Przejdź do zawartości

vanter

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
(1.1) IPA/vɑ̃.te/ ?/i
(2.1) IPA/sə.vɑ̃.te/
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) chwalić, wychwalać

czasownik zwrotny se vanter

(2.1) chwalić się, chełpić się[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. vantardise ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.łac. vanitare[2]
uwagi:
źródła:
  1. Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „vanter” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.