Prijeđi na sadržaj

Srpski pokret obnove

Izvor: Wikipedija
monarhistička stranka u Srbiji

Srpski pokret obnove (SPO) je konzervativna politička stranka u Srbiji.

Osnovan je 1990. kao jedna od nacionalističkih stranaka nastalih raspadom Srpske narodne obnove. Vrlo brzo se profilirala po svom zagovaranju stvaranja Velike Srbije, ali i žestokom antikomunizmu zbog koga je došla u sukob s režimom Slobodana Miloševića, koga su njeni pristaše držali nastavljačem jugoslavenskog komunističkog režima.

Nakon parlamentarnih i predsjedničkih izbora 1990. godine SPO se profilirao u glavnu opozicijsku stranku u Srbiji. Nekoliko mjeseci kasnije, njeni članovi su igrali važnu ulogu u demonstracijama 9. marta 1991. kada je pokušano nasilno svrgavanje Miloševićevog režima.

SPO je na početku rata u Hrvatskoj slao svoje članove da se kao dobrovoljci bore u krajinskim snagama, ali se nakon 1992. godine ta stranka počela distancirati kako od ratova u Hrvatskoj i BiH. Umjesto toga je njen vođa Vuk Drašković forsirao svoj antikomunizam kako bi u zapadnoj javnosti stekao simpatije.

U toj politici, s druge strane, nije bilo dosljednosti, pa su u predvečerje kosovskog rata članovi SPO sudjelovali u socijalističkim vladama. Iako je nakon izlaska iz vlade Drašković postao metom atentata za koga optužuje bivši režim, glasači su se uglavnom okrenuli od SPO te je ta stranka od 2000. godine postepeno marginalizirana, iako je uglavnom podržavala vladu kojom dominira tzv. demokratski blok.

Godine 2004. se iz nje izdvojila frakcija koja je osnovala novu stranku pod nazivom Srpski demokratski pokret obnove.

SPO je jedna od stranaka u Srbiji koja se zalaže za ponovno uspostavljanje monarhije na čelu s dinastijom Karađorđević. Također se zalaže za ulazak Srbije u EU i NATO.

Izbori

[uredi | uredi kod]

Na prvim višestranačkim izborima za parlament Srbije 9. decembra 1990. SPO je dobio 7,6% glasova, tj. 19 od 250 poslaničkih mesta.

Na parlamentranim izborima 1992. godine, stranka'je učestvovala u okviru koalicije DEPOS, koja je dobila 20% glasova, tj. 50 od 250 poslaničkih mesta, a od tih je 45 pripalo SPO.

Na parlamentranim izborima 1993. godine koalicija DEPOS je dobila 18% glasova, tj. 45 od 250 poslaničkih mesta, od kojih je 40 pripalo SPO.

Na parlamentarnim izborima 1997. godine, na kojima je stranka učestvovala samostalno, dobila je 18% glasova, tj. 45 od 250 poslaničkih mesta.

Na parlamentranim izborima 2000. godine stranka je učestvovala samostalno i dobila je 3,3% glasova, što je bilo manje od potrebnog cenzusa.

Na parlamentarnim izborima 28. decembra 2003. godine, SPO je zajedno sa Novom Srbijom (koalicija SPO-NS) dobila 7,7% glasova, tj. 22 od 250 poslaničkih mesta, od kojih je stranci pripalo 13. [1]

Na parlamentarnim izborima 21. januara 2007. SPO izlazi samostalno i osvaja 3,33% glasova, tj. ne prelazi cenzus.


Fusnote

[uredi | uredi kod]
  1. Kada je SPO krajem 2004. insistirao na raščišćavanju Miloševićevih ljudi iz srpske policije i rasformiranju Bezbedonosno informativne agencija (BIA), devet članova Parlamenta iz redova SPO napustilo je stranku i osnovalo SDPO, a SPO je ostao sa svega tri poslanika.
[uredi | uredi kod]