zabudowa

zabudowa (język polski)

zabudowa (1.1) miejska

zabudowa (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌzabuˈdɔva], AS: [zabudova], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogół budynków znajdujących się na określonym obszarze

(1.2) szafy, półki, szafki montowane w pomieszczeniu na stałe

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zabudowa	zabudowy
dopełniacz	zabudowy	zabudów
celownik	zabudowie	zabudowom
biernik	zabudowę	zabudowy
narzędnik	zabudową	zabudowami
miejscownik	zabudowie	zabudowach
wołacz	zabudowo	zabudowy

przykłady:

(1.1) W centrum dużych miast dominuje zwarta zabudowa.

składnia:

(1.2) zabudowa D.

kolokacje:

(1.1) zabudowa drewniana / luźna / wysoka / zwarta / wiejska / miejska • projektować zabudowę

(1.2) zabudowa kuchenna / biurowa • zabudowa wnęki / przedpokoju / kuchni / łazienki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. budowa ż, zabudowanie n, zabudowywanie n

czas. budować ndk., zbudować dk., zabudowywać ndk., zabudować dk.

przysł. budująco

przym. budujący

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) development, housing; (1.2) closet
• hiszpański: (1.1) edificación ż; (1.2) acondicionamiento m, amueblamiento m, mobiliario m
• kaszubski: (1.1) zabùdowa ż
• rosyjski: (1.1) застройка ż
• ukraiński: (1.1) забудова ż
• włoski: (1.1) caseggiato m

źródła: