George III od Velike Britanije
| George III. | |
|---|---|
| |
| Slika Georga III | |
| Kralj Velike Britanije i Irske i Ujedinjenog Kraljevstva Velike Britanije i Irske | |
| Vladavina | 1760. - 1820. |
| Prethodnik | George II |
| Nasljednik | George IV |
| Knez izbornik Elektorata Hannover | |
| Vladavina | 1760. - 1820. |
| Prethodnik | George II |
| Nasljednik | George IV |
| Supruga | Charlotte od Mecklenburg-Strelitza |
| Djeca | George IV, Frederick, William IV, Charlotte, Edward, Augusta Sophia, Elizabeth, Ernest August I od Hanovera, August Frederick, Adolphus, Mary, Sophia, Octavius, Alfred i Amelia |
| Puno ime | |
| Georg Wilhelm Friedrich | |
| Dinastija | Hanover |
| Otac | Friedrich Ludwig, Princ od Walesa |
| Majka | Augusta od Saxe-Gotha |
| Rođenje | 4. jun 1738. (24. maj po Starom kalendaru)[1] London |
| Smrt | 29. januar 1820. Windsor, Berkshire, |
George III. rođen kao Georg Wilhelm Friedrich (London, 4. jun 1738. - Windsor, Berkshire, 29. januar 1820.), bio je kralj Velike Britanije i Irske od 1760. do ujedinjenja dvije kraljevine 1801., a nakon tog kralj Ujedinjenog Kraljevstva Velike Britanije i Irske do svoje smrti.[1]
Usto je bio i knez izbornik Elektorata Hannover od 1760. do 1814. a nakon tog i kralj te male kraljevine do 1820. godine. On je bio treći monarh iz njemačke dinastije Hanover i prvi od njih koji je rođen na tlu Velike Britanije.
Za njegove vladavine je Britanija izrasla u imperiju, pobijedivši u Sedmogodišnjem ratu, ali je izgubila sve svoje sjevernoameričke kolonije, na kraju je nakon Napoleonskih ratova izrasla u vodeću evropsku silu.[1]
Tokom posljednjih godina svog života, od 1811. bio je na mahove psihički bolestan, tako da je umjesto njega vladao kao regent njegov sin budući kralj George IV.[1]
Georg III rođen je kao sin Friedricha Ludwiga, Princa od Walesa i princeze Auguste od Saxe-Gotha. Od svojih roditelja i njihovog okruženja, još kao mali upio je nerazumnu odbojnost prema svom djedu, kralju Georgu II, i njegovoj politici.[1] George je bio jako osjećajno dijete, ali usporenog mentalnog razvoja, tako da je ostavljao apatični dojam, naučio se pravilno čitati tek sa jedanaest godina. Njegov život obilježila je njegova ljubav za svoju užu porodicu.[1]
Georgu je bilo samo 12 godina kad mu je umro otac, ostavljajući mu tron u nasljedstvo[1], pa ga je djed nakon tri tjedna proglasio Princom od Walesa i počeo pripremati za ulogu monarha, koju je preuzeo sa 22 godine. Kako nije imao baš previše samopouzdanja, i mislio da nema dovoljno znanja za taj posao, koristio se savjetima svog mentora Johna Stuarta, koji mu je jedno vrijeme bio i premijer.[1] Njega je čak pitao za savjet 1761. da li se smije oženiti sa njemačkom protestanskom princezom, jer se ionako mora oženiti. Kad mu je on to odobrio vjenčao se 8. septembra 1761. sa Charlottom Sophiom od Mecklenburg-Strelitza.
Iako je taj brak bio sklopljen po službenoj dužnosti, potrajao je punih 50 godina i bio vrlo uzoran.[1] Georg i Charlotte izrodili su u tom braku petnaestero djece, devet sinova i šest kćeri. Charlotte je uz to svojom smirenošću i snagom karaktera, bila njegov pouzdani oslonac i savjetnik u državničkim poslovima.
George je bio potencijalno bolji političar od Johna Stuarta, jer je bio uporan, a vremenom je nakupio i potrebno životno iskustvo, ali on to nije ni sam znao kad je ubačen u vrtlog politike 1760. i Sedmogodišnji rat (1756. - 1763.), između Velike Britanije i Prusije na jednoj strani i Francuske, Austrije i Rusije na drugoj strani, jer je u to vrijeme precjenjivao znanje i sposobnost svog mentora.[1] Stuart mu je usadio ljubav prema botanici, tako da se čitav život bavio presađivanjem sadnica u vrtu svoje rezidencije[1] Buckinghamske palače koju je kupio 1761. kao manju kuću za smještaj svoje velike porodice.
Njegov drugi veliki interes bila je umjetnost, poznat je po tome što je 1768. osnovao Kraljevsku umjetničku akademiju.[1]
| Prethodnik: | Kralj Ujedinjenog Kraljevstva | Nasljednik: |
| George II | George IV |