Aller au contenu

caput

Alöndö na Wiktionary

Yângâ tî Latêen

[Sepe]

Pandôo

[Sepe]

caput \ˈka.put\

  1. (Sêndâ-saterê) li
    • damnare capitis.
    • caput operire ; caput aperire.
    • capita aut navia. (voir illustration)
    • supra caput esse (= imminere, impendere).
    • ire praecipitem in lutum per caput-que pedesque — (Cat. , -, 17, 9)
    • nec caput nec pedes — (CicéronEpistulae ad familiares [Lettres aux amis] , 7)
      • capita vitium (caput vitis).
      • caput arboris.
      • caput allii.
      • tête d’ail, gousse d’ail.
      • capita tignorum.
      • caput facere.
  2. litënë
    • a primo capite legis usque ad extremum — (CicéronAgr. )
  3. töngö-ndâ, ndâ
    • capita Rhodani.
    • caput amnis.
    • ego caput fui argento reperiundo — (PlauteAs. , 3, 3, 138)
    • sine capite manare res dicitur — (Cicéron- )
  4. (Tôngbi) zo; gbânyama
    • in capita.
    • o lepidum caput — (TertullienAd. )
    • vae capiti tuo — (PlauteMost. )
    • capita vilissima — (Live., - )
    • Tot capita, tot sensus.
  5. finî
    • capite puniri ; capitis damnare.
    • reus capitis.
    • deminutio capitis.
    • capitis demunitio maxima — (Dig. )
    • capitis demunitio media — (Dig. )
  6. (Sêndâ-saterê) sakpëli
    • incolumi capite es? — (Horace- )
  7. li, mokönzi
    • deducere de capite quod usuris pernumeratum esset — (Live., - )