wiano

wiano (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjãnɔ], AS: [vʹi ̯ãno], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. posag, wyprawa panny młodej

(1.2) hist. praw. suma zapisywana żonie przez męża, równa sumie posagu; zob. też wiano w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) zob. wiać

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiano	wiana
dopełniacz	wiana	wian
celownik	wianu	wianom
biernik	wiano	wiana
narzędnik	wianem	wianami
miejscownik	wianie	wianach
wołacz	wiano	wiana

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) wiano klasztorne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wianuszek mrz, wianowanie n, wianek m, wianczarka ż

czas. wianować ndk.

przym. wianowany, wieńcowy

związki frazeologiczne:

(1.1) wnieść wiano

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bride price; (1.2) bride price
• hiszpański: (1.1) dote ż lub m; (1.2) manda ż (en favor de la esposa), excrex m
• nowogrecki: (1.1) προίκα ż
• ukraiński: (1.1) ві́но n
• wilamowski: (1.1) wjano n; (1.2) wjano n
• włoski: (1.1) spesa della sposa

źródła: