wij

wij (język polski)

wij (1.1) drewniak

wymowa:

IPA: [vʲij], AS: [vʹii ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Myriapoda, zwierzę z podtypu stawonogów z wyraźnie wyróżnioną głową i wydłużonym tułowiem o wielu segmentach; zob. też wije w Wikipedii

(1.2) mit. jeden z demonów z mitologii słowińskiej

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: wić

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wij	wije
dopełniacz	wija	wijów
celownik	wijowi	wijom
biernik	wija	wije
narzędnik	wijem	wijami
miejscownik	wiju	wijach
wołacz	wiju	wije

(2.1) zob. wić

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

wij (język niderlandzki)

wymowa:

stand. hol. IPA: [ʋɛi̯]

środ. i płn. Holandia IPA: [ʋæɪ̯], [ʋæi̯] ​

płd. Holandia IPA: [β̞ɛi̯], IPA: [β̞ɛː]

Limburgia IPA: [wɛi̯]

belg. hol. IPA: [β̞ɛi̯], [wɛi̯]

Flandria i część Brabancji IPA: [β̞ɛː]

homofon: wei

​

znaczenia:

zaimek osobowy

(1.1) my

odmiana:

przykłady:

(1.1) Wij lopen naar school. → (My) idziemy do szkoły.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) jullie, je, zij, ze

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) nieakcentowana forma: we

zobacz też: ik • 'k • jij • je • gij • ge • u • hij • ie • zij • ze • het • 't • wij • we • jullie • je • zij • ze

źródła: