Este, Padova
Este
| |
|---|---|
_02.jpg) | |
| Koordinate: 45°13′N 11°39′E / 45.217°N 11.650°E | |
| država |  Italija
|
| Regija | Veneto |
| provincija | Padova |
| frazioni | Deserto, Motta, Prà, Schiavonia |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Matteo Pajola |
| Površina | |
| - Ukupna | 32.76 km²[1] |
| Visina | 15[1] |
| Stanovništvo (2021.) | |
| - Grad | 16,007[1] |
| - Gustoća | 488.6 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC 1 (UTC 2) |
| Poštanski broj | 35042[1] |
| Pozivni broj | 0429[1] |
| Karta | |
  Este | |
Este je grad i općina od 16,007 stanovnika[1] u Sjevernoj Italiji u Venetu (Prvincija Padova).
Este se prostire duž obala rijeke Frassine, i po južnim padinama Euganejskih brda[2], udaljen 32 km jugozapadno od Padove.
Historijski centar grada opasan bedemom, zadržao je svoj orginalni srednjovjekovni ortogonalni urbanistički plan.[2] Širenje izvan bedema izvan započelo je još za Mletačke Republike, naročito tokom 17-18. vijeka izgradnjom patricijskih rezidencija sa velikim parkovima duž glavnih cesta. Pravi urbanistički boom dogodio se tokom 20. vijeka, kad su izgrađeni moderni stambeni i industrijski kvartovi na jugoistoku, duž cesta Mantova-Padova i Padova-Rovigo.[2]
Este je nikao u željeznom dobu, za antike je bio centar Jadranskih Veneta i saveznik Rimske Republike protiv Gala. Pa je kao takav 89. pne. dobio Rimsko državljanstvo što je 49. pne. potvrdio i Julije Cezar.[2] Izgubio je na značaju na račun Padove, a naglo je propao za provale barbara 589.
Ponovno se uzdigao pod Francima, kao dio parohije Monselice. Prema nekim izvorima, negdje tokom 11. vijeka postao je feud Dinastije Este po kojoj je i dobio ime.[2] Este je 1184. postao slobodna komuna, dok su članovi Dinastije Este zadržali vlast u zamku Baone i zamku Calaone.
Kad se porodica Este u 13. vijeku preselila u Ferraru ušao je interesnu sferu Padove, koja je 1275. zavladala gradom i dala ga porodici Da Carrara. Od 1405. je dio Mletačke Republike, koja je njime upravljala sve do 1797. sa svojim providurom.[2]
Este je grad u kom su iskopani brojni prahistorijski artefakti, kao i oni iz Antičkog Rima, od dva mosta, akvadukta, do podnih mozaika. Većina znamenitosti nalazi se u historijskom centru grada oko centralnog trga (Piazza Maggiore).[2] Tu se nalazi zamak, koji je između 1339.-40. sagradio Ubertino da Carrara na ruševinama starijeg koji je sagradila porodica Este oko 1056. i katedrala restaurirana 1688. sa freskama Giambattiste Tiepola. Tu se nalazi i crkva San Michele koju je sagradio Vincenzo Scamozzi 1588. Na periferiji se nalaze brojne vile venecijanskog plemstva građene od 16 -17 do 18. vijeka.[2]
Grad je poznat i po Nacionalnom muzeju Atestino, koji se od 1902. nalazi u zgradi koju je 1405. kupila kao zamak moćna venecijanska porodica Mocenigo. Oni taj zamak u 16. vijeku restaurirali. Muzej je poznat po artefaktima iz željeznog doba (brončana čaša Situla dobrodošlice oko 600. pne.).[2]
Još i danas je Este grad keramike po kojoj je bio poznat od 17 do 18. vijeka. Pored tog ima brojne male firme koje proizvode vrlo široku gamu proizvoda; od tekstila, drva, metala, kože, cementa do hrane.
Okolica je poljoprivredni kraj u kom se uzgajaju; žitarice, grožđe i šećerna repa.[2]
Este ima pobratimske ugovore sa slijedećim gradovima;[3]
