Furcâ
Furca easti unã hãlati cu cari s-adunã (si mparti) earba tsi s-da la prãvdzã (adratã di-unã prãjinã lungã di lemnu i di metalu cari ari la unu capitu trei-patru dintsã, mãri shi nduplicats niheamã, cu cari s-acatsã earba); mãnata di earbã tsi poati omlu s-u ljea cu-unã singurã minari di furcã; itsi altã hãlati i lucru tsi sh-u-adutsi cu furca (cã ari dauã i trei alumãchi di cari s-acatsã lucri) ca, bunãoarã, citaljlu, unu lemnu (alumachi) tsi s-disparti tu dauã bratsã la unu capit (ca grama Y).
Tu frândza aestâ ari textu di-tu Dicționarlu alu Tiberius Cunia, ți lu scriă fârâ ndrepturi di autoru.