. Kao komandant u Italiji zauzeo je Rim u februara 1798., koji je uskoro napustio da se pridruži Napoleonu u Egipatskoj kampanji.[1]
Kao načelnik štaba Grande Armée, u kom je radilo šest generala i osam pukovnika Berthier je bio zadužen za slanje direktnih Napoleonovih naredbi njegovim maršalima. I pored tog što je taj posao bio naizgled bezličan i birokratski, Berthier se znao žestoko posvađati sa pojedinim maršalima, koji bi se oglušili (ili krivo interpretirali) Napoleonove naredbe. Upravo zbog te lojalnosti ga je Napoleon neobično cijenio pa ga je i nagradio titulama Princa od Neuchâtela 1806. i Princa de Wagrama 1809.[1]
Berthier je ostao sa Napoleonom u Rusiji sve do povlačenja 1812., nakon careva odlaska, trudio se da očuva red u vojsci. Nakon Napoleonove abdikacije Berthier se pomirio sa burbonskom restauracijom i novim kraljem Louisom XVIII i postao kapetan njegove garde. Ali ga je uskoro ispratio kad se Napoleon vratio sa Elbe i preuzeo vlast na Sto dana.
Nakon Napoleonovog sloma povukao se u Kraljevinu Bavarsku, gdje je ubrzo umro od posljedica pada. Nakon tog su se pojavile brojne teze da je ubijen, ili da se sam ubio, ali je vjerojatno pao jer je bio bolestan.[1]
2.svg){kind=small}
