wykańczać

wykańczać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykończyć)

(1.1) doprowadzać do końca wykonanie czego

(1.2) zużywać do końca

(1.3) pot. powodować znaczny uszczerbek, zniszczenie lub śmierć

(1.4) pot. wywoływać osłabienie lub zmęczenie u kogoś

czasownik zwrotny niedokonany wykańczać się (dk. wykończyć się)

(2.1) niszczyć samego siebie

(2.2) niszczyć się nawzajem

(2.3) być zużywanym

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kończyć

(1.2) zużywać

(1.3) mordować, niszczyć, zabijać

(1.4) męczyć

(2.1) męczyć się, niszczyć się

(2.2) mordować się, niszczyć się, zabijać się

(2.3) wyczerpywać się, zużywać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. skończony

rzecz. wykończeniowiec mos, wykończenie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) put the finishing touches; (1.2) polish off; (1.3) do in; (1.4) finish off, bring to the end of one's tether; (2.1) have a nervous breakdown; (2.3) run out
• francuski: (2.1) se défoncer

źródła: