Przejdź do zawartości

wytaczać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wytaczać (język polski)

[edytuj]
mężczyzna wytacza (1.1) beczkę
tokarz wytacza (1.2) coś
garncarz wytacza (1.2) naczynie
ciężarówka wytacza się (2.1) z ładowni
wymowa:
IPA[vɨˈtat͡ʃat͡ɕ], AS[vytačać]
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. wytoczyć)

(1.1) wyciągać coś z określonego miejsca, tocząc to
(1.2) formować okrągły przedmiot na tokarce lub kole garncarskim

czasownik zwrotny niedokonany wytaczać się (dk. wytoczyć się)

(2.1) samodzielnie wyjeżdżać z określonego miejsca
(2.2) wychodzić skądś po pijanemu zataczając się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wytaczanie n, wytoczenie n, tokarz m, tokarka ż, wytaczak mrz
czas. wytoczyć, toczyć, otaczać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: