wystarczać

wystarczać (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈstart͡ʃat͡ɕ], AS: [vystarčać]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wystarczyć)

(1.1) aspekt niedokonany od: wystarczyć (nie brakować)

(1.2) aspekt niedokonany od: wystarczyć (być dostatecznym powodem); zob. warunek wystarczający

(1.3) aspekt niedokonany od: wystarczyć (zastępować kogoś)

odmiana:

(1.1) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		wystarczać
czas teraźniejszy		wystarczam	wystarczasz	wystarcza	wystarczamy	wystarczacie	wystarczają
czas przeszły	m	wystarczałem	wystarczałeś	wystarczał	wystarczaliśmy	wystarczaliście	wystarczali
	ż	wystarczałam	wystarczałaś	wystarczała	wystarczałyśmy	wystarczałyście	wystarczały
	n	wystarczałom	wystarczałoś	wystarczało
pozostałe formy czas przyszły m będę wystarczał, będę wystarczać będziesz wystarczał, będziesz wystarczać będzie wystarczał, będzie wystarczać będziemy wystarczali, będziemy wystarczać będziecie wystarczali, będziecie wystarczać będą wystarczali, będą wystarczać ż będę wystarczała, będę wystarczać będziesz wystarczała, będziesz wystarczać będzie wystarczała, będzie wystarczać będziemy wystarczały, będziemy wystarczać będziecie wystarczały, będziecie wystarczać będą wystarczały, będą wystarczać n będę wystarczało, będę wystarczać będziesz wystarczało, będziesz wystarczać będzie wystarczało, będzie wystarczać czas zaprzeszły m wystarczałem był wystarczałeś był wystarczał był wystarczaliśmy byli wystarczaliście byli wystarczali byli ż wystarczałam była wystarczałaś była wystarczała była wystarczałyśmy były wystarczałyście były wystarczały były n wystarczałom było wystarczałoś było wystarczało było tryb przypuszczający m wystarczałbym, byłbym wystarczał wystarczałbyś, byłbyś wystarczał wystarczałby, byłby wystarczał wystarczalibyśmy, bylibyśmy wystarczali wystarczalibyście, bylibyście wystarczali wystarczaliby, byliby wystarczali ż wystarczałabym, byłabym wystarczała wystarczałabyś, byłabyś wystarczała wystarczałaby, byłaby wystarczała wystarczałybyśmy, byłybyśmy wystarczały wystarczałybyście, byłybyście wystarczały wystarczałyby, byłyby wystarczały n wystarczałobym, byłobym wystarczało wystarczałobyś, byłobyś wystarczało wystarczałoby, byłoby wystarczało imiesłów przymiotnikowy czynny m wystarczający, niewystarczający ż wystarczająca, niewystarczająca wystarczające, niewystarczające n wystarczające, niewystarczające imiesłów przysłówkowy współczesny wystarczając, nie wystarczając

przykłady:

(1.1) W porannym autobusie nigdy nie wystarczało dla wszystkich miejsc.

(1.1) Miałam wystarczające powody, by się obrazić.

(1.2) Czasem wystarcza, że się uśmiechasz, a wszyscy milej na ciebie patrzą.

(1.3) Odkąd Ania chodzi z Rafałem, on wystarcza jej za wszystkie koleżanki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) warunek wystarczający

synonimy:

(1.1) starczać

antonimy:

(1.1) brakować

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wystarczalność ż, wystarczanie n

czas. wystarczyć dk.

przym. wystarczający, wystarczalny

przysł. wystarczająco, niewystarczająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zwykle w 3 os. lp, rodzaj nijaki (z podmiotem domyślnym)

tłumaczenia:

(1.1-3) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wystarczyć

• bułgarski: (1.1) стигам
• rosyjski: (1.1) хватать, быть достаточным; (1.2) хватать
• ukraiński: (1.1) вистача́ти

źródła: