Przejdź do zawartości

uwieść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uwieść (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈuvʲjɛ̇ɕt͡ɕ], AS[uvʹi ̯ėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uwodzić)

(1.1) aspekt dokonany od: uwodzić
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) PRL uwiodła liczne zastępy intelektualistów, skłonnych do przesady, miłości od pierwszego wejrzenia, chroniących talenty pod różnymi pretekstami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uwodzicielstwo n, uwodziciel m, uwodzicielka ż, uwiedzenie n, uwodzenie n
czas. uwodzić ndk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: uwodzić
źródła:
  1. Tadeusz Kwiatkowski, Panopticum, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.