Prijeđi na sadržaj

Kerubin

Izvor: Wikipedija
Heruvim i Makarije Veliki

Kerubini, kerubi ili heruvimi (hebr. כרובים) su bestelesne sile, duhovna bića koje se pominju u Bibliji. U hrišćanskoj ikonografiji prikazuju se kao krilata bića. Veruje se da su bića najbliža Bogu, nakon Serafima.

U Starom zavetu

[uredi | uredi kod]

U Knjizi postanja (3:24) pominju se heruvimi naoružani "plamenim mačem", koji su čuvali ulaz u Raj. Car David opisuje keruvime kao bića koja nose Boga. Tako u Knjizi o carevima stoji da "Gospod sedi na keruvima" na više mesta u stihovima (4:4), (6:2), (37:16) i drugim mestima.

Pri izradi Kovčega zaveta Car Solomon je naredio da se iseče drvo masline od njega izrade ogromne heruvime i pokriju ih zlatom tako da budu veliki deset lakata (oko 5 m). Ti heruvimi čuvani su u jevrejskom hramu u Jerusalimu.

Slike heruvima su vezene na zavese koje su stajale na ulazu u Svetinju nad svetinjama (Knjiga Izlaska (26:31)).

U jevrejskoj tradiciji

[uredi | uredi kod]

Prema Knjizi Postanja, heruvime je Bog stvorio trećeg dana. Prema drugom izvoru, oni su bili prvi živa bića, stvorena u svetu.

U Talmudu se pominju četiri stvorenja koja prorok Jezekilj video oko prestola Božijeg.

Jevrejasko predanje govori da kada je faraon gonio Jevrejski narod preko Crvenog mora, Bog je nošen keruvimima na prestolu uznet sa tog mesta.

U hrišćanstvu

[uredi | uredi kod]

Hrišćanska teologija prvobitno nije imala definitivan stav prema prirodi heruvima. Mišljenja su bila podeljena da li oni postoje kao bića ili su samo simboli i slike koje predstavljaju delovanje Boga. Tako je Filon Aleksandrijski video u heruvimima samo simboličku vrednost. Međutim, Kliment Aleksandrijski, počinje da odstupi od ovog stava i o heruvimima kao i o drugim anđelima govori kao o bićima.

Od 4. veka i počinje da dominira učenje da su heruvimi stvorenja, mada postoji izvesna odstupanja.

Teodor Studit naziva heruvime najviši od svih bića i najbliži Bogu. Njegov stav je podržan od strane rimokatoličkih teologa počev od Tome Akvinskog i protestantskih počev od Karla Fridriha Kejla.

Heruvime je opisao Pseudo-Dionisije u svojoj knjizi "O nebeskoj hijerarhiji" kao: "Heruvimi su božanske sile - imaju sposobnost da prihvati svetlost i um Božiji u svim njegovim manifestacijama, imaju svoju mudrost i svoju umetnost - uče i informišu druge kako da se odobrena od strane obilje svoje mudrosti"

U pravoslavnoj Liturgiji peva se molitva pod nazivom Heruvimska pesma:Iže Heruvimi, tajno obrazujušče i životvorjaščej Trojicje...

Eksterni linkovi

[uredi | uredi kod]