wierzący

wierzący (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba wyznająca jakąś religię

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: wierzyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wierzący	wierzący
dopełniacz	wierzącego	wierzących
celownik	wierzącemu	wierzącym
biernik	wierzącego	wierzących
narzędnik	wierzącym	wierzącymi
miejscownik	wierzącym	wierzących
wołacz	wierzący	wierzący

(2.1) jest imiesłów przymiotnikowy czynny będący formą czasownika, lecz posiadający odmianę przymiotnikową:

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wierzący		wierząca	wierzące	wierzący	wierzące
dopełniacz	wierzącego		wierzącej	wierzącego	wierzących
celownik	wierzącemu		wierzącej	wierzącemu	wierzącym
biernik	wierzącego	wierzący	wierzącą	wierzące	wierzących	wierzące
narzędnik	wierzącym		wierzącą	wierzącym	wierzącymi
miejscownik	wierzącym		wierzącej	wierzącym	wierzących
wołacz	wierzący		wierząca	wierzące	wierzący	wierzące

przykłady:

(1.1) Ale uważam się za katoliczkę, zostałam ochrzczona, głównie za sprawą mamy, która była wierząca.

(2.1) Było wielu entuzjastów wierzących w sukces ośrodka, ale byli też i sceptycy niewierzący w powodzenie tego przedsięwzięcia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wierny, wyznawca, zwolennik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiara ż, wierna ż, wierny mos, wierzenie n, wierzyciel mos, wierzycielka ż

forma żeńska wierząca

czas. wierzyć ndk., uwierzyć dk., zawierzać ndk., zawierzyć dk.

przym. wierny, wierzycielski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) believer
• francuski: (1.1) croyant m
• hiszpański: (1.1) creyente m
• japoński: (1.1) 教徒(きょうと) (kyōto)
• nowogrecki: (1.1) πιστός m
• tajski: (1.1) ศาสนิกชน (săa.sà.ník.gà.chon)
• ukraiński: (1.1) віря́нин m, ві́руючий m, ві́рник m

źródła: