Autunnu
L'autunnu è una dî quattru staciuna di l'annu. L'autunnu mitiurulòggicu dura dû primu di sittèmmiru fini ô 30 di nuvèmmiru. Si canusci l'accuminzata di l'autunnu cu l'aggiarniata dî pàmpini e la siquenti cascata di l'àrvuli.
Orìggini dû nomu
[cancia | cancia la surgenti]La palora "autunnu" veni dritta dû latinu "autumnus", varianti di "auctumnus", ca veni dû verbu "augere", ca voli dìciri "aumintari, ngranari" picchì sta staggiuna porta assai prudotti pî cuntadini e pî viddani ca càmpanu cu chiddu ca dugna la terra. Puru tutti l'àutri lingui neulatini hannu la stissa radici.
Lu làmmicu d'autunnu
[cancia | cancia la surgenti]Sta staciuna è ô spissu assuciata cu na sinzazzioni di malancunìa. Chistu causa è prubbàbbili dâ fini d'astati, dû ritornu ô travagghiu e ô grapìrisi dî scoli. Lu celu accumincia a non jèssiri cchiù lìmpitu ma griciu e neulusu. Lu càudu si nni va e accumìncianu li jurnati friddi. Scura cchiù viatu e lu jornu s'accurza. Nta stu pirìudu cadi macari la Festa dî Morti ca porta àutru làmmicu.
Ntâ littiratura siciliana
[cancia | cancia la surgenti]Di Chiddu ca mi piaci di Mariu Gori:
- Mi piaciunu li strati di campagna
- versu l'autunnu ccu li fogghi morti,
- la negghia fitta supra la muntagna
- la vuci di lu ventu quannu è forti.
Li staciuna: